Οσο ο χρόνος θα μετράει αντίστροφα προς την καταληκτική ημερομηνία της 10ης Δεκεμβρίου, οπότε και θα τεθεί ενώπιον του ΟΗΕ το ζήτημα του οριστικού καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου, Σέρβοι και Αλβανοί επιδίδονται σε μια λεκτική μάχη εντυπώσεων και απειλών, εκμεταλλευόμενοι και τις διαφωνίες της διεθνούς κοινότητας και δη της Ε.Ε. επί του θέματος, ώστε να ενισχύσουν τις θέσεις τους.
Η Σερβία και η αλβανική κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου συμφώνησαν καταρχήν, την περασμένη εβδομάδα, σ’ έναν πρώτο απευθείας διάλογο, περί τα τέλη του μηνός, στη Νέα Υόρκη, τον οποίο θα προετοιμάσει η διεθνής «τρόικα» (ΗΠΑ, Ε.Ε., Ρωσία). Παράλληλα, ωστόσο, το Βελιγράδι ανέβασε επικίνδυνα τους τόνους με δυο «αντιφατικές», όπως τις χαρακτήρισε η Ουάσιγκτον, δηλώσεις υπουργών του, οι οποίες ενδεχομένως να γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, κατά την εκτίμηση ορισμένων τουλάχιστον αναλυτών. Οι τελευταίοι θεωρούν ότι η Σερβία επιχειρεί ενδεχομένως να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για μια χειρονομία καλής θελήσεως, μετά την επαπειλούμενη ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, την οποία διαρκώς επισείουν οι Αλβανοκοσοβάροι.
Μεσολάβηση Τζέρεμιτς
Ειδικότερα, ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών Βουκ Τζέρεμιτς εκλήθη να μετριάσει τους τόνους και να δώσει διευκρινίσεις, στα όσα απειλητικά περί στρατιωτικής βίας εκτόξευσε προηγουμένως συνάδελφός του. Σε συνέντευξή του, στη βρετανική «Financial Times», την περασμένη Πέμπτη, ο κ. Τζέρεμιτς διευκρίνισε ότι η χώρα του «δεν θα συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση της σερβικής επαρχίας με φυσικά, ή στρατιωτικά μέσα». Παράλληλα, ωστόσο, ένιωσε την ανάγκη να διευκρινίσει ότι το Βελιγράδι δεν μπορεί να εγκαταλείψει το Κόσοβο ούτε πολιτικά, ούτε ηθικά, ούτε όμως και πρακτικά. Είχε προηγηθεί δήλωση του υφυπουργού του Ντούσαν Προρόκοβιτς, στην εφημερίδα «New York Times», ότι η Σερβία είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία, αν η αλβανική κυβέρνηση του Κοσόβου κηρύξει την ανεξαρτησία της.
Τέτοιου είδους «αντιφάσεις» έχουν τις ρίζες τους στις διιστάμενες απόψεις εντός του εύθραυστου κυβερνητικού συνασπισμού στο Βελιγράδι, ως προς τον τρόπο και τα μέσα επίτευξης του κοινού στόχου, που δεν είναι άλλος από τη διατήρηση του Κοσόβου υπό σερβικό έλεγχο.
Η πιο σκληροπυρηνική πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος του Βόισλαβ Κοστούνιτσα, μέλη του οποίου ασπάζονται θεωρίες συνωμοσίας του τύπου ότι η πραγματική επιθυμία της Δύσης, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη σερβική επαρχία, το 1999 ήταν ακριβώς να πάρει στα χέρια της το Κοσσυφοπέδιο, είναι προφανές ότι επιδιώκουν σκληρότερη στάση. Ωστόσο, οι εταίροι του κ. Κοστούνιτσα (οι μετριοπαθέστεροι Δημοκράτες του προέδρου Τάντιτς και το μικρότερο κόμμα G17) δεν συμμερίζονται αυτές τις απόψεις και έχουν πρώτη προτεραιότητά τους την οικονομική ανάπτυξη και την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε..
Ενώ, λοιπόν, ο κ. Κοστούνιτσα προειδοποιεί τους συμπατριώτες του ότι θα πρέπει να ξεχάσουν την ένταξη στο ΝΑΤΟ, αν οι Δυτικοί σύμμαχοι αναγνωρίσουν ένα ανεξάρτητο Κόσοβο, ο Ντράγκαν Σουτάνοβατς, υπουργός Αμύνης και μέλος του κόμματος του προέδρου Τάντιτς, υπενθυμίζει στους Σέρβους ότι «καμία χώρα δεν έχει ενταχθεί στην Ε.Ε. χωρίς προηγουμένως να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ».
Η στάση των Βρυξελλών
Διχασμένη επί του θέματος, όμως, είναι και η Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία αντιμετωπίζει το ζήτημα του οριστικού καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου ως «τη μεγαλύτερη πρόκληση της Ευρώπης», κατά τα λεγόμενα του Πορτογάλου υπουργού Εξωτερικών Λουίς Αμάντο (η Πορτογαλία έχει την προεδρία της Ε.Ε. για το τρέχον εξάμηνο). Σύμφωνα με τον ίδιο, «το διακύβευμα αυτή τη φορά έχει να κάνει με το σύνολο της Βαλκανικής». Η αντίδραση των Βρυξελλών, σε πιθανή μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου επρόκειτο να αποτελέσει το αποκλειστικό αντικείμενο των διαβουλεύσεων των ΥΠΕΞ, χθες στην Πορτογαλία.