Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με πετρέλαιο ή οποιοδήποτε άλλο καύσιμο σημαίνει υποχρεωτικά και παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα. Του οποίου η συσσώρευση στην ατμόσφαιρα προκαλεί το γνωστό φαινόμενο του θερμοκηπίου, άρα την αλλαγή του κλίματος. H πυρηνική ενέργεια και μέρος των λεγόμενων εναλλακτικών πηγών όπως η χρησιμοποίηση του αέρα, του ήλιου οι υδατοπτώσεις -ή άλλων φυσικών διεργασιών όπως οι παλίρροιες- δίνουν τη δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρισμού χωρίς σύγχρονη παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα.
Σήμερα η Γαλλία παράγει πάνω από το 70% της ηλεκτρικής της ενέργειας από πυρηνική ενέργεια και σχεδόν όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης των «12» έχουν πυρηνικά εργοστάσια και συζητούν σοβαρά το ενδεχόμενο όχι μόνον να μη τα κλείσουν, όπως είχαν αποφασίσει παλαιότερα υπό την πίεση των λεγόμενων «πράσινων» -παράδειγμα η Γερμανία- αλλά να δημιουργήσουν καινούργια.
Τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ υπάρχουν κινήσεις οικολόγων που προτείνουν ως μόνη λύση για το φαινόμενο του θερμοκηπίου την πυρηνική ενέργεια και συγχρόνως ασφαλείς μεθόδους αποθήκευσης των παραπροϊόντων, όπως έγινε πρόσφατα στη Βρετανία.
Και βέβαια υπάρχει και το τραγικό συμβάν του Τσερνομπίλ το οποίο δικαίως μας κινητοποιεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, ότι το Τσερνομπίλ ήταν προϊόν ενός ξεπερασμένου συστήματος αναξιόπιστης διοίκησης που συνδύαζε την κομματική γραφειοκρατία με την κρυψίνοια και τον εξευτελισμό του ανθρώπινου παράγοντα για να χρησιμοποιήσω ευπρεπείς όρους. Κάτι που σίγουρα δεν ισχύει σε χώρες όπως η σημερινή Γαλλία.
*Ο κ. Ν. Μάργαρης είναι καθηγητής Οικολογίας