Από τη μια πλευρά, οι περισσότερες τηλεοράσεις τελευταίας τεχνολογίας προσφέρουν στον χρήστη δυνατότητα πρόσβασης στο Ιντερνετ, ώστε να μπορούν να προβάλλουν οπτικοακουστικό υλικό απευθείας από τον παγκόσμιο ιστό. Από την άλλη πλευρά, δεν υποστηρίζουν το σύνολο των υπαρχόντων «φορμά» όλες οι συσκευές αναπαραγωγής βίντεο – όπως τα DVD player. Γιατί λοιπόν να μη μπορεί κάποιος να αγοράσει μία ταινία από το Ιντερνετ, την οποία θα μπορεί να αντιγράψει σε κάποιο DVD που θα είναι σίγουρα συμβατό με τον εξοπλισμό που ο ίδιος διαθέτει; Και παράλληλα, να έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την ίδια ταινία απευθείας από το Διαδίκτυο, οποιαδήποτε στιγμή και από οποιοδήποτε ιντερνετικό τερματικό – όπως π. χ. τον υπολογιστή του, το κινητό τηλέφωνο ή την ΤV;
Αυτός είναι ο στόχος που έθεσε η κοινοπραξία 55 εταιρειών-κολοσσών από τον χώρο των ηλεκτρονικών και της κινηματογραφικής βιομηχανίας (Χόλιγουντ) δημιουργώντας το «Οικοσύστημα Περιεχομένου Ψηφιακής Ψυχαγωγίας» (DECE). Πιο συγκεκριμένα, οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο DECE -ανάμεσά τους η Microsoft, η Toshiba, η Warner Bros αλλά και NBC Universal- σκοπεύουν να λανσάρουν το κοινό πρότυπο ψηφιακών προδιαγραφών UltraViolet, ώστε κάθε ταινία που αγοράζει ο χρήστης να μπορεί να αναπαράγεται (είτε online είτε όχι) σε κάθε ηλεκτρονικό του γκάτζετ. Με αυτόν τον τρόπο, οι εταιρείες θέλουν κατ’ αρχάς να δώσουν τέλος στην «ηλεκτρονική Βαβέλ» που έχει δημιουργηθεί, με τα δεκάδες «φορμά» που χρησιμοποιούνται σήμερα για την κωδικοποίηση των αρχείων multimedia.
Ταυτόχρονα, επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνεται, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, η δημοφιλία συνδρομητικών πλατφορμών, όπως οι Comcast και Hulu, οι οποίες λειτουργούν σαν ιντερνετικά βιντεοκλάμπ όπου κάθε πελάτης ενοικιάζει ταινίες και σίριαλ τις οποίες παρακολουθεί online. Ετσι, σκοπεύουν να επεκτείνουν το ίδιο μοντέλο και στην αγορά κινηματογραφικού υλικού, προσφέροντας στον χρήστη τη δυνατότητα να απολαμβάνει τη συλλογή του απευθείας στον παγκόσμιο ιστό, από όλες τις πλατφόρμες video on demand που θα υιοθετήσουν το UltraViolet.
Για τον λόγο αυτό, η κοινοπραξία θα βασιστεί στις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία του «υπολογιστικού νέφους» («cloud computing»). Κάθε πελάτης θα αποθηκεύει τις ταινίες που έχει αγοράσει σε ένα «ψηφιακό ντουλάπι», το οποίο θα τον «ακολουθεί» όπου κι αν βρίσκεται – με συνέπεια, για παράδειγμα, να μπορεί να δει τις ταινίες του από την τηλεόραση ενός ξενοδοχείου, αν αυτή διαθέτει πρόσβαση στο Ιντερνετ. Επίσης, όταν «κατεβάζει» κάποια ταινία ή σίριαλ, το «νέφος» θα μετατρέπει αυτόματα το επιλεγμένο αρχείο στο «φορμά» που υποστηρίζει η συσκευή της επιλογής του.
Ολες αυτές οι εταιρείες υποστηρίζουν πως η ελευθερία επιλογών που θα παρέχει το εν λόγω κοινό πρότυπο θα αποτελέσει μία σοβαρή απάντηση στην ηλεκτρονική πειρατεία, η οποία έχει ήδη μειώσει σε μεγάλο βαθμό τα έσοδα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Και σε όσους ειδικούς επισημαίνουν πως η ιδέα θα ήταν ακόμη ελκυστικότερη αν επέτρεπε επίσης την ενοικίαση και όχι μόνο την αγορά ταινιών, η DECE απαντάει πως η «άυλη» βιντεοθήκη δεν θα είναι αυστηρά προσωπική – επιτρέποντας, για παράδειγμα, στα μέλη μιας οικογένειας να παρακολουθούν από διαφορετικές συσκευές ανά πάσα χρονική στιγμή την ίδια ταινία.
Ισως όμως σημαντικότερο είναι πως τα στούντιο του Χόλιγουντ θέλουν να δημιουργήσουν το πρότυπο για έναν ανοιχτό τρόπο διακίνησης ταινιών και σίριαλ από το Ιντερνετ, πριν κάποιο διαδικτυακό… βιντεοκλάμπ αποκτήσει τόσο δεσπόζουσα θέση ώστε να επιβάλει τις δικές του προδιαγραφές – εν ολίγοις, επιδιώκουν να προλάβουν αυτό που συνέβη με τις δισκογραφικές εταιρείες και το iTunes της Apple. Βέβαια, η ίδια η Apple -ένας από τους σημαντικότερους κατασκευαστές προϊόντων αναπαραγωγής multimedia περιεχομένου, όπως το iΡοd ή το iPad- δεν δείχνει διατεθειμένη, προς το παρόν, να προσχωρήσει στην DECE ούτε και η Disney. Κάτι που σημαίνει πως η ευρύτερη επιτυχία του UltraViolet είναι ακόμη ανοιχτή.
Στη μουσική
Πριν το UltraViolet και το υπολογιστικό νέφος κάνει την εμφάνισή του σε εφαρμογές οι οποίες θα επιτρέπουν στον χρήστη να έχει πρόσβαση στη βιντεοθήκη του μέσα από το Ιντερνετ, η λογική του cloud computing χρησιμοποιείται ήδη από πολλές εταιρείες για τη διακίνηση μουσικής. Κατ’ αρχάς, με σκοπό να αναπαράγει κανείς τα άλμπουμ του ακόμη κι αν αυτά δεν βρίσκονται αποθηκευμένα στη μνήμη της συσκευής που έχει μαζί του: η mSpot, για παράδειγμα, προσφέρει αποθηκευτικό χώρο (δωρεάν, μάλιστα, για τα πρώτα 2 GB), ώστε να «ανεβάσει» ο πελάτης της τα μουσικά του αρχεία από τον υπολογιστή και, μέσω της εφαρμογής, να μπορεί να τα ακούσει στο κινητό του τηλέφωνο Αndroid.
Επειδή τα αρχεία προέρχονται από τη συλλογή του ίδιου του χρήστη, η mSpot υποστηρίζει πως δεν χρειάζεται να πληρώνει για τις υπηρεσίες της τις δισκογραφικές εταιρείες. Στην περίπτωση όμως άλλων μουσικών εφαρμογών, όπως η Rhapsody, η Spotify και η Thumbplay, οι υπεύθυνοί τους βρίσκονται σε συνεργασία με αρκετές δισκογραφικές επιχειρήσεις, καταβάλλοντας σε αυτές ένα ποσοστό των χρημάτων που λαμβάνουν από τις μηνιαίες συνδρομές των πελατών τους.