«Το αίνιγμα Μέρκελ» προσπαθούσε να λύσει αναλυτής του BBC, χθες, επαύριο των ομοσπονδιακών εκλογών στη Γερμανία. Στην προσπάθειά του αυτή, πρώτα επιδόθηκε σε μια εναλλαγή κοινότοπων ερωτημάτων και εξίσου κοινότοπων απαντήσεων. «Θα είναι μετεκλογικά όσο ριζοσπαστική έδειχνε προεκλογικά;», ερωτά, για να απαντήσει με ένα ξερό «όχι», αφήνοντας να εννοηθεί ότι με κυβερνητικούς εταίρους τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP) και όχι τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), η καγκελάριος ίσως υποκύψει στις Σειρήνες του νεοφιλελευθερισμού. Παρακάτω, όμως, κρατά το ίσο και παραδέχεται ότι η Αγγελα Μέρκελ θα παραμείνει αυτό που πάντα ήταν, πρακτική και προσγειωμένη, πολιτικός που απεχθάνεται τις αντιπαραθέσεις, αλλά αγωνίζεται για τα συμφέροντα της Γερμανίας. «Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα η κ. Μέρκελ είναι πλέον σε θέση να διασφαλίσει τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη», ομολογεί.
Αυτή μάλλον έχει να κάνει με κάτι σπάνιο τούτη την εποχή, που ονομάζεται «κοινός νους». Προικισμένη με αυτόν, χωρίς πολλά πυροτεχνήματα και φανφάρες, μια διδάκτωρ της Φυσικής από την ανατολική Γερμανία γίνεται, μετά την κατάρρευση του Τείχους, δεξί χέρι του Χέλμουτ Κολ, που ήταν και παρέμεινε μέντοράς της.
Αναλαμβάνει το υπουργείο Γυναικείων Υποθέσεων, αργότερα το υπουργείο Περιβάλλοντος. Το 2000, στα τριάντα επτά της αναλαμβάνει την προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Το 2005, με αρκετά αντίξοες συνθήκες, γίνεται καγκελάριος στη κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών. Υστερα από μια ανέφελη και χωρίς συγκρούσεις τετραετή συγκυβέρνηση, εκείνη κέρδισε προχθές μαζί με τους Ελεύθερους Δημοκράτες μια καθαρή νίκη για τη γερμανική κεντροδεξιά. Οι Σοσιαλδημοκράτες πρώην εταίροι της και άκρως επιτυχείς στη συνδιαχείριση της διεθνούς οικονομικής κρίσης με την κ. Μέρκελ, υπέστησαν πρωτοφανή ήττα. Οχι μόνο γιατί τους έλειπε μια «λαμπερή υποψηφιότητα», σαν τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, που δύο ημέρες πριν από την ψηφοφορία κατηγορούσε το κόμμα του για «κάκιστη εκτίμηση των αποτελεσμάτων της δεύτερης κατανομής», προβλέποντας τα χειρότερα. Δικαιώθηκε, όπως προκύπτει από τους πίνακες με τη μετακίνηση ψηφοφόρων.
Μετακίνηση ψηφοφόρων
Από το CDU μετακινήθηκαν συνολικά 1.100.000 ψηφοφόροι προς το FDP, προφανώς ευνοώντας τη συγκέντρωση των απαιτούμενων εδρών, ώστε τα δύο κόμματα να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Η «περιπλάνηση» ψηφοφόρων ήταν εμφανής και σε άλλα κόμματα, αυτοί όμως που έχασαν ήταν οι Σοσιαλδημοκράτες. Σύμφωνα με όλους τους κανόνες που ορίζουν το υγιές και νηφάλιο πολιτικό παιχνίδι.
Με την ίδια νηφαλιότητα, η Αγκελα Μέρκελ, όταν το φθινόπωρο του 2008 κατέρρεαν τα χρηματιστήρια και η διεθνής οικονομία, είπε: «Τους τα λέγαμε εδώ και δύο χρόνια, αλλά δεν άκουγαν», εννοώντας προφανώς Αμερικανούς και Βρετανούς φίλους και συμμάχους. Εκείνη και η κυβέρνησή της του Μεγάλου Συνασπισμού, είχαν αποκλείσει εγκαίρως από τη Γερμανία τα «hedge funds», που έκαναν τη μεγάλη ζημιά.