ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ. Ενα ακανθώδες ερώτημα ταλανίζει τους Ρουμάνους βουλευτές και διόλου βέβαιο είναι ότι θα απαντηθεί… αναίμακτα: σε ποιον ανήκει τελικά το Κάστρο του Δράκουλα, το επιβλητικό οικοδόμημα του 14ου αιώνα που «κρέμεται» σ’ έναν γκρεμό στην ορεινή κεντρική Ρουμανία και προσελκύει κάθε χρόνο ορδές τουριστών; Η νομική μάχη για την ιδιοκτησία του Κάστρου του διαβόητου Πρίγκιπα Βλαντ κλιμακώθηκε αυτή την εβδομάδα καθώς το ρουμανικό Κοινοβούλιο εκλήθη να αποφασίσει κατά πόσον υπήρξε ορθή η επιστροφή του ιστορικού φρουρίου της Τρανσυλβανίας στον κληρονόμο της ρουμανικής βασιλικής οικογένειας, Αρχιδούκα Δομίνικου, υιού της Πριγκίπισσας Ιλεάνα.
Ορισμένοι βουλευτές υποστηρίζουν ότι η διαδικασία της επιστροφής, πέρυσι, υπήρξε παράνομη, όπως παράνομη θα είναι και οποιαδήποτε απόπειρα πώλησης του κάστρου. Ο κληρονόμος, ωστόσο, καταγγέλλει ότι θα είναι «φρικτή αδικία» να του αφαιρεθεί η ιδιοκτησία. Στις αρχές του χρόνου, ο αρχιδούκας Δομίνικος, 69 ετών αρχιτέκτονας από τη Νέα Υόρκη, δήλωσε πρόθυμος να πουλήσει ξανά το κάστρο στις ρουμανικές αρχές αντί 78 εκατομμυρίων δολαρίων, πρόταση που απέρριψε η κυβέρνηση, κρίνοντας την τιμή πολύ υψηλή. Τώρα, ο κληρονόμος απειλεί να διεκδικήσει έως και 200 εκατομμύρια δολάρια για τη ζημιά που θα του προκαλέσει η απώλεια του δικαιώματος να πουλήσει το κάστρο…
Ο Πρίγκιπας Βλαντ, «ο βασανιστής» -ο πολέμαρχος, οι κτηνωδίες του οποίου ενέπνευσαν τον Μπραμ Στόκερ για να γράψει το μυθιστόρημα του Δράκουλα το 1897- είχε μείνει στο ιστορικό κτίριο μόνο μία νύχτα, αρκετή ωστόσο για να καθορίσει τον μακάβριο χαρακτήρα του και να του προσδώσει ανεκτίμητη τουριστική αξία.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Βλαντ κατέκτησε το παρατσούκλι του επειδή «σούβλιζε» τα θύματά του και μια νύχτα του 1400 μ.Χ. μετέφερε στο κάστρο τη φρικτή του φήμη, αφού αναζήτησε στέγη σε αυτό. Περίπου 450.000 επισκέπτες συρρέουν στο κάστρο κάθε χρόνο, αριθμός που εξηγεί την αγωνία της ρουμανικής κυβέρνησης. Η απόφαση για την επιστροφή της ιδιοκτησίας ελήφθη ως κίνηση ευγνωμοσύνης για την προσφορά της βασιλικής οικογένειας, από το 1866 ώς την κομμουνιστική εποχή.
Το αίσθημα της αδικίας, όμως, τυλίγει τώρα τον αρχιδούκα, καθώς οι αντίπαλοι βουλευτές επικαλούνται σφάλματα στη διαδικασία. «Εζησα όταν ήμουν παιδί τον τρομερό εφιάλτη της φτώχειας, όταν έδιωξαν την οικογένειά μου από το σπίτι της και μας έριξαν στο δρόμο στα μέσα του χειμώνα», δήλωσε σε επιστολή του προς το Κοινοβούλιο.