Στα κεντρικά γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, στην οδό Σολφερίνο, τα παράθυρα είναι ανοιχτά και το βουητό του δρόμου διαχέεται στον χώρο. Μέσα στις αίθουσες οργανώνεται η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων για τις προκριματικές εκλογές, που θα αναδείξουν τον υποψήφιο του κόμματος για την προεδρία. Η προθεσμία για υποβολή υποψηφιοτήτων έχει παρέλθει εδώ και μερικές ημέρες και θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ, όμως οι φήμες, ο θόρυβος και τα ερωτηματικά κάνουν την ατμόσφαιρα βαριά.
Η υπόθεση Ντομινίκ Στρος-Καν έπεσε στο κόμμα σαν κεραυνός. Οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές και έφεραν ανατροπές στους υπολογισμούς και των άλλων τριών υποψηφίων για το χρίσμα: η Σεγκολέν Ρουαγιάλ δεν μπόρεσε να δώσει ώθηση στη δυναμική επανεμφάνιση που σχεδίαζε, γιατί αυτή η υπόθεση της έκλεψε την ευκαιρία για βεντέτα. Ο Φρανσουά Ολάντ μάλλον έπεσε στα μαλακά, αφού πήρε με το μέρος του κάποιους από τους υποστηρικτές του Στρος-Καν. Τέλος, η ίδια η Μαρτίν Ομπρί, μέχρι πρότινος Γ.Γ. του κόμματος, είδε ξαφνικά τα φώτα της δημοσιότητας να πέφτουν πάνω της, όχι για καλό. «Αυτή την εποχή δεν είναι εύκολο να δηλώσεις σοσιαλιστής», μας λέει η Ελίζ, μια φοιτήτρια που δουλεύει εθελοντικά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα αυτό το καλοκαίρι, γιατί «οι φήμες δίνουν και παίρνουν: φήμες για τη Μαρτίν Ομπρί, ότι είναι εθισμένη στο αλκοόλ, αλλά και για το γεγονός ότι ενδεχομένως ο άντρας της είναι ισλαμιστής.
Οι δημοσιογράφοι βγάζουν επίσης τις γκάφες της Σεγκολέν Ρουαγιάλ από το συρτάρι, ενώ πολλοί υποστηρικτές του κόμματος δηλώνουν απογοητευμένοι από την έλλειψη χαρίσματος του Φρανσουά Ολάντ».
Με αυτά τα δεδομένα και εν μέσω της γενικής διεθνούς ρευστότητας, η υποψηφιότητα του Στρος-Καν είχε έρθει όχι μόνο ως φυσιολογικό γεγονός αλλά και ως επιβεβλημένη λύση. Οπως και να το δει κανείς, ήταν ένας από τους μεγάλους ειδικούς διεθνώς, καθώς ήταν ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ τη στιγμή που κορυφωνόταν η διεθνής οικονομική κρίση. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι για την Αριστερά η υποψηφιότητα αυτή θα ήταν λαχείο.
Ομως, όπως μας λέει ο Ζαν Κριστόφ Καμπαδέλης, πρώην δεξί χέρι του Στρος-Καν, όλα ήρθαν ανάποδα: «Η πτώση του άλλαξε εντελώς τα δεδομένα: η μάχη παιζόταν μεταξύ Σαρκοζί και Στρος-Καν. Και μάλιστα, ενώ ο τελευταίος είχε επεκταθεί στο κέντρο και διεύρυνε έτσι την Αριστερά, ο Σαρκοζί μετατοπιζόταν διαρκώς προς την ακροδεξιά, όπου, όμως, κυρίαρχη και αυθεντική παρουσία είναι αυτή του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν», εξηγεί ο Καμπαδέλης. «Σήμερα το τοπίο έχει αλλάξει εντελώς: επανερχόμαστε στην κλασική διαμάχη Δεξιάς – Αριστεράς και το κέντρο κατανέμεται μεταξύ των δύο. Η Μαρίν Λεπέν αρχίζει και περιθωριοποιείται και ο Σαρκοζί δεν έχει τόσο ανάγκη την ακροδεξιά ρητορική για να αποσπάσει τους ψηφοφόρους της. Τουλάχιστον όχι στον πρώτο γύρο».
Το χρονοδιάγραμμα για το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι πλέον συγκεκριμένο: μέχρι τις 9 Οκτωβρίου ο κάθε υποψήφιος θα πρέπει να έχει δώσει το στίγμα του. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία: αυτό το καλοκαίρι θα είναι ζεστό και οι Σοσιαλιστές θα μείνουν στην πόλη.
Πάντως, η υπόθεση Στρος-Καν, με τη λάμψη, το μέγεθος και τις ανατροπές α λα Χόλιγουντ, έχει αρχίσει να κουράζει τη Γαλλία. Ο,τι έγινε με τον πρώην γενικό διευθυντή του ΔΝΤ, ανήκει πια στο παρελθόν. Η ζέστη της Ελλάδας μεταφέρεται στο Παρίσι και το καλοκαίρι θα είναι καυτό.