Τα αντιβιοτικά «υποτίθεται» ότι σκοτώνουν τα βακτήρια ωστόσο ερευνητές από το Χάρβαρντ ανακάλυψαν εκατοντάδες μικροοργανισμούς στο έδαφος που καταβροχθίζουν αντιβιοτικά. Αυτά τα βακτήρια ξεγελούν τα αντιβιοτικά με έναν ανησυχητικά καινούργιο τρόπο και τώρα ο αγώνας δρόμου των ερευνητών είναι να βρουν πώς το επιτυγχάνουν, αφού εγκυμονείται ο κίνδυνος πιο επικίνδυνοι μικροοργανισμοί που μολύνουν ανθρώπους να μπορούν να αναπτύξουν την ίδια ικανότητα. Ετσι, στη μελέτη των ερευνητών εξηγείται γιατί το έδαφος δεν φιλοξενεί μεγάλες ποσότητες αντιβιοτικών παρά την ευρεία χρησιμοποίηση φαρμάκων σε ζώα της κτηνοτροφίας αλλά και την ύπαρξη αντιβιοτικών σε ανθρώπινα απορρίμματα.
Η ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science, έγινε σχεδόν κατά τύχη. Μια ομάδα με επικεφαλής τον γενετιστή George Church της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ εργάζεται πάνω σε ένα πρόγραμμα που έχει σκοπό να βρει μικροοργανισμούς στο έδαφος που θα μπορούσαν να διασπούν μερικές από αυτές τις ουσίες. Για να κερδίσει το στοίχημα, προσπάθησε να εκθέσει τα βακτήρια σε ουσίες οι οποίες θα ήταν πολύ πιο τοξικές – τα αντιβιοτικά.
Το ότι τα βακτήρια μπορούν να τρώνε… αλλόκοτα πράγματα είναι η βάση για τον τομέα της βιοεπανόρθωσης. Μερικοί μικροοργανισμοί βοηθούν στη διάσπαση κηλίδων πετρελαίου για παράδειγμα, ούτε αποτελεί έκπληξη ότι τα βακτήρια του εδάφους μπορούν να αντέξουν σε μερικά αντιβιοτικά. Η έκπληξη ήταν το πόσα πολλά βακτήρια όχι μόνο επέζησαν, αλλά «δυνάμωσαν» όταν ταΐστηκαν με 18 αντιβιοτικά, φυσικά και τεχνητά παρασκευασθέντα από τον άνθρωπο -συμπεριλαμβανομένων κύριων προϊόντων, όπως gentamicin, vancomycin και cipro- που αντιπροσωπεύουν τις κύριες τάξεις αντιβιοτικών που χρησιμοποιούνται σε θεραπευτικές αγωγές ανθρώπων και ζώων.
Η ομάδα του Church συνέλεξε χώμα από 11 σημεία στη Μασαχουσέτη, στη Μινεσότα και την Πενσυλβανία, από πάρκα πόλεων, από δάση, έως και από χωράφι καλαμποκιού λιπασμένο με κοπριά που περιείχε αντιβιοτικά. Περισσότερο ανησυχητικός είναι ο αριθμός των βακτηρίων που μπορούσε να αντέξει επίπεδα αντιβιοτικών που ήταν 50 μέχρι 100 φορές υψηλότερα από αυτά που θα χορηγούνταν σε έναν ασθενή. «Είναι ικανά να ζουν σε αυτά τα υλικά για μεγάλο διάστημα», κατέληξε ο δρ Church.