Υπό την πίεση της Δύσης για μια άμεση απάντηση στην πρόταση που κατατέθηκε στη Γενεύη, η ιρανική ηγεσία εμφανίζεται διατεθειμένη να καταβάλει προσπάθειες για το αίσιο τέλος της κρίσης. Εντούτοις, αρκετοί Ιρανοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι η διαδικασία περιπλέκεται επικίνδυνα εξαιτίας των σημαντικών διαιρέσεων στην πολιτική ελίτ της χώρας – διαιρέσεις που επιδεινώθηκαν μετά τις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου.
Μιλάει για συνεργασία
Προς το παρόν, το Ιράν αρνείται να επικυρώσει όσα το δικό του διαπραγματευτικό επιτελείο αποδέχτηκε επί ελβετικού εδάφους. Οι αντιδράσεις, ωστόσο, στο σχέδιο διευθέτησης της κρίσης δεν προέρχονται από τους αναμενόμενους κύκλους. Αλλωστε, ο σκληροπυρηνικός πρόεδρος, Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ μιλάει ανοικτά περί συνεργασίας με τη διεθνή κοινότητα. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και για τους λεγόμενους «πραγματιστές συντηρητικούς», οι οποίοι επιμένουν στα περί «τεχνάσματος» της Δύσης με στόχο την υπονόμευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ιράν.
Την πρόταση για τη μεταφορά των αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου της χώρας στο εξωτερικό έχουν επικρίνει δημόσια και οι μεταρρυθμιστές που θεωρούν, προφανώς, ότι ενδεχόμενη επίλυση της κρίσης από τον κ. Αχμεντινετζάντ ισοδυναμεί με ανάκτηση μέρους της αμφισβητούμενης, μετά τις επεισοδιακές εκλογές του Ιουνίου, νομιμότητας της εξουσίας του. Η Δύση, λοιπόν, μπορεί να ασκεί αφόρητη πίεση για άμεση απάντηση, αλλά οι «πραγματιστές συντηρητικοί» δεν επιθυμούν την επιτυχία ενός προέδρου που απεχθάνονται και οι μεταρρυθμιστές θέλουν να παραμείνουν πάση θυσία ενεργοί στο πολιτικό προσκήνιο.
Πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι ο κ. Αχμεντινετζάντ είναι διατεθειμένος να δώσει τα χέρια με τη Δύση διότι ο εθνικός στόχος ήταν εξαρχής η κατανόηση της διαδικασίας για την παραγωγή πυρηνικών καυσίμων και συνεπώς η αντιμετώπιση της χώρας από τις μεγάλες δυνάμεις ως πυρηνική δύναμη. Οι «πραγματιστές συντηρητικοί», ωστόσο, υπό την ηγεσία του προέδρου της Βουλής, Αλί Λαριτζανί κάνει στον κ. Αχμεντινετζάντ όσα εκείνος του έκανε επί σειρά ετών.
Η εκδίκηση του Λαριτζανί
Ο κ. Λαριτζανί, ο οποίος διετέλεσε επικεφαλής του διαπραγματευτικού επιτελείου του Ιράν πριν τον αποκαθηλώσει ο κ. Αχμεντινετζάντ, μοιάζει να αναζητεί την προσωπική του εκδίκηση. Οι στόχοι των ρεφορμιστών είναι παρόμοιοι. Αν κατορθώσει να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τους Δυτικούς, διασφαλίζοντας παράλληλα το δικαίωμα του Ιράν στον εμπλουτισμό ουρανίου, τότε οι μεταρρυθμιστές θα βρεθούν σε δεινή θέση.
«Ετσι είναι η πολιτική», σχολιάζει η πρόεδρος του Ιρανοαμερικανικού Συνδέσμου στην Ουάσιγκτον, Τρίτα Παρσί. «Παρ’ όλα αυτά, η πολιτική μπορεί να σου χαλάσει την ημέρα», καταλήγει με νόημα η ίδια.