Οταν στις 8 Μαρτίου οι νεαρές Αιγύπτιες που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Ταχρίρ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δέχθηκαν τη σφοδρή επίθεση των ίδιων εκείνων ανθρώπων με τους οποίους είχαν διαδηλώσει πλάι πλάι, απαιτώντας και κερδίζοντας την απομάκρυνση του Μουμπάρακ από την εξουσία, η απογοήτευση ήταν μεγάλη.
Μία γυναίκα υπουργός
Οι προπηλακισμοί, οι φραστικές επιθέσεις με τα σεξουαλικά υπονοούμενα, ακόμη και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απέδειξαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο ότι η αιγυπτιακή κοινωνία ζητάει μεν αλλαγές, όμως το συντηρητικό, ακραίο κομμάτι ενός ισλαμικού κόσμου που επιμένει να αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως πολίτη δευτέρας κατηγορίας είναι πολύ πολύ ζωντανό.
Σήμερα, στη νέα μεταβατική κυβέρνηση της Αιγύπτου συμμετέχει μόνον μία γυναίκα, ενώ το άρθρο του νέου Συντάγματος που αναφέρεται στον πρόεδρο της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας είναι διατυπωμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αφήνει κανένα περιθώριο: ο προεδρικός θώκος ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο αρσενικό φύλο.
Η απόφαση της δυναμικής παρουσιάστριας ειδήσεων Μπουθάινα Καμέλ -από τους σφοδρότερους επικριτές του καθεστώτος Μουμπάρακ- να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία σηματοδοτεί μια ιστορική αλλαγή, ακόμη κι αν οι πιθανότητές της να εκλεγεί είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Υπό το φως όσων έχουν διαδραματιστεί στην Αίγυπτο τους τελευταίους μήνες και της γενικότερης ατμόσφαιρας που επικράτησε στη χώρα, είναι δύσκολο να δώσει κανείς μια εξήγηση για τα φαινόμενα αυτά. Οπως όμως τονίζει η Χανάνβ Αμντέλ Ραχμάν Ραμπανί, επικεφαλής του προγράμματος για τα Δικαιώματα των Γυναικών της οργάνωσης Ανοικτή Κοινωνία, που εδρεύει στο Αμμάν, παρά τον επαναστατικό άνεμο που σάρωσε τη χώρα, ο συντηρητισμός και το πατριαρχικό στοιχείο εξακολουθούν να κυριαρχούν στην αιγυπτιακή κοινωνία, και είναι πράγματα που δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Για πολλούς, η πλατεία Ταχρίρ ήταν μια ουτοπία, και η κοινωνία δεν αλλάζει μέσα σε 15 λεπτά.
Η εκπροσώπησή τους
«Δεν αποκλείεται να δούμε ακόμη και τα δικαιώματα των γυναικών να θυσιάζονται προκειμένου να διατηρηθεί η πολιτική και η κοινωνική σταθερότητα στη χώρα. Προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτήν την πραγματικότητα, οι γυναίκες θα πρέπει να αναζητήσουν νέες στρατηγικές ώστε να διασφαλίσουν την εκπροσώπησή τους σε ένα νέο δημοκρατικό καθεστώς», υπογραμμίζει η Ραμπανί.