ΤΟΚΙΟ. «Απάνθρωπες, σκληρές και εξευτελιστικές», χαρακτήρισε χθες η Διεθνής Αμνηστία τις συνθήκες κράτησης των καταδικασμένων σε θάνατο Γιαπωνέζων, πολλοί από τους οποίους καταλήγουν στην τρέλα.
Η οργάνωση με ανακοίνωσή της ζητάει από τη νέα κεντροαριστερή κυβέρνηση, η οποία αναμένεται να πιάσει δουλειά την ερχόμενη εβδομάδα να αναστείλει όλες τις εκτελέσεις. Το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας έχει δεσμευτεί να προωθήσει εθνικό διάλογο με θέμα τη θανατική ποινή, καθώς η Ιαπωνία μαζί με τις ΗΠΑ είναι οι μόνες χώρες που διατηρούν την ποινή του θανάτου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η Διεθνής Αμνηστία, αυτή τη στιγμή 97 θανατοποινίτες περιμένουν να εκτελεστούν δι’ απαγχονισμού χωρίς να γνωρίζουν αν και πότε θα οδηγηθούν στην αγχόνη. Η αβεβαιότητα αυτή δημιουργεί τεράστιο στρες και πολλοί καταλήγουν τρελοί. «Υποχρεούνται να περιμένουν καθημερινά την εκτέλεσή τους, αντιμετωπίζοντας μια ποινή, η οποία μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή αφού προηγηθεί ενημέρωση μόλις ολίγων ωρών», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Αμνηστίας. «Κάθε ημέρα μπορεί να είναι γι’ αυτούς η τελευταία και η άφιξη του αξιωματικού της φυλακής με τον πίνακα των ανακοινώσεων μπορεί να σημαίνει την εκτέλεσή τους μέσα στις επόμενες δύο ώρες».
Κανείς δεν ξέρει την ώρα
Στην Ιαπωνία, ούτε οι θανατοποινίτες ούτε οι οικογένειές τους ούτε οι δικηγόροι τους ενημερώνονται εκ των προτέρων για το πότε θα πραγματοποιηθεί η εκτέλεση. Οπως δήλωσε εμπειρογνώμονας σε θέματα Υγείας της Διεθνούς Αμνηστίας το να επιτρέπεται σ’ έναν φυλακισμένο να ζει για παρατεταμένες περιόδους υπό την καθημερινή απειλή της άμεσης εκτέλεσής του είναι σκληρό, απάνθρωπο και εξευτελιστικό.
Πρόσθετες απαγορεύσεις
Σε άλλο σημείο της αναφοράς της Διεθνούς Αμνηστίας επισημαίνεται ότι οι καταδικασμένοι σε θάνατο Ιάπωνες δεν επιτρέπεται να μιλάνε μεταξύ τους και οι επαφές με τους συγγενείς, τους δικηγόρους ή άλλους είναι περιορισμένες και συνήθως διαρκούν μόλις πέντε λεπτά. Παράλληλα η αλληλογραφία τους λογοκρίνεται και έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε βιβλία ή σε βίντεο. Τέλος, δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό αέρα, όπως συμβαίνει με τους άλλους μη καταδικασμένους σε θάνατο φυλακισμένους, ούτε όμως και στο φως και πολλές φορές τιμωρούνται επιπροσθέτως επειδή αντιδρούν στους περιορισμούς που τους επιβάλλονται. «Εκτός από το να πάνε στην τουαλέτα, οι φυλακισμένοι δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν στο κελί τους και πρέπει να παραμένουν καθιστοί».
Η Διεθνής Αμνηστία έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι φυλακισμένοι στην Ιαπωνία είναι υποκείμενα ενός ιδιαίτερα σκληρού καθεστώτος. «Οι φυλακισμένοι οι οποίοι δεν υπακούουν στους κανόνες πειθαρχίας -όταν για παράδειγμα περπατούν στο κελί τους σε ώρες που αυτό απαγορεύεται, ή κάνουν φασαρία- οδηγούνται στο κελί τιμωρίας όπου οι συνθήκες είναι πολύ χειρότερες από εκείνες ενός κανονικού κελιού», σημειώνεται στην έκθεση, η οποία καταλήγει τονίζοντας ότι αυτές οι απάνθρωπες συνθήκες αυξάνουν την ανησυχία και την αγωνία του φυλακισμένου και πολλοί ξεπερνούν τις όποιες αντοχές τους και τρελαίνονται.