Η θεραπεία με λέιζερ για τις περιπτώσεις σοβαρής ασθένειας των ούλων μπορεί να βοηθήσει στην αναγέννηση του άρρωστου ιστού που υπό κανονικές συνθήκες συγκρατεί τα δόντια, σύμφωνα με μια μελέτη μικρής κλίμακας.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι μεταξύ έξι ασθενών οι οποίοι είχαν υποστεί θεραπευτική αγωγή ενός δοντιού με λέιζερ και ενός άλλου με παραδοσιακά μέσα, το θεραπευμένο με λέιζερ δόντι έδειξε στοιχεία ανάπτυξης νέου συνδετικού ιστού εντός των ούλων γύρω από το δόντι. Τα ευρήματα προσθέτουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η θεραπεία με τη βοήθεια λέιζερ είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση έναντι της παραδοσιακής αγωγής της σοβαρής ασθένειας των ούλων, σύμφωνα με τους ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Raymond A. Yukua της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της πολιτείας της Λουζιάνας στη Νέα Ορλεάνη.
Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από εταιρεία η οποία κατασκευάζει το λέιζερ που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη. Η εταιρεία αυτή έχει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πρωτόκολλο που ακολούθησαν οι ερευνητές – που είναι γνωστό με τα αρχικά LANAP (laser assisted new attachment procedure, μέθοδος νέας προσκόλλησης βοηθούμενη με λέιζερ). Η μελέτη συμπεριέλαβε έξι ασθενείς με μετρίου έως σοβαρού βαθμού περιοδοντίτιδα, μια μόλυνση των ούλων που προκαλεί την αποκόλλησή τους από τα δόντια και τον σχηματισμό μολυσμένων κύστεων.
Με τον καιρό τα οστά και ο συνδετικός ιστός που υποστηρίζουν τα δόντια μπορούν να φθαρούν και να προκαλέσουν την απώλεια των δοντιών. Οι οδοντίατροι συχνά θεραπεύουν την περιοδοντίτιδα με μια τεχνική που ονομάζεται απόξεση αποθέσεων αλάτων -πέτρας- και λείανση. Με την τεχνική αυτή τα βακτήρια που φιλοξενούν τερηδόνα αφαιρούνται από τα δόντια πάνω και κάτω από τα ούλα και από σκληρά σημεία στις ρίζες των προσβεβλημένων δοντιών. Σε μερικές περιπτώσεις, καταφεύγουν σε εγχείρηση, η οποία περιλαμβάνει ανασήκωμα των ούλων για την αφαίρεση της «πέτρας» και ράψιμο των ούλων στη θέση τους, ώστε ο ιστός να επαναπροσκολλάται σφιχτά στα δόντια.
Το αποτέλεσμα
Τα τελευταία χρόνια η εγχείρηση με λέιζερ έχει θεωρηθεί ως εναλλακτική λύση αντί της παραδοσιακής εγχείρησης. Το λέιζερ λειτουργεί αρχικά για το καθάρισμα του άρρωστου ιστού και τη θανάτωση των βακτηρίων μεταξύ των ούλων και των δοντιών. Η «πέτρα» αφαιρείται με τη βοήθεια συσκευής υπερήχων. Το λέιζερ χρησιμοποιείται και για την αφαίρεση των άρρωστων κύστεων αλλά και τη δημιουργία θρομβώσεων στο αίμα, η οποία βοηθάει στην προσκόλληση των ούλων στα δόντια.
Για τη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό International Journal of Periodontics and Restorative Dentistry, η ομάδα του Yukua θεράπευσε κάθε ασθενή με δύο προσεγγίσεις. Ενα προσβεβλημένο δόντι υπέστη θεραπεία με παραδοσιακή αφαίρεση της «πέτρας» και μόνο με λείανση της ρίζας και ένα άλλο δόντι υπέστη θεραπεία με LANAP. Υστερα από τρεις μήνες, όλα τα δόντια που υπέστησαν θεραπευτική αγωγή με λέιζερ έδειξαν αποδεικτικά στοιχεία νέων θέσεων προσκόλλησης συνδετικού ιστού και αναγέννησης ιστού που καλύπτει τη ρίζα του δοντιού. Τα δόντια που υπέστησαν παραδοσιακή θεραπευτική αγωγή κατά αντιδιαστολή, δεν έδειξαν σημεία προσκόλλησης.
Επειδή η LANAP είναι μια ειδική μέθοδος θεραπείας, τα ευρήματα ίσως δεν αφορούν όλες τις θεραπείες με λέιζερ για ασθένεια των ούλων, σύμφωνα με τον Yukua και τους συνεργάτες του. Θεραπευτική αγωγή με λέιζερ που δεν ακολουθεί όλα τα ίδια βήματα, μπορεί να μην οδηγήσει στα ίδια αποτελέσματα, γράφουν.