Το Προσωπο: Αλμπερτ Αϊνστάιν

Το Προσωπο: Αλμπερτ Αϊνστάιν

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι γνωστό ότι ο Αλμπερτ Αϊνστάιν τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής όχι για τον προσωπικό του άθλο, τη Θεωρία της Σχετικότητας, αλλά για τη συμβολή του στο συλλογικό δημιούργημα της Κβαντικής Θεωρίας, με την οποία ουδέποτε, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, συμφιλιώθηκε. Ηδη το 1912, επτά χρόνια μετά τη δημοσίευση της σχετικής εργασίας που θα του χάριζε το Νομπέλ, αντιμετωπίζει την καινούργια θεωρία, που βρίσκεται ακόμη στη βρεφική της ηλικία, σαν άλλος δρ Φρανκενστάιν – ένα τέρας, για τη γέννηση του οποίου φέρει βαριά, προσωπική ευθύνη: «Δεν μπορεί κανείς να πιστέψει την ύπαρξη μετρήσιμων κβάντων», δήλωσε κατηγορηματικά στα λαμπρότερα επιστημονικά μυαλά της εποχής του, στο συνέδριο Σολβέ, για να προσθέσει: «Οσο μεγαλύτερη επιτυχία σημειώνει η κβαντική θεωρία τόσο πιο ανόητη φαίνεται»!

Τα χειρότερα, για τον Αϊνστάιν, ήρθαν τη διετία 1926 – 1927, πρώτα με την περίφημη εξίσωση του Αυστριακού φυσικού Ερβιν Σρέντινγκερ, όπου οι θεμελιώδεις νόμοι του μικροκόσμου περιγράφονται με όρους πιθανοτήτων, και έπειτα με τη διατύπωση της αρχής της αβεβαιότητας από τον Γερμανό συνάδελφό του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Η αλλεργία του Αϊνστάιν για οποιαδήποτε μορφή πιθανοκρατίας και η εμμονή του στο πρότυπο ενός απολύτως αιτιοκρατικού Σύμπαντος αποτυπώθηκαν στο πασίγνωστο: «Εγώ, όπως και να έχει, είμαι πεπεισμένος ότι Αυτός δεν παίζει ζάρια».

Η «εσωτερική φωνούλα» αποδείχθηκε εσφαλμένη και στοίχισε σ’ αυτό το τρομερό μυαλό δεκαετίες ερευνητικών περιπλανήσεων σε άγονους δρόμους. Ωστόσο, ο Αϊνστάιν υπήρξε μεγάλος ακόμη και στην πλάνη του, γιατί πάνω απ’ όλα ήταν πάντα διανοητικά έντιμος. Οταν κλήθηκε να υποβάλει προτάσεις στην επιτροπή του Βραβείου Νομπέλ Φυσικής, πρότεινε δύο ανθρώπους: τον Σρέντιγκερ και τον… Χάιζενμπεργκ! Στη σχετική επιστολή του εξηγούσε: «Είμαι βέβαιος ότι η εν λόγω θεωρία εμπεριέχει αναμφίβολα ένα μέρος της απόλυτης αλήθειας». Και στο λυκόφως της ζωής του, το 1953, σημείωνε με θλίψη ότι «είναι αμφίβολο» κατά πόσο θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει μια καλύτερη φυσική θεωρία, πέρα από τις καταραμένες πιθανότητες της κβαντικής φυσικής, για να προσθέσει: «Και όμως, τα παρηγορητικά λόγια του Λέσινγκ δεν λένε να φύγουν από το μυαλό: Ο πόθος για την αλήθεια είναι πολυτιμότερος από την επιβεβαιωμένη κατάκτησή της».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή