ΜΙΛΑΝΟ. Η μπροστινή αυλή στο ξενοδοχείο Maison Moschino στη Viale Monte Grappa λειτούργησε σαν σκηνικό για τη φθινοπωρινή συλλογή της σειράς Cheap&Chic. Βγαίνοντας από την κεντρική πόρτα, χαιρετώντας και χαμογελώντας στους όρθιους θεατές, τα μοντέλα αντιπροσώπευαν σουρεαλιστικές εκδοχές θαμώνων ξενοδοχείων.
Μια «Chanel κυρία» βγήκε με στενό σακάκι με χρυσές αλυσίδες, σεταρισμένο με καπιτονέ μαύρη τσάντα, ενώ μια «Hermes κυρία», με μαύρο παλτό με γούνινο κολάρο, φορούσε την τσάντα Birkin στο κεφάλι. Ακόμη και η «Καμαριέρα του ξενοδοχείου» ήταν ντυμένη με ένα αστείο ασπρόμαυρο φόρεμα μπέιμπι-ντολ με φραμπαλάδες.
Το σόου της σχεδιάστριας Ροζέλα Τζαρντίνι ήταν αληθινά διασκεδαστικό. Αλλά το ξενοδοχείο των 65 δωματίων, με τις αλλόκοτες πινελιές Moschino σαν τα κρεβάτια που φτιάχτηκαν από κλαδιά, τις πολυθρόνες-οφθαλμαπάτες και τη νέα σειρά αποσκευών «Lost and Found» που έκανε το ντεμπούτο της, απέδειξε ότι δεν ξεχνάει ότι πρόκειται για επιχείρηση.
Το σόου των Dsquared2 περιελάμβανε καθημερινό ντύσιμο για dominatrix: μοντέλα με κόκκινα χείλη και τραβηγμένα μαλλιά περπατούσαν στην πασαρέλα με μαύρο δέρμα, κόκκινο λάτεξ και τούλι στο χρώμα του δέρματος. Τα ρούχα είχαν να κάνουν με την αίσθηση του ελέγχου. Κοστούμια στενά από το δέσιμο στην πλάτη, εφαρμοστές φούστες με φερμουάρ τεντωμένο στο σώμα και ολόσωμα δερμάτινα κολάν που τελείωναν σε σπονδυλωτά τακούνια, δημιουργούσαν την αίσθηση της εξουσίας.
Μερικές φορές αυτή η ένταση εξωτερικευόταν με το φύσημα ενός φραμπαλά στο πίσω μέρος ενός δερμάτινου τζάκετ ή μια γούνινη λεπτομέρεια στους ώμους ή στους γοφούς ενός ίσιου παλτό. Αλλά το σκηνικό του «τρελού επιστήμονα» στο σόου και των άθλιων διακοσμήσεων -όπως ένας σκελετός από κρύσταλλα Swarovski πίσω από ένα βραδινό φόρεμα- έμοιαζε να αποσπά το ενδιαφέρον από τα καλοραμμένα ρούχα.
Στην Blumarine, η άγρια όψη κυριάρχησε στο καθημερινό ντύσιμο για πιστούς πολεμιστές του ροκ εντ ρολ που τους αρέσουν τα άνιμαλ πριντ σε μαύρο – άσπρο. Οι φούστες είχαν μοτίβα λευκής τίγρης, τα παντελόνια βούλες από σκυλιά Δαλματίας και οι καμπαρντίνες ήταν σκεπασμένες με ρίγες ζέβρας. Τα καλυμμένα με κρύσταλλα κρόσια, που υπήρχαν παντού, έδωσαν στα στενά ρούχα την αίσθηση της κίνησης. Και ακριβώς όταν έμοιαζε να είναι υπερβολικό το αποτέλεσμα, έρχονταν και άλλα. Αλλά αυτή τη φορά, με το εμπριμέ του πύθωνα και μυριάδες μικροσκοπικές παγέτες για τις νύχτες με χορό στο ρυθμό των τυμπάνων της φυλής. Με όλα αυτά για καθημερινό ντύσιμο, η σχεδιάστρια Αννα Μολινάρι κράτησε έξυπνα το βραδινό στυλ κοντό και απλό, σε ντραπέ κρεπ στο χρώμα της άμμου, με μια προαιρετική ουρά στην πλάτη. Η επίδειξη ήταν ένα διασκεδαστικό και νεανικό ντίσκο σαφάρι, ακόμη κι αν έμοιαζε με οικείο ταξίδι.