Την Κυριακή το απόγευμα, ενώ η Ελλάδα ζούσε την αγωνία της αναμονής των exit polls, μία άκρως ενδιαφέρουσα δήλωση έβγαινε στον αέρα στη Γαλλία. «Στο θέμα του Ιράν πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το χειρότερο. Και ως χειρότερο εννοώ τον πόλεμο», δήλωνε στα κανάλια LCI και RTL ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ.
Ας το επαναλάβουμε. Ο υπουργός που εμφανίζεται να προλειαίνει το έδαφος για πόλεμο κατά του Ιράν δεν είναι ούτε Αμερικανός ούτε Ισραηλινός. Είναι Γάλλος.
Επειτα απ’ όλες τις φωτιές που έχουν ανάψει στη Μέση Ανατολή, μετά την τραγωδία του Ιράκ, τους εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινούς νεκρούς, τους 2 εκατομμύρια Ιρακινούς πρόσφυγες, τα αδιέξοδα της μεταπολεμικής διευθέτησης, τους 3.780 Αμερικανούς νεκρούς, τους σχεδόν 30.000 Αμερικανούς τραυματίες και την ενίσχυση της διεθνούς τρομοκρατίας, η Αμερική πιέζει για νέο πόλεμο, αυτή τη φορά με θύμα το Ιράν. Και η Γαλλία, που το 2003 αντιστάθηκε αρνούμενη να νομιμοποιήσει την εισβολή στο Συμβούλιο Ασφαλείας, τώρα δείχνει να συμφωνεί και να επαυξάνει.
Η γαλλική κυβέρνηση του 2003 ήταν συντηρητική, όπως και η σημερινή. Ομως στη Γαλλία, όπως και αλλού, συντηρητικοί από συντηρητικούς διαφέρουν. Αλλο πρόεδρος Σιράκ με υπουργό Εξωτερικών Ντε Βιλπέν και άλλο πρόεδρος Σαρκοζί με υπουργό Εξωτερικών τον (πρώην σοσιαλιστή) Κουσνέρ. Ομοίως και στις ΗΠΑ, όπου δεν συμπλέουν όλοι οι ρεπουμπλικανοί με την επιμονή του αντιπροέδρου Τσέινι να βομβαρδίσει το Ιράν. Ο ίδιος ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, λέγεται ότι ήταν αντίθετος γιατί πιστεύει πως οι αλυσιδωτές συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Σέιμουρ Χερς, ο Γκέιτς απειλεί με παραίτηση αν τα σχέδια προχωρήσουν.
Παρ’ όλ αυτά, τον τελευταίο καιρό, όλο και πληθαίνουν οι αναλυτές, ειδήμονες, πρώην και νυν άνθρωποι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και του στρατού που εκτιμούν ότι τα σχέδια όντως θα υλοποιηθούν. Η συγκέντρωση δυνάμεων στον Περσικό είναι τόσο μεγάλη και οι απόπειρες προετοιμασίας της κοινής γνώμης μοιάζουν τόσο πολύ με αυτές που προηγήθηκαν του πολέμου στο Ιράκ, που ίσως οφείλουμε κι εμείς να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το ασύλληπτο.
Ισως δεν θα έπρεπε να εκπλαγούμε αν επιχειρηθεί η ίδια απάτη δύο φορές. Αν ένας ακόμη προαποφασισμένος στόχος παρουσιαστεί ως απειλή για τη διεθνή ειρήνη, παρότι έχει περάσει τόσο λίγος καιρός από την προηγούμενη φορά, που δεν έχουν αλλάξει ούτε οι πρωταγωνιστές.
Ο Μοχαμεντ ελ Μπαραντέι, ως επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, δήλωνε το 2003 ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν έχει πυρηνικά όπλα. Τώρα, ο ίδιος άνθρωπος με την ίδια ιδιότητα φωνάζει ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν απέχει (ακόμα) πολύ από το να είναι επικίνδυνο. Οπως αγνοήθηκε τότε, έτσι αγνοείται και τώρα. Οπως τότε η εισβολή στο Ιράκ παρουσιαζόταν ως απλή υπόθεση, έτσι και τώρα κυκλοφορούν σενάρια για σύντομους βομβαρδισμούς χωρίς συνέπειες.
Η διαφορά είναι ότι ο πόλεμος στο Ιράκ διέλυσε τις όποιες ψευδαισθήσεις. Ενώ κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μετακινήθηκαν κοντύτερα στην αμερικανική θέση, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη διαφωνεί ακόμη περισσότερο (ποσοστό διαφωνίας σε πρόσφατη πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση: 82%). Οι Ευρωπαίοι θεωρούν τόσο εξωφρενική την υπόθεση ότι ο Λευκός Οίκος θα επιχειρήσει το ίδιο πράγμα δύο φορές, που δεν παίρνουν καν στα σοβαρά δηλώσεις όπως αυτές του Κουσνέρ. Οταν αντιληφθούν ότι έχει πράγματι αρχίσει να λειτουργεί η πολεμική μηχανή, ίσως είναι πια αργά.