Τη στιγμή την περίμεναν εδώ και χρόνια οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι αλλά και εκατομμύρια Ιταλοί. Τη στιγμή της αποχώρησης του Καβαλιέρε από την πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Τη στιγμή αυτή θέλησε να την ορίσει ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι. Με συνέντευξή του χθες στην εφημερίδα La Repubblica, ο Ιταλός πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές του 2013 ούτε ενδιαφέρεται να αναλάβει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εχρισε διάδοχο
Πρόκειται για το τέλος του μπερλουσκονισμού; Το φαινόμενο δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε από τον μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης ο οποίος πέρασε στην πολιτική, και συνεπώς είναι δικό του δημιούργημα. Ωστόσο, στα 17 χρόνια που βρίσκεται στην ενεργό πολιτική της Ιταλίας ο Μπερλουσκόνι διαμόρφωσε και τους πολιτικούς του επιγόνους. Ενας εξ αυτών είναι ο Αντζελίνο Αλφάνο, υπουργός Δικαιοσύνης, τον οποίο στη συνέντευξή του o Μπερλουσκόνι χρίζει και επισήμως διάδοχό του και του αναθέτει να ηγηθεί της ιταλικής Κεντροδεξιάς στις επόμενες εκλογές. Ο Μπερλουσκόνι, όπως είπε, σκοπεύει να κάνει εκστρατεία υπέρ του Αλφάνο και να τον βοηθήσει. Στο εξής ο Καβαλιέρε φιλοδοξεί να διαδραματίσει τον ρόλο «μέντορα» για την παράταξή του. «Θα προσπαθήσω να λειτουργήσω ως σοφός πατέρας και να δημιουργήσω το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στην Ιταλία. Στα 77 μου, όμως, δεν μπορώ να συνεχίσω να είμαι πρωθυπουργός», διευκρίνισε.
«Σε καμία περίπτωση», τόνισε με έμφαση ο Μπερλουσκόνι, ερωτηθείς αν επιθυμεί να είναι ξανά υποψήφιος. Πρόσθεσε μάλιστα ότι, αν μπορούσε, θα εγκατέλειπε από τώρα την εξουσία.
Θα είχε άλλωστε σοβαρούς λόγους να το πράξει. Είναι δεδομένη η αναταραχή που επικρατεί εδώ και μήνες στους κόλπους της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία δίνει σκληρή μάχη για την πολιτική της επιβίωση, ιδιαιτέρως μάλιστα μετά τη δεινή ήττα που υπέστη στα δημοψηφίσματα του περασμένου Ιουνίου, για την επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία αλλά και για την ενεργοποίηση του νόμου περί ασυλίας των υπουργών και του πρωθυπουργού από δικαστικές διώξεις. Πρόσθετο πρόβλημα για την ιταλική κυβέρνηση αποτελεί το γεγονός ότι ο Μπερλουσκόνι, εναντίον του οποίου είναι σε εξέλιξη τέσσερις δίκες για διαφθορά, εκπόρνευση ανηλίκου και κατάχρηση εξουσίας, βλέπει τη δημοτικότητά του στις δημοσκοπήσεις να κατακρημνίζεται.
Ωστόσο, το επικείμενο τέλος του μπερλουσκονισμού βρίσκει την Ιταλία με μείζονα προβλήματα, κυρίως οικονομικά. Αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση ενέκρινε το πακέτο μέτρων λιτότητας ύψους 47 δισ. ευρώ. Τα μέτρα προκαλούν δυσφορία στη κοινή γνώμη, αλλά και επιτείνουν την αναταραχή στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Οικονομίας Τζούλιο Τρεμόντι χαρακτήρισε τον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης, Ρενάτο Μπρουνέτα, «κρετίνο», με αφορμή δηλώσεις του τελευταίου για τις περικοπές που προβλέπονται για το υπουργείο του.
Μέχρι την έξοδό του λοιπόν από το πολιτικό προσκήνιο και την ανάληψη ρόλου Νέστορος της πολιτικής, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θα πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του, να λειτουργήσει πυροσβεστικά για την κυβέρνηση και να αποφύγει τις τριβές με τον υπουργό Οικονομίας Τζούλιο Τρεμόντι, εμπνευστή των μέτρων λιτότητας.
«Ο Τρεμόντι ανησυχεί για τις αγορές και τον καταλαβαίνω», είπε στη συνέντευξή του ο Μπερλουσκόνι. «Του υπενθυμίζω όμως ότι η πολιτική είναι αποτέλεσμα συναίνεσης και ψηφοφοριών. Ο Τρεμόντι δεν ενδιαφέρεται για τη συναίνεση, εμείς όμως ενδιαφερόμαστε. Συνεπώς χωρίς να αλλάξουμε το ύψος των μέτρων λιτότητας, θα τροποποιήσουμε στη Βουλή τον προϋπολογισμό».
Είναι σε θέση ο Μπερλουσκόνι να δώσει μαθήματα πολιτικής; Είναι σε θέση να ομιλεί περί συναίνεσης, ο πολιτικός που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πόλωσε το πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία και δίχασε τους Ιταλούς όσο καμία πολιτική προσωπικότητα; Ο άνθρωπος που από ισχυρός επιχειρηματίας κατέληξε σε καρικατούρα της πολιτικής, που τόσο συχνά εξέθεσε την Ιταλία στην Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, με τις επιεικώς άκομψες δηλώσεις του – ποιος ξεχνά ότι αποκάλεσε το 2008 τον Μπαράκ Ομπάμα «ωραίο και μαυρισμένο»; Προφανώς όχι, θα απαντήσουν πολλοί. Το μέλλον θα δείξει αν οι πολιτικοί επίγονοι του Μπερλουσκόνι συνεχίσουν στην ίδια οδό και αποδειχθούν εξίσου χαλκέντεροι με τον ίδιο.