Είναι απίστευτο όσο και αληθινό. Ο Μπενίτο Μουσόλινι, που άφησε τα αχνάρια του στην ιστορία ως σύμμαχος του Χίτλερ και μέλος του Αξονα του Κακού, υπήρξε πράκτορας των Βρετανών.
Σύμφωνα με βρετανικά έγγραφα που είδαν το φως της δημοσιότητας προχθές, 13 Οκτωβρίου, ο Ντούτσε ξεκίνησε την πολιτική του ζωή το 1917 με τη βοήθεια των εκατό βρετανικών λιρών που εισέπραττε εβδομαδιαίως από τη βρετανική υπηρεσία πληροφοριών, τη ΜΙ-5.
Για τους Βρετανούς, προφανώς, η στρατολόγηση του Μουσολίνι ήταν μία καλή επένδυση. Τότε, ως 34χρονος δημοσιογράφος, ο Μουσολίνι έκανε ό, τι μπορούσε ώστε η Ιταλία να εξακολουθήσει να πολεμά στο πλευρό των συμμάχων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δημοσίευε πύρινα προπαγανδιστικά άρθρα στην εφημερίδα του Il Popolo d’ Italia. Μάλιστα, ήταν πρόθυμος να «πείσει», με όχι και τόσο ήπια μέσα, τους ειρηνιστές να μένουν στα σπίτια τους και να μη συμμετέχουν σε διαδηλώσεις.
Ο σερ Σάμουελ Χορ εκείνη την εποχή ήταν, εκτός από βουλευτής, άνθρωπος της ΜΙ-5 στη Ρώμη και συντόνιζε περίπου 100 Βρετανούς πράκτορες που δραστηριοποιούνταν τότε στην Ιταλία.
Ο ιστορικός του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ Πίτερ Μάρτλαντ επισημαίνει ότι η λιγότερο αξιόπιστη σύμμαχος της Βρετανίας εκείνη την περίοδο ήταν η Ιταλία, ιδιαίτερα μετά την απόσυρση της Ρωσίας από τον πόλεμο. Ο Μουσολίνι αμειβόταν με εκατό στερλίνες εβδομαδιαίως επί τουλάχιστον έναν χρόνο, για να δημοσιεύει τα άρθρα του με τα οποία τασσόταν υπέρ της συνέχισης του πολέμου. Σύμφωνα με τους γνώστες, εκατό βρετανικές λίρες εκείνης της εποχής αναλογούν σε περίπου έξι χιλιάδες σημερινές στερλίνες. Ο σερ Σάμουελ έχει κάνει αναφορές στη στρατολόγηση του Μουσολίνι στα απομνημονεύματά του το 1954.
Βρήκε αποδείξεις
Ο Βρετανός ιστορικός που ασχολήθηκε με την υπόθεση βρήκε για πρώτη φορά αποδείξεις αμοιβής του Ιταλού δικτάτορα από τη βρετανική υπηρεσία.
Μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται, ο Μουσολίνι είχε πει στον σερ Σάμουελ ότι επρόκειτο να στείλει τους μελανοχίτωνές του να ξυλοκοπήσουν τους διαδηλωτές που διαδήλωναν υπέρ της ειρήνης στο Μιλάνο.
«Το τελευταίο πράγμα που επιθυμούσε η Βρετανία ήταν απεργίες και στάσεις εργασίας στο Μιλάνο με αίτημα την ειρήνευση», εξηγεί ο Βρετανός ιστορικός, ο οποίος εξάλλου πιστεύει ότι πολλά από τα βρετανικά χρήματα που εισέπραξε ο Μουσολίνι τα ξόδεψε για να διατηρεί τις ερωμένες του.
Μετά την εκεχειρία και τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Μουσολίνι ξεκίνησε την πορεία προς την εξουσία και κατάφερε να θεμελιώσει τη δικτατορία του με τη βοήθεια βίας και νοθείας στα μέσα της δεκαετίας του 1920.
Ο Ιταλός δικτάτορας ξανασυναντήθηκε με το παλιό του «αφεντικό του», τον σερ Σάμουελ Χορ, το 1935, όταν ο δεύτερος, ως υπουργός Εξωτερικών, υπέγραψε τη συνθήκη Χορ – Λαβάλ με την οποία η Ιταλία αποκτούσε τον έλεγχο της Αβησσυνίας. Ωστόσο, μερικούς μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης ο σερ Σάμουελ αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ο Μάρτλαντ καταλήγει ότι «ο Μουσολίνι μπορεί να τέλειωσε τη ζωή του κρεμασμένος ανάποδα στο Μιλάνο, αλλά η ιστορία δεν στάθηκε ευγενική ούτε στον σερ Σάμουελ Χορ, που θεωρήθηκε «οπαδός της πολιτικής κατευνασμού» ακριβώς σαν τον Νέβιλ Τσαμπερλέιν.