Η τιτάνια μάχη που προηγήθηκε της ψήφισης της συμφωνίας για το ομοσπονδιακό χρέος δεν απαντά σε ένα κρίσιμο ερώτημα: ποιο από τα δύο κόμματα είναι ικανότερο να κυβερνήσει;
Ο πρόεδρος -ήδη σε προεκλογική περίοδο- βγαίνει από την αντιπαράθεση λαβωμένος, αφού προέβη σε σημαντικές υποχωρήσεις και δεν πέτυχε να σταθεί πάνω από την κομματική μικροπρέπεια που κατέλαβε την Ουάσιγκτον. Οι Ρεπουμπλικανοί ηγέτες, από τη μεριά τους, με προεξάρχοντα τον πρόεδρο της Βουλής Τζον Μπέινερ, υπέστησαν και αυτοί πλήγμα, υπακούοντας στις ιδεολογικές επιταγές και στα καπρίτσια των «Πάρτι τσαγιού».
Καμία πλευρά δεν δικαιούται γύρο του θριάμβου σε μια αντιπαράθεση που κλόνισε τις αγορές και εξόργισε το αμερικανικό κοινό. Παρά ταύτα, και τα δύο κόμματα έσπευσαν να παρουσιάσουν τη συμφωνία και την ψήφισή της ως σύμφωνες με τις αρχές τους. Οι εντυπώσεις αυτές μπορεί να έχουν καθοριστική σημασία στη διαμόρφωση του πολιτικού διαλόγου ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2012 και στον επαναπροσδιορισμό της ισορροπίας δυνάμεων στην πρωτεύουσα, καθώς η ιδεολογική αντιπαράθεση γύρω από το μέγεθος και τον ρόλο του κράτους συνεχίζεται. Ο πρόεδρος Ομπάμα καλείται τώρα να ανακτήσει την ηγετική του θέση και να εκμεταλλευθεί το θετικό αποτέλεσμα ως προεκλογικό όπλο, προβάλλοντας τον εαυτό του ως φωνή της λογικής και της μετριοπάθειας σε μια συγκυρία έντονης κομματικής πόλωσης.
Τα σημαντικότερα οφέλη για τον πρόεδρο Ομπάμα είναι η αποφυγή της στάσης πληρωμών και η αναβολή της ερχόμενης πολιτικής μάχης, που θα αφορά νέα αύξηση των ορίων του χρέους μετά τις εκλογές του 2012. Μπορεί επίσης να εμφανίσει τον εαυτό του ως «πρόεδρο που περιέκοψε τις κρατικές δαπάνες», παρότι μεγάλο μέρος των περικοπών δεν απολαμβάνουν της στήριξης των ψηφοφόρων του.
Οι επιμέρους λεπτομέρειες της συμφωνίας αποκαλύπτουν, όμως, ότι οι Ρεπουμπλικανοί εξασφάλισαν περισσότερα από όσα είχαν ζητήσει από τον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος αποδέχθηκε τις εκκλήσεις τους για συνδυασμό περικοπών και νέων κρατικών εσόδων. Για πολλούς προοδευτικούς Αμερικανούς, η υποχώρηση αυτή -και η άρνηση του προέδρου να στηρίξει πιο δυναμικά τις πρωτοβουλίες του για αντιμετώπιση της ανεργίας- μπορεί να απειλήσει ακόμη και τις ελπίδες επανεκλογής του τον Νοέμβριο του 2012.
Παρότι ο Λευκός Οίκος και η Γερουσία βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Δημοκρατικών, η συζήτηση εκτυλίχθηκε αποκλειστικά με τους όρους των Ρεπουμπλικανών. Αυτό αποτελεί ένα ακόμη σημάδι της μεταβολής των πολιτικών δεδομένων μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και του νέου κλίματος που αντιμετωπίζει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2012.
Οπως διαπίστωσε ο πρόεδρος της Βουλής, Τζον Μπέινερ, στη διάρκεια της αντιπαράθεσης, οι νέες φωνές στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δύσκολα ελέγχονται. «Αυτή δεν είναι η καλύτερη συμφωνία στον κόσμο, αλλά δείχνει τι αλλαγές έχουν συντελεστεί στην Ουάσιγκτον σε ό,τι αφορά τον πολιτικό διάλογο», είπε ο κ. Μπέινερ στους συναδέλφους του το βράδυ της Κυριακής.
Αν και ο Λευκός Οίκος πρέπει να ένιωσε ικανοποίηση από την επίδειξη διχόνοιας των Ρεπουμπλικανών, οι διαφωνίες δεν έλειψαν και στο κυβερνών κόμμα. Η οργάνωση MoveOn.org, στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος, τόνισε την ανησυχία της «για το γεγονός ότι ορισμένοι Δημοκρατικοί είναι έτοιμοι να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις των Ρεπουμπλικανών, πλήττοντας ακόμη περισσότερο τις εργαζόμενες οικογένειες των ΗΠΑ».
Η κατάληξη της αντιπαράθεσης θα ευνοήσει, όμως, τον κ. Ομπάμα στην προεκλογική του εκστρατεία, σύμφωνα με τους πολιτικούς του συμβούλους. Αυτοί υποστηρίζουν ότι η διένεξη για το χρέος αποκάλυψε το χάσμα που χωρίζει τις προτεραιότητες των Δημοκρατικών από αυτές των Ρεπουμπλικανών, κάτι που ο πρόεδρος μπορεί να εκμεταλλευθεί στην εκστρατεία του για επανεκλογή. Παρότι ο κ. Ομπάμα δεν άλλαξε τις μεθόδους της Ουάσιγκτον, οι σύμβουλοί του ελπίζουν ότι οι ψηφοφόροι θα δουν στο πρόσωπό του έναν πιο λογικό πολιτικό, τον μόνο ικανό να αντιμετωπίσει ένα ολοένα και πιο παράλογο υπερσυντηρητικό κίνημα, όπως αυτό των «Πάρτι τσαγιού».