Αναπόφευκτα τέθηκε το ερώτημα γιατί οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία δεν συνοδεύονται από ανοίγματα στο πολιτικό σύστημα. «Το Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα σε κάθε πολίτη να έχει φωνή και η φωνή του ακούγεται: στον Τύπο, στο Ιντερνετ, με τα 300 εκατ. Κινέζων χρηστών, ή στα blogs, με τα 100 εκατ. Κινέζων. Ωστόσο, πουθενά στον κόσμο η ελευθερία δεν είναι απόλυτη, αλλά ασκείται στο πλαίσιο των νόμων. Δεν δεχόμαστε στο όνομα της ελευθερίας να υπονομεύεται η αρμονία και η ακεραιότητα της χώρας, να προωθείται η τρομοκρατία και οι αποσχιστικές τάσεις».
Ιδιαίτερα οξύς -η γλώσσα του σώματος έλεγε ακόμη περισσότερα- ήταν ο κ. Γκανγκ στο ζήτημα του Θιβέτ και του Δαλάι Λάμα:
«Ο Δαλάι Λάμα δεν είναι θρησκευτικός, αλλά πολιτικός ηγέτης, που θέλει να κάνει το Θιβέτ ανεξάρτητο κράτος. Επί των ημερών του, το Θιβέτ ήταν μια φριχτή δουλοπαροικία, πιο σκοτεινή από τη μεσαιωνική Ευρώπη. Αυτός ο άνθρωπος θα μας κάνει μαθήματα για ανθρώπινα δικαιώματα;
Οποιος θέλει να κάνει μπίζνες με την Κίνα, πρέπει να σέβεται την Κίνα. Πώς θα φαινόταν στους Αμερικανούς, αν αύριο δεχόμαστε τον Οσάμα μπιν Λάντεν; Ή στους Ισπανούς, αν δεχόμαστε τον ΕΤΑ, ή στους Βρετανούς, αν δεχόμαστε τον IRA; Πρέπει να συνειδητοποιεί κανείς ότι το να προσβάλλει έναν λαό 1,3 δισ. ανθρώπων είναι κάτι που δεν μπορεί παρά να έχει συνέπειες»!
Λίγες ώρες πριν από τη συνάντησή μας με τον κ. Γκανγκ, η κυβέρνηση Ομπάμα είχε ανακοινώσει την επιβολή δρακόντειων προστατευτικών δασμών της τάξης του 35% στα κινεζικά ελαστικά αυτοκινήτων. Τον ρωτήσαμε αν πρόκειται για οιωνό εμπορικού πολέμου μεταξύ των δύο οικονομικών γιγάντων.
Ασχημος οιωνός από Ομπάμα
«Είναι ένα πολύ, πολύ αρνητικό μήνυμα. Η κυβέρνηση Ομπάμα δέχθηκε μεγάλες εσωτερικές πιέσεις. Ωστόσο, ΗΠΑ και Κίνα έχουν τεράστια κοινά συμφέροντα. Ο προστατευτισμός δεν θα λύσει τα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας, απλώς θα επιδεινώσει πολύ εκείνα της παγκόσμιας». Διαβλέπει το Πεκίνο προσπάθεια να ανακοπεί η άνοδος της Κίνας σε ρόλο μεγάλης, παγκόσμιας δύναμης; «Η άνοδος της Κίνας δεν μπορεί να μπλοκαριστεί από κανέναν», μας απαντάει σε ύφος χαρακτηριστικό για τη νέα αυτοπεποίθηση του Πεκίνου ο κ. Γκανγκ. «Στα πρώτα βήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας, πριν από 60 χρόνια, μας επέβαλαν αποκλεισμό. Παρ’ όλα αυτά, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η ώρα της Ευρώπης (σ.σ. δηλαδή, της κυριαρχίας των παλιών, αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών) έχει τελειώσει».
Η τελευταία δήλωση ακούστηκε κάπως παράξενα και ο Κινέζος διπλωμάτης έσπευσε αμέσως να διευκρινίσει:
«Καλωσορίζουμε τον θετικό ρόλο της Ε.Ε. στον διεθνή στίβο, όπου συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου. Με τρεις πυλώνες, ο κόσμος μας θα είναι πιο σταθερός, παρά με δύο μόνο. Επιθυμούμε ζωηρά την οικοδόμηση μιας εταιρικής σχέσης με την Ευρώπη, η οποία ήδη είναι ο πρώτος εμπορικός μας εταίρος, υπερσκελίζοντας τις ΗΠΑ».