Το καλοκαίρι του 1941, μετά τη Μάχη της Κρήτης και την πλήρη κατάληψη της Ελλάδας από τις συνδυασμένες δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας, ολόκληρη σχεδόν η Ευρώπη βρέθηκε υπό τον έλεγχο του Αξονα. Μόνο η Μεγάλη Βρετανία είχε διασωθεί – εν μέρει λόγω των συγκυριών και της βοήθειας της τύχης. Ο Βέρμαχτ είχε αποδείξει ότι αποτελούσε την πλέον αποτελεσματική φονική μηχανή που είχε εμφανιστεί ποτέ στον πλανήτη και η Δύση φαινόταν καταδικασμένη να βυθιστεί στο σκοτάδι του Ολοκληρωτισμού. Εξάλλου, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μία απόλυτα ιδεολογική σύγκρουση. Στο επίκεντρό του, πέρα και πάνω από οικονομικούς και γεωστρατηγικούς παράγοντες, βρισκόταν η ρατσιστική μανία καταστροφής όσων λαών ο Αδόλφος Χίτλερ θεωρούσε «κατώτερες φυλές».
Ανάμεσά σε αυτούς συγκαταλέγονταν και οι Σλάβοι. Εξ ου και η εκστρατεία στη Σοβιετική Ενωση είχε χαρακτηριστεί εμμέσως απαραίτητη προϋπόθεση «για τη δόξα του Γ΄ Ράιχ», ήδη από τις πρώτες ημέρες της αναρρίχησης του Χίτλερ στην εξουσία. Ετσι, παρά τις ενστάσεις των στρατηγών του, ο Γερμανός δικτάτορας ξεκίνησε τη μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση στην ανθρώπινη ιστορία. Επτά εκατομμύρια στρατιώτες, 20.000 τανκς και 15.000 μαχητικά βρέθηκαν ταυτόχρονα αντιμέτωπα στο Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που άνοιξε τον Ιούνιο του 1941.
Αντίπαλος του Χίτλερ ήταν ένας εξίσου φανατικός ηγέτης, ο οποίος είχε αγνοήσει τις προειδοποιήσεις των μυστικών υπηρεσιών του για την επικείμενη λαίλαπα, είχε δολοφονήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολιτικούς του αντιπάλους και είχε διαλύσει τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις, «αποκεφαλίζοντας» όλους τους έμπειρους αξιωματικούς τους. Παρ’ όλα τα ολέθρια λάθη του Στάλιν, όμως, ο ρωσικός λαός και ο στρατός κατέρριψαν με την απαράμιλλη γενναιότητά τους τις παρανοϊκές θεωρίες του Χίτλερ περί υποτιθέμενης φυλετικής ανωτερότητας των Γερμανών. Το όνειρο για την παγκόσμια ηγεμονία του Γ΄ Ράιχ θάφτηκε στις πύλες της Μόσχας και στα ερείπια του Στάλινγκραντ. Η αποτυχία της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα» σήμανε την αρχή του τέλους για τη ναζιστική θηριωδία. Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, όμως, ήταν τόσο μεγάλο, που ξεπέρασε ακόμη και τους νοσηρούς εφιάλτες των αξιωματικών των SS.