Αντζι εναντίον Στάινι: Αγκελα Μέρκελ εναντίον Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ. Οι δύο μονομάχοι που αναμετρούνται σήμερα στις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία μοιάζουν περισσότερο με ώριμο παντρεμένο ζευγάρι παρά με ιδεολογικούς εχθρούς που αντιπαρατίθενται. Η περιγραφή προέκυψε αβίαστα μετά το ντιμπέιτ των δύο ηγετών, που συγκυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η τηλεμαχία έμοιαζε με συζυγικό καβγαδάκι, άμα τη επιστροφή… από την κυβέρνηση. Οσο κι αν στη συνέχεια προσπάθησαν να πετύχουν την τεχνητή πόλωση για να συσπειρώσουν τις εκλογικές τους βάσεις, τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας, χριστιανοδημοκράτες (CDU) και σοσιαλδημοκράτες (SPD), μετά βίας συγκεντρώνουν από κοινού ένα 60%. Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ θα κατορθώσει να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση με τους Ελεύθερους Δημοκράτες ή θα υποχρεωθεί εκ νέου στη συγκρότηση μεγάλου συνασπισμού με το SΡD.
Το δράμα τελείωσε
Ο αρθρογράφος των Νew York Times, Ρότζερ Κοέν, παρατηρούσε εύστοχα την περασμένη Πέμπτη ότι η Γερμανία, που κάθε της βήμα μέχρι πρότινος σκόρπιζε τον τρόμο σε ολόκληρη την Ευρώπη, είκοσι χρόνια μετά την Πτώση του Τείχους προκαλεί ατέλειωτα χασμουρητά. «Η Μέρκελ αντανακλά την εικόνα της ήρεμης Γερμανίας. Ολα πάνω της φωνάζουν ότι το δράμα τέλειωσε. Ο Βίλι Μπραντ πεσμένος στα γόνατα στο γκέτο της Βαρσοβίας, ο αρειμάνιος καπνιστής Χέλμουτ Σμιτ, ο Χέλμουτ Κολ να κρατά σφιχτά το χέρι του Φρανσουά Μιτεράν στο Βερνέν και να εισπνέει ενοποίηση με ακόρεστη λαιμαργία. Κάθε ίνα απόκρουσης ρίσκου στο σώμα της Μέρκελ διακηρύσσει πως κυριάρχησε το κονσένσους της ελεύθερης αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο – έστω και μέσω της οικονομικής κρίσης», γράφει ο Κοέν.
«Μήπως η Γερμανία έχει πάρει Prozac;» αναρωτιέται στο ίδιο πνεύμα η Sabine Renefanz του Γκάρντιαν. Η κρίση δεν πτοεί τους Γερμανούς που σκοτώνουν την ανία τους καταναλώνοντας, όπως αποδεικνύουν οι στατιστικές. Με 2.500 ευρώ επιδότηση για την αγορά νέου αυτοκινήτου η κυβέρνηση έσωσε την εγχώρια βιομηχανία, ενθαρρύνοντας τους Γερμανούς καταναλωτές να αντικαταστήσουν τα παλιά ρυπογόνα αυτοκίνητά τους. Οι Γερμανοί ακαδημαϊκοί επιβεβαιώνουν τον προγραμματικό μινιμαλισμό της προεκλογικής εκστρατείας. «Το σύνολο των ψηφοφόρων υποβαθμίζεται σε εκλογικό σώμα, που δεν καλείται να κρίνει την ουσιαστική πολιτική, αλλά να εκφράσει συμπάθειες και προτιμήσεις για το στελεχικό δυναμικό κάθε κόμματος», διαμαρτύρεται ο Εμάνουελ Ρίχτερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Ααχεν. Στο τελευταίο του τεύχος το περιοδικό Spiegel κυκλοφορεί με πύρινο άρθρο κατά της συνέχισης του μεγάλου συνασπισμού. Τα βασικά επιχειρήματα: η συγκυβέρνηση CDU-SPD βλάπτει σοβαρά τον κοινοβουλευτισμό, την παραγωγή πολιτικής, το ρόλο και τη λειτουργία της αντιπολίτευσης.
Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), Πράσινοι, κυρίως όμως το Κόμμα της Αριστεράς του Οσκαρ Λαφοντέν έχουν εκμεταλλευτεί εκλογικά το μονοπώλιο, που απολάμβαναν την τελευταία τετραετία στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Το FDP του Γκίντο Βέστερβελε φιλοδοξεί να επανακάμψει στην κυβέρνηση και να αποτρέψει την κεντρώα στροφή της Μέρκελ, προκειμένου να την επαναφέρει στην πρότερη θατσερική οδό της. Με την πάγια θέση τους κατά της πυρηνικής ενέργειας οι Πράσινοι βρίσκονται σταθερά πάνω από το 10%, όπως και το κόμμα του Λαφοντέν, το μοναδικό που τάσσεται εναντίον της γερμανικής συμμετοχής στη νατοϊκή δύναμη στο Αφγανιστάν.
Λίγα 24ωρα πριν από το άνοιγμα της κάλπης ο πρώην καγκελάριος, Χέλμουτ Σμιτ, ενενήντα χρόνων πλέον, αναγνώρισε ότι οι στόχοι των δυτικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν είναι «ανέφικτοι και δυσδιάκριτοι». Το Αφγανιστάν, η ανεργία που ανέρχεται σε 4 εκατομμύρια, η εγκατάλειψη ή μη της πυρηνικής ενέργειας και η θέσπιση ελάχιστου μισθού υπήρξαν τα βασικότερα πεδία αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων τις τελευταίες εβδομάδες. Μπορεί η Μέρκελ να είναι ιδεολογικά συγγενέστερη προς το FDΡ, οι περισσότεροι αναλυτές όμως εκτιμούν ότι θα προτιμούσε να συνεχίζει να συγκυβερνά με τους σοσιαλδημοκράτες για να διασφαλίσει τη σιωπηλή ανοχή των συνδικάτων, των οικολόγων και των μεταναστών. Ο Μεγάλος Υπνος της Γερμανίας ενδέχεται να παραταθεί για άλλα τέσσερα χρόνια.
Πώς θα ψηφίσουν οι μετανάστες
Τούρκος Χριστιανοδημοκράτης υποψήφιος στη Γερμανία είναι περίπου σα να λέμε στην Ελλάδα Σλαβομακεδόνας βουλευτής του ΛΑΟΣ. Οξύμωρο σχήμα. Κι όμως υπάρχει. Ο Μπουλέντ Αρσλάν είχε κατέλθει δύο φορές στις εκλογές με τη σημαία του CDU, φιλοδοξώντας να καθίσει στα έδρανα της Μπούντεσταγκ: το 2002 και το 2005. Φέτος αποφάσισε να απόσχει. Τη σκυτάλη αναλαμβάνει από το Αμβούργο, ο Νταβίντ Ερκαλπ, γεννημένος στην Τουρκία, ο οποίος είναι χριστιανός. Κατεβαίνει όμως στο κέντρο του Αμβούργου, μια μονοεδρική, την οποία παραδοσιακά εξασφαλίζει το SPD. Συνεπώς, ούτε το νέο γερμανικό Κοινοβούλιο θα διαθέτει Χριστιανοδημοκράτη βουλευτή τουρκικής καταγωγής. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι τουρκικής καταγωγής ψηφοφόροι στη Γερμανία ανέρχονται σε 600.000, περίπου 1% του εκλογικού σώματος. Η Αγκελα Μέρκελ, μαζί με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη πλειοψηφία, αν είχαν καταφέρει να αποσπάσουν την υποστήριξη της πολύτιμης αυτής ποσοστιαίας μονάδας. Παραδοσιακά, όμως, η τουρκική ψήφος είναι αριστερή. Αφενός επειδή οι Σοσιαλδημοκράτες τάσσονται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. και αφετέρου επειδή η Μέρκελ ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία στην ηγεσία του CDU, με σύνθημα την κυρίαρχη γερμανική κουλτούρα (Leitkultur), από την οποία θα αφομοιωθούν οι μετανάστες στη χώρα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Data4U, το 56% των τουρκικής καταγωγής ψηφοφόρων θα ψηφίσει υπέρ των Σοσιαλδημοκρατών, το 23% υπέρ των Πρασίνων, που έχουν άλλωστε τον Τσεμ Οζντεμίρ ως ηγέτη τους και τους Χριστιανοδημοκράτες μόλις το 10%, όσο και το Κόμμα της Αριστεράς.
Το κορίτσι του «Στάινι»
Κάθε ομοιότητα με τη νικηφόρο εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα είναι ευπρόσδεκτη στη Γερμανία. Και δη στις τάξεις των Σοσιαλδημοκρατών, που ακροβατούν μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Εναν ανέλπιστα… σέξι υποστηρικτή βρήκε, λοιπόν, ο ηγέτης του SPD, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, στο πρόσωπο του «κοριτσιού του Στάινι». Οπως το κορίτσι του Ομπάμα φορούσε πέρυσι κολλητό μπλουζάκι με τη φυσιογνωμία του Αφροαμερικανού υποψηφίου και λικνιζόταν στον ρυθμό του άσματος «Ερωτας με τον Ομπάμα», έτσι η γερμανική εκδοχή του, με εξίσου βαθύ ντεκολτέ και λάγνο ύφος, εμφανίζεται να διακηρύσσει τον έρωτά της για το «Στάινι» με νότες…
Με φόντο το Ράιχσταγκ και την Καγκελαρία, η μελαχρινή αοιδός εκμυστηρεύεται ότι ο εκ πρώτης όψεως αριστερός γραφειοκράτης είναι κατά βάθος «τόσο γλυκός, με λευκά μαλλιά και ασημένιο βλέμμα, ο άνδρας των ονείρων μου». Το SPD διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι δε φέρει καμία ευθύνη για το βιντεοκλίπ που έχει γίνει ανάρπαστο στο YouTube. Πάντως, δεν προτίθεται να προσφύγει δικαστικά εναντίον της γοητευτικής ερωτοχτυπημένης με τον «Στάινι».