Φως στο πολύμηνο σίριαλ της ανανέωσης της θητείας του βλέπει πια ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, μετά την κατάρρευση του οδοφράγματος που προσπάθησαν να ορθώσουν οι Σοσιαλιστές, Αριστεροί και Φιλελεύθεροι αντίπαλοί του, και την απόφαση να διεξαχθεί την προσεχή Τετάρτη η τελική ψηφοφορία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Το οδόφραγμα πρωτοεμφανίστηκε μετά τις ευρωεκλογές και την απόφαση των κυβερνήσεων της Ενωσης, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης, να στηρίξουν ομόφωνα την επανεκλογή του, όταν ο Μπαρόζο προσέκρουσε στον ατυχή για τον ίδιο συνδυασμό τριών αρνητικών παραγόντων: τη βαριά ήττα των Σοσιαλιστών πανευρωπαϊκά στις ευρωεκλογές, την απρόσμενη επιτυχία των Πρασίνων, ιδίως στη Γαλλία, και την πάγια ανάγκη του Κοινοβουλίου να προβαίνει σε περιοδικές (και κατά κανόνα αμέσως μετεκλογικές) επιδείξεις ισχύος έναντι της Επιτροπής και των κυβερνήσεων. Αρχική πρόθεση του Κοινοβουλίου ήταν να ψηφίσει στα μέσα Ιουλίου. Ομως ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο Γαλλογερμανός πρώην επαναστάτης και νυν ηγέτης των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, θεμελίωσε μεταξύ άλλων τη θριαμβευτική πορεία του στις ευρωεκλογές στη Γαλλία σε μια υπόσχεση: να μετατρέψει την πάγια μομφή του περί νεοφιλελεύθερης παρεκτροπής της Επιτροπής σε πράξη… απαλλάσσοντας την Ευρώπη από τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον κύριο κατ’ αυτόν εκφραστή αυτού του νεοφιλελευθερισμού και επιπλέον πειθήνιο «υπηρέτη των μεγάλων κυβερνήσεων».
Μετά τη δική τους σοβαρή (πλην Ελλάδος) ήττα στις ευρωεκλογές οι Σοσιαλιστές, οι οποίοι μέχρι τότε δεν είχαν εκφραστεί ιδιαίτερα αρνητικά για τον Πορτογάλο πρόεδρο της Επιτροπής, προσχώρησαν στο μέτωπο «Στοπ Μπαρόζο» του Κον-Μπεντίτ, συμπαρασύροντας προσωρινά και μερίδα των Φιλελευθέρων, οι οποίοι δεν μπόρεσαν μεν να του προσάψουν την κατηγορία του νεοφιλελευθερισμού, όμως θεώρησαν ότι δεν είναι «πειστικός».
Ετσι η ψηφοφορία ανεβλήθη για τον Σεπτέμβριο, ώστε να μπορέσει ο Μπαρόζο στο μεταξύ να καταστεί «πειστικός» καταθέτοντας κανονικές προγραμματικές δηλώσεις, όπως και έκανε προ εβδομάδος, παρουσιάζοντας αρκετά λεπτομερές πρόγραμμα πενταετίας που, αποτελώντας συνέχεια του έως τώρα έργου του στην Επιτροπή, περιλαμβάνει και όλες τις εξαγγελίες, τις υποσχέσεις και τα «θα» που απαιτούν τέτοια πράγματα. Την ίδια ώρα, το «οδόφραγμα» κατέρρεε εκ των έσω, καθώς οι Σοσιαλιστές μαζί με τους συμμάχους τους στους Πρασίνους και την Αριστερά διαπίστωναν οριστικά ότι, όπως εξαρχής διαφαινόταν, δεν συγκεντρώνουν αρκετές ψήφους για να υπερκεράσουν το «φιλομπαροζικό» κεντροδεξιό μπλοκ με επικεφαλής το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία. Μόνο το ΕΛΚ διαθέτει 265 από τις 736 του Κοινοβουλίου, αλλά σε αυτούς πρέπει πλέον να προστεθεί η συντριπτική πλειοψηφία των 84 Φιλελευθέρων, τουλάχιστον 30 Σοσιαλιστές (Βρετανοί γιατί δική τους επιλογή ήταν ο Μπαρόζο, Ισπανοί από «ιβηρική αλληλεγγύη» και Πορτογάλοι επειδή είναι Πορτογάλος) αλλά και οι 54 του νεοφανούς αντιευρωπαϊκού συνασπισμού των Βρετανών Συντηρητικών με ευρωφοβικά κόμματα της Πολωνίας και της Τσεχίας και ίσως άλλοι…
Μια τελευταία προσπάθεια των Σοσιαλιστών να επιτύχουν νέα αναβολή για τον Οκτώβριο και διεξαγωγή της ψηφοφορίας με βάση την απόλυτη και όχι, όπως ισχύει τώρα, απλή πλειοψηφία, δεν απέδωσε καρπούς. Πάντως, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Μπαρόζο μάλλον θα παραμείνει κάτοικος Βρυξελλών για άλλα πέντε χρόνια, αλλά ίσως οι περιπέτειές του έδωσαν στην Ευρώπη κάτι ακόμα σημαντικότερο: για πρώτη φορά ο πρόεδρος της Επιτροπής κρίνεται και κατακρίνεται με πολιτικούς όρους Αριστεράς – Δεξιάς, κάτι που ίσως αποτελέσει υποθήκη για μια πιο πολιτική, εν τέλει πιο δημοκρατική και πραγματική Ενωση του αύριο.
Ο ρόλος του Κον-Μπεντίτ
Εγχείρημα αναβολής της εκλογής έχει υποσχεθεί να αποτολμήσει αύριο ο Κον-Μπεντίτ, μάλλον με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Σοσιαλιστές και Πράσινοι, πάντως, ελπίζουν να φανεί άλλος υποψήφιος, όμως ο μόνος που έχει προκύψει είναι ο επίσης κεντροδεξιός πρωθυπουργός της Γαλλίας, Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος έθεσε εαυτόν στη διάθεση της Ευρώπης, ίσως σε μια απέλπιδα απόπειρά του να… αποδράσει από τον Νικολά Σαρκοζί. Η υποψηφιότητά του έγινε δεκτή στις Βρυξέλλες με κατάπληξη και ουδόλως κολακευτικά ανθυπομειδιάματα.