Οι αναγνώστες της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για ένα μεγάλο σοκ στις αρχές Οκτωβρίου. Η συντηρητική εφημερίδα, η Πράβντα των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών, που έχει φιλοξενήσει πλείστα εγκώμια του πρώην καγκελάριου, Χέλμουτ Κολ, του πλέον άχαρου πολιτικού ανδρός της χώρας, θα κυκλοφορήσει σε δύο εβδομάδες με έγχρωμη φωτογραφία στο πρωτοσέλιδό της και θα αποχωριστεί την εμβληματική γοτθική γραφή στους τίτλους των κύριων άρθρων της. Θα καταργήσει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομματιών και σε γενικές γραμμές θα είναι μία εφημερίδα φωτεινότερη, φιλικότερη προς τον αναγνώστη. Ωστόσο, η απόφαση αποτελεί γροθιά στο ασπρόμαυρο σοβαροφανές πρόσωπο του γερμανικού συντηρητισμού κι έχει εξοργίσει πολλούς από τους παραδοσιακούς αναγνώστες της εφημερίδας. «Υποκύπτει στο επίπεδο του εκδοτικού οίκου Σπρίνγκερ, που κατέχει τη διαβόητη Bild», κραυγάζουν ορισμένοι, «προσαρμογή στο Zeitgeist», καταλογίζουν στη διεύθυνση οι ψυχραιμότεροι. Οντως, η ραγδαία πτώση της κυκλοφορίας ήταν που εξώθησε τη διεύθυνση της FAZ στον οδυνηρό εκσυγχρονισμό. Μέσα στα τελευταία εννέα χρόνια η εφημερίδα έχασε πάνω από 40.000 φύλλα, ενώ η βασικότερη ανταγωνίστριά της η Sueddeutsche Zeitung (SZ) έχει κερδίσει περίπου 20.000. Δύσκολα μπορεί σήμερα η FAZ να αποκηρύξει τη SZ ως «τοπικό φύλλο του Μονάχου», εμφανίζοντας εαυτήν ως τη μοναδική «εφημερίδα για ολόκληρη τη Γερμανία». Μόνο 33 φορές στην 58χρονη ιστορία του έχει τολμήσει το φύλλο να φιλοξενήσει φωτογραφία στην πρώτη σελίδα – η τελευταία ήταν το 2005, όταν εξελέγη Πάπας ο Βενέδικτος. Οι νέοι συντάκτες φαίνεται πάντως ότι έχουν αρχίσει να ενοχλούνται από την ατμόσφαιρα μαυσωλείου, που επικρατεί στην εφημερίδα. Ενίοτε τολμούν να εκφράσουν δημοσίως τις αντιρρήσεις τους. «Το παλιό layout μοιάζει πραγματικά με καταναγκαστικά έργα και η γοτθική γραφή είναι κουραστική», παραδέχεται ο Βέρνερ ντ’ Ινκα σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. «Είναι βαρετή», πλειοδοτεί από την πλευρά του ο επικοινωνιολόγος, Χορστ Ρέπερ και προσθέτει:«Λείπει η προσπάθεια να μεταφράσουν σύνθετες έννοιες σε απλά γερμανικά, ώστε να είναι κατανοητές και από μη ειδήμονες». Ενα άλλο ζήτημα είναι η παντελής έλλειψη χιούμορ, το ρεπορτάζ και η ελαφρότητα. «Οταν διαβάζει κανείς τη SZ χαμογελάει τρεις τέσσερις φορές κάθε μέρα. Με τη FAZ το υπομειδίαμα είναι αυστηρώς απαγορευμένο», διαμαρτύρεται ένας από τους δημοσιογράφους της εφημερίδας. Παράλληλα φθίνει η διάθεση της FAZ να φιλοξενήσει μεγάλες ιδεολογικές διαμάχες. Ισως η τελευταία φορά που η εφημερίδα κατόρθωσε να ανοίξει ένα διάλογο, να δημιουρήσει αίσθηση και να κεντρίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών της ήταν πέρυσι με τη συνέντευξη του Γκίντερ Γκρας, στην οποία παραδέχθηκε ότι ήταν μέλος των Waffen SS. Αυτό που βασανίζει όσους λατρεύουν να μισούν τη FAZ είναι ένα: η νέα εμφάνιση του φύλλου θα συμπαρασύρει και το αρτηριοσκληρωμένο περιεχόμενό της; Ή απλώς θα επιβεβαιωθεί το λαϊκό ρητό με τον Μανωλιό; Το πρώτο βήμα έγινε. Στις διαφημίσεις του επαναλανσαρίσματος της εφημερίδας δεν φιγουράρει ο Χέλμουτ Κολ!
Οταν ο συντηρητισμός αποκτά… χρώμα
2' 14" χρόνος ανάγνωσης
