Μία από τις πλέον ρομαντικές φυσιογνωμίες της εξερεύνησης του δάσους του Αμαζονίου, ο Βρετανός αντισυνταγματάρχης Πέρσι Χάρισον Φόσετ ηγήθηκε πολλών σημαντικών αποστολών στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου και του Μάτο Γκρόσο, όπου και έχασε τη ζωή του υπό ανεξιχνίαστες μέχρι σήμερα συνθήκες, το 1925. Ο Φόσετ, που απασχολείται στη χάραξη των συνόρων μεταξύ Βολιβίας και Βραζιλίας το 1906, μαγεύεται από τον Αμαζόνιο και αποφασίζει να τον εξερευνήσει για λογαριασμό του, έχοντας εξασφαλίσει την οικονομική στήριξη εφημερίδων και βιομηχανικών συμφερόντων, που ενδιαφέρονταν για νέα κοιτάσματα πολύτιμων μετάλλων, αλλά και για τη δημιουργία νέων φυτειών καουτσούκ.
Μυστικιστής
Κατά τη διάρκεια των περιηγήσεών του, ο Φόσετ ασπάζεται τον μυστικισμό της θεοσοφίας και μεταδίδει συναρπαστικές ιστορίες μεγάλου προσωπικού κινδύνου στους αναγνώστες του στη Βρετανία. Στην πρόζα του ρομαντικού αντισυνταγματάρχη δεν χωράει το συνηθισμένο: τα φίδια «έχουν μάτια σαν πετράδια», ανακαλύπτει το χωριό των «ανθρώπων – νυχτερίδων» και ο πιλότος που τον οδηγεί στον Αμαζόνιο σκοτώνεται έχοντας δεχθεί στο σώμα του όχι ένα ή δύο, αλλά 42 (!) βέλη ιθαγενών. Το 1924 ο Φόσετ μελετάει χειρόγραφο του 18ου αιώνα στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Ρίο ντε Τζανέιρο, που περιγράφει αρχαία χαμένη πόλη, κρυμμένη στα βάθη του τροπικού δάσους. Ο ευφάνταστος Βρετανός εικάζει ότι πρόκειται για πόλη χτισμένη από τους κατοίκους της βυθισμένης Ατλαντίδας, την οποία ονομάζει Ζ.
Η εμμονή του να ανακαλύψει την πόλη Ζ τον οδηγεί στη διοργάνωση αποστολής το επόμενο έτος, στην οποία μετέχουν οι γιος του Τζακ και ο επιστήθιος φίλος του Ράλεϊ Ρίμελ. Οι αφάνταστες δυσκολίες που συναντούν οι εξερευνητές πείθουν τους βαστάζους τους να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Τη στιγμή της αποχώρησής τους, ο Φόσετ τούς δίνει γράμμα προς τη σύζυγό του, γεμάτο αισιοδοξία: «Δεν πρέπει να φοβάσαι την αποτυχία» της γράφει, ενώ απαιτεί από τους βαστάζους -που επιστρέφουν στην Μπελέμ- να μην οργανώσουν αποστολή διάσωσης. Ουδείς από τα τρία μέλη της αποστολής δεν επιστρέφει στον πολιτισμό. Οι 15 διερευνητικές αποστολές που πραγματοποιήθηκαν για τον εντοπισμό του Φόσετ επέστρεψαν άκαρπες, ενώ οι μύθοι γύρω από την τύχη του αφθονούν, με διηγήσεις αυτοχθόνων για «Βρετανό σε σύγχυση, που βγήκε ξαφνικά ύστερα από χρόνια από τη ζούγκλα» ή την ανακάλυψη οστών τη δεκαετία του 1950 από τον Βραζιλιάνο εξερευνητή Βίλας Μποάς, που αποδείχθηκε εντέλει πως δεν ανήκουν στον Φόσετ.