Είναι ένας βιαστικός άνθρωπος, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί. Πριν ακόμη από τις προεδρικές εκλογές βιαζόταν να εκλεγεί για να αρχίσει να εφαρμόζει την πολιτική του για να «ξυπνήσει τη Γαλλία», τιμώντας παράλληλα τη Γαλλία που ξυπνά νωρίς. Από τη στιγμή που εξελέγη, ο Σαρκοζί δεν σταμάτησε να βιάζεται. Για να σχεδιάσει τις μεταρρυθμίσεις, να αποδομήσει τους αντιπάλους του στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα, να βελτιώσει της σχέσεις ανάμεσα στο Παρίσι και στην Ουάσιγκτον, να αναδειχθεί σε ηγέτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να απελευθερώσει τις Βουλγάρες νοσοκόμες και τον Παλαιστίνιο γιατρό που κρατούνταν επί εννέα χρόνια στη Λιβύη. Μοιάζει σαν να έχει τέσσερα χερια, όπως ο Ινδός θεός Βισνού, έγραψε στη γαλλική εφημερίδα Liberation, ο Αλέν Ντιαμέλ. Πέραν των υποσχέσεων περί αλλαγών στο φορολογικό, την πάταξη της εγκληματικότητας και την ευελιξία στην εβδομάδα εργασίας των 35 ωρών, ο Σαρκοζί κινήθηκε, από τις 16 Μαΐου που έχει αναλάβει τα ηνία της Γαλλίας, ως ένα είδος εθνικού ψυχοθεραπευτή που συμπάσχει σε οποιαδήποτε τραγωδία της πατρίδας του. Η βιασύνη του ωστόσο δεν τον εγκαταλείπει ποτέ. Ο Σαρκοζί βιάζεται, γιατί θέλει γρήγορα αποτελέσματα.
Την περασμένη εβδομάδα κατσάδιασε τον Μπρις Ορτεφέ, προσωπικό του φίλο και υπουργό Εθνικής Ταυτότητας και Μετανάστευσης, γιατί δεν «έχουμε αποτελέσματα» -δηλαδή πρόοδο- στο ζήτημα της απέλασης των παράνομων μεταναστών. «Εχω δεσμευτεί έναντι των Γάλλων», βροντοφώναξε ο Σαρκοζί. Η γαλλική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ως τα τέλη του έτους την απέλαση 25.000 μεταναστών και τρεισήμισι μήνες πριν εκπνεύσει το 2007, έχουν απελαθεί 8.000. Για να τον εξευμενίσει, ο Ορτεφέ παρουσίασε στον πρόεδρο, το μέτρο του βουλευτού του κυβερνώντος κόμματος, Τιερί Μαριανί, για τον έλεγχο και τον περιορισμό της λαθρομετανάστευσης. Οι συγγενείς των μεταναστών στη Γαλλία όταν θα θέλουν να τους επισκεφθούν, μαζί με την αίτηση για βίζα που υποβάλλουν στις αρμόδιες προξενικές αρχές της χώρας τους, θα υποβάλονται σε έλεγχο DNA, προκειμένου να αποδειχθεί ο οικογενειακός δεσμός. Διότι, όπως υποστηρίζει ο βουλευτής, είναι χιλιάδες οι πλαστές αιτήσεις, ανθρώπων που υποδύονται τους συγγενείς μεταναστών και εισέρχονται παράνομα στη Γαλλία.
Λίγες μέρες πριν από την πρωτοβουλία για τον έλεγχο του DNA των μεταναστών, ο Νικολά Σαρκοζί, με επιστολή του στην υπουργό Πολιτισμού, Κριστίν Αλμπανέλ, ζητούσε γρήγορα αποτελέσματα και στον τομέα του πολιτισμού. Ο εκδημοκρατισμός του πολιτισμού απέτυχε, έγραφε ο πρόεδρος, και ήρθε η στιγμή να υποχρεωθούν και οι καλλιτέχνες να παρουσιάσουν αποτελέσματα. Κοινώς, τέρμα οι πειραματισμοί σε βάρος του κοινού και των επιδοτήσεων. Οποιος καλλιτέχνης θέλει να πειραματιστεί καλώς να ορίσει, αλλά αν θέλει στήριξη, θα πρέπει το έργο του να έχει απήχηση σε κοινό άνω των τριών ατόμων. Οι Γάλλοι καλλιτέχνες θορυβήθηκαν με την προεδρική επιστολή και αντιδρούν με το επιχείρημα ότι η δημιουργικότητα εκμηδενίζεται όταν υποτάσσεται απολύτως στους νόμους της ζήτησης.
Οπως και να έχει πάντως έχουν το περιθώριο και την ελευθερία, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Οι μετανάστες όμως; Είναι γεγονός ότι οι «έντιμοι και ειλικρινείς» συγγενείς μεταναστών δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από ένα τεστ DNA. Γιατί όμως να θεωρούνται όλοι εκ των προτέρων ύποπτοι και να μη λαμβάνεται υπ’ όψιν ότι οι απάτες στις αιτήσεις για επίσκεψη συγγενών στη Γαλλία, μπορεί να είναι προϊόν μιας διεφθαρμένης δημόσιας διοίκησης, μιας αφρικανικής, για παράδειγμα, χώρας; Και γιατί η Γαλλία να μη βοηθήσει στην καταπολέμηση αυτής της διαφθοράς; Σύμφωνοι, μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο όμως τα αποτελέσματά της θα είναι πιο αξιόπιστα και θα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. Ομως ο κ. Σαρκοζί βιάζεται.