ΛΟΝΔΙΝΟ. Η ανία, όπως τη βιώνουμε σήμερα στις δυτικές κοινωνίες, είναι προϊόν της εποχής μας. Σύμφωνα με έρευνες Αυστραλών ανθρωπολόγων, πριν από το 18ο αιώνα, οι λαοί δεν βαριούνταν τόσο πολύ, καθώς η ανία ήταν προνόμιο μόνο όσων είχαν την πολυτέλεια και τον χρόνο να βαρεθούν, κοινώς των πλουσίων, του κλήρου και των ανέργων. Σύντομα όμως η «νόσος» διαδόθηκε ευρέως, αποδεικνύοντας ότι η ανία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βιομηχανοποίηση και την άνοδο της μεσαίας τάξης. Επί μακρόν η πλήξη ήταν ηθικό ζήτημα, αποτελούσε αμαρτία, επειδή μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα.
Ο Κίργκεγκααρντ έγραψε ότι «η ανία είναι η αιτία όλων των δεινών», ένα απόφθεγμα που συμμερίστηκε και ο καθηγητής Χάρολντ Χιλ, διακηρύσσοντας πως «το νωθρό μυαλό είναι η παιδική χαρά του διαβόλου». Ακόμη και σήμερα η ανία μοιάζει με σφάλμα: πώς είναι δυνατόν να βαριόμαστε με μια ατέλειωτη προσφορά ταινιών, βιβλίων, μουσικής και Ιντερνετ; Κατά την επικεφαλής της αυστραλιανής ανθρωπολογικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αυστραλίας στο Κρόλεϊ, Γιασμίν Μουσαραμπάς, η πλήξη δε σχετίζεται πάντα με την ψυχαγωγία. Μελετώντας μια φυλή Αβορίγινων Ουαρλπιρί στο Γουεμντουνού, έναν οικισμό στα βορειοδυτικά της Αυστραλίας αιφνιδιάστηκε πόσο λίγες καταστάσεις θεωρούν πληκτικές τα μέλη της φυλής και πόσο διαφέρει η δική τους άποψη για την πλήξη από τη δυτική προσέγγιση.
Πάντα με ανθρώπους
Για τους Ουαρλπιρί ανία σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι για να κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα και δεν έχει καμία σχέση με την απραξία. Π.χ. μια μακριά βόλτα με το Ι.Χ. δεν είναι πληκτική, όταν το όχημα είναι γεμάτο ανθρώπους, αλλά αποδεικνύεται εξόχως ανιαρή όταν κανείς είναι υποχρεωμένος στη μοναξιά. Συχνά οι Αβορίγινες δε βαριούνται σε περιστάσεις, οι οποίες θα έπλητταν μέχρι θανάτου τους Δυτικούς, ακριβώς επειδή απολαμβάνουν κάθε στιγμή. Αν π.χ. χαλάσει το αυτοκίνητο στη μέση του πουθενά; Για τα μέλη της φυλής αυτό το ατύχημα, θα αποτελούσε ιδανική ευκαιρία για ομαδική εξόρμηση στην εξοχή και παρατήρηση του τοπίου. Εγκλωβισμένος σε μια ουρά; Ενας Αβορίγινας θα μπορούσε να παρακολουθήσει ενδελεχώς όσους περιμένουν γύρω του.
Οσο λοιπόν αλλάζει το σκηνικό και οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν ο Ουαρλπιρί δε βλέπει τον λόγο γιατί να βαριέται. Ισως γι’ αυτό λίγη ώρα σε ένα παγκάκι ή ένα καφενείο παρακολουθώντας τον κόσμο να περνά είναι η πλέον φτηνή κι εύκολη θεραπεία για την αντιμετώπιση της πλήξης.