«Οχι απλώς δεν είμαι άρρωστος, είμαι Σούπερμαν», δήλωνε στις αρχές του μήνα ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εξαπολύοντας τα βέλη του εναντίον όλων εκείνων που τον επιβουλεύονται, ενώ λίγες ημέρες αργότερα, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, παρουσία του εμβρόντητου Ισπανού πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Ροντρίγο Θαπατέρο, δήλωνε με την απίστευτη αυτοπεποίθηση που τον χαρακτηρίζει «Πιστεύω πραγματικά ότι είμαι ο καλύτερος πρωθυπουργός που είχε η Ιταλία στην 150χρονη ιστορία της», για να συμπληρώσει στη συνέχεια ότι «ποτέ δεν έχω πληρώσει για σεξ, για κάποιον που του αρέσει να κατακτά, η μεγαλύτερη χαρά είναι η κατάκτηση, αν πληρώνεις χάνεις την ικανοποίηση της κατάκτησης».
Αλλού θα είχε πέσει
Στη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών, δημοσιογράφοι ανά τον κόσμο έχουν χύσει τόνους μελάνι γράφοντας και αναλύοντας τα απίστευτα έργα και ημέρες του Ιταλού πρωθυπουργού, τα οποία σε κάποιες χώρες του κόσμου είναι βέβαιον ότι θα είχαν οδηγήσει στην πτώση του. Οχι όμως στην Ιταλία, η οποία φαίνεται να παρακολουθεί καθημερινά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις ζουμερές αποκαλύψεις για την ερωτική ζωή του 73χρονου πρωθυπουργού με το μόνιμο μαύρισμα, ο οποίος δεν παραλείπει να τονίζει την αδυναμία του στο ασθενές φύλο σε κάθε ευκαιρία.
Για οποιονδήποτε νοήμονα άνθρωπο είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι μια ολόκληρη χώρα παρακολουθεί κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων τα νεότερα από τις σεξουαλικές περιπέτειες του Μπερλουσκόνι, όπου σπανίως γίνεται μνεία στα πολλά και πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η γειτονική μας χώρα.
Τριγμοί και προβλήματα
Σκόπιμη πολιτική επιλογή των ιταλικών ΜΜΕ, τα οποία ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από την αυτοκρατορία Μπερλουσκόνι; Πιθανότατα. Ωστόσο, μετά από ένα καυτό καλοκαίρι ροζ αποκαλύψεων, το φθινόπωρο αναμένεται να είναι εξίσου θερμό, πολιτικά αυτή τη φορά. Παρά το γεγονός ότι δεν κινδυνεύει άμεσα, καθώς ο συνασπισμός του ελέγχει και τα δύο σώματα της Βουλής, οι τριγμοί που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στο εσωτερικό του κυβερνώντος συνασπισμού, καθώς και τα αυξανόμενα προβλήματα στη σχέση του με την Καθολική Εκκλησία, σηματοδοτούν κατά την άποψη πολλών αναλυτών την αρχή του τέλους της 15χρονης παρουσίας του Καβαλιέρε στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το ερώτημα βεβαίως, που τίθεται, είναι ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση, και μάλιστα με μια κεντροαριστερά η οποία μετά την εκλογική της ήττα εξακολουθεί να παραπαίει. Σε κάθε περίπτωση, σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης και με την ανεργία να βρίσκεται σε ανοδική πορεία οι προοπτικές για την Ιταλία δεν εμφανίζονται ιδιαίτερα καλές.
Οι επιχειρηματικοί κύκλοι τονίζουν διαρκώς ότι χωρίς δομικές αλλαγές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το συνταξιοδοτικό, η Ιταλία κινδυνεύει να χάσει σε ανταγωνιστικότητα τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και την ασιατική αγορά.