Οταν στις 8 Ιουλίου έγιναν γνωστά τα κακά νέα, ότι δηλαδή η ανεργία έφτασε το 9,2%, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί ανακήρυξαν σχεδόν ταυτόχρονα τα νέα στοιχεία – «τρανή απόδειξη» της εσφαλμένης πολιτικής του άλλου. Πώς, διερωτήθηκαν οι Ρεπουμπλικάνοι, τολμούν οι Δημοκρατικοί να θέσουν ζήτημα αύξησης της φορολογίας όταν η οικονομία είναι τόσο εξασθενημένη; Πώς, διερωτήθηκαν με τη σειρά τους οι Δημοκρατικοί, διανοούνται οι Ρεπουμπλικάνοι τόσο μεγάλες περικοπές στον τομέα της δημόσιας περίθαλψης, όταν τόσα εκατομμύρια Αμερικανοί βρίσκονται σε τέτοια απελπιστική κατάσταση; Καθώς οι διαβουλεύσεις για την αύξηση του ορίου δανεισμού της κυβέρνησης κορυφώνονται, η αδύναμη κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας καθιστά τη συζήτηση για επιπλέον περικοπές στον προϋπολογισμό ακόμα λιγότερο ελκυστική.
Πάρτε για παράδειγμα το Πρόγραμμα Παροχής Συμπληρωματικής Σίτισης (SNAP), το οποίο διασφαλίζει ότι οι φτωχότεροι των Αμερικανών θα έχουν φαγητό στο τραπέζι. Πολλοί Ρεπουμπλικάνοι θεωρούν ότι δεν είναι βιώσιμο, ενώ οι περισσότεροι Δημοκρατικοί πιστεύουν πως η συνέχιση της λειτουργίας του συγκεκριμένου προγράμματος δεν είναι καν διαπραγματεύσιμη. Η συμμετοχή στο SNAP, πάντως, αυξήθηκε σημαντικά από την έναρξη της ύφεσης. Μέχρι τον περασμένο Απρίλιο, 45 εκατ. Αμερικανοί ήταν κάτοχοι καρτών σίτισης του Δημοσίου. Το κόστος του προγράμματος διογκώθηκε, όπως ήταν φυσιολογικό, από 35 δισ. δολάρια το 2008 σε 65 δισ. δολάρια του 2011. Παράλληλα, το υπουργείο Γεωργίας, το οποίο έχει και την ευθύνη του SNAP εκτιμά ότι μόνο τα 2/3 των δικαιούχων έχουν δηλώσει συμμετοχή.
Η ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων στη Βουλή των Αντιπροσώπων επιθυμεί διακαώς να περιορίσει τη διόγκωση του SNAP και προτείνει την περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στις κάρτες σίτισης κατά 1/5 από το 2015. Επιπλέον, σύμφωνα με το σχέδιο των Ρεπουμπλικάνων, το δικαίωμα ένταξης στο SNAP δεν θα είναι ομοσπονδιακό, αλλά πολιτειακό. Αυτό συνεπάγεται ότι κάθε πολιτεία θα λαμβάνει ένα συγκεκριμένο ποσό ετησίως από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το οποίο και θα καλείται να διαχειριστεί ανεξαρτήτως της ζήτησης.
Από 123 – 200 δολάρια
Οι υπέρμαχοι του προγράμματος επισημαίνουν ότι η ποσότητα τροφίμων με τα οποία επιχορηγείται κάθε εγγεγραμμένος εξαρτάται από το εισόδημά του, το μέγεθος της οικογένειάς του και τα περιουσιακά του στοιχεία. Η μέση επιχορήγηση είναι 133 δολάρια τον μήνα και η μεγαλύτερη 200 – για άτομα με μηδενικό εισόδημα. Δύσκολα, επίσης, μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει ότι οι εγγεγραμμένοι στο πρόγραμμα δεν δικαιούνται αυτή τη βοήθεια. Το 50% είναι ανήλικοι και το 8% ηλικιωμένοι. Μόλις το 14% όσων συμμετέχει στο SNAP έχουν εισοδήματα πάνω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 18% δεν έχει καθόλου.