Είναι οι στυλοβάτες των κοσμικών σελίδων και των γυαλιστερών περιοδικών. Ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν χρηματοδοτήσει την ανέγερση ολόκληρων νοσοκομείων και έχουν τιμηθεί για το κοινωνικό τους έργο, κάποιοι άλλοι ωστόσο απλώς τροφοδοτούν ασταμάτητα τις κουτσομπολίστικες στήλες με τα καμώματά τους. Αυτές τις μέρες, βέβαια, οι μετρημένες στα δάχτυλα οικογένειες των πλουσίων που κυριαρχούν στην ισραηλινή οικονομία έχουν αναλάβει έναν νέο ρόλο: εκείνον του βασικού στόχου των διαδηλωτών κατά του υψηλού κόστους διαβίωσης και της κοινωνικής αδικίας.
Οι μεγιστάνες του Ισραήλ είναι πλέον αποδέκτες της οργής της μεσαίας τάξης, η οποία διαμαρτύρεται πως η χώρα, που κάποτε εθεωρείτο πρότυπο κοινωνικής ισότητας, έχει σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα χάσματα μεταξύ φτωχών και πλουσίων στον βιομηχανικό κόσμο. Το κίνημα των διαδηλωτών, οι πιο φανατικοί των οποίων έχουν κατασκηνώσει στα κέντρα των μεγάλων πόλεων της χώρας, απαιτούν όχι μόνο πρόσβαση στη χαμηλού κόστους στέγαση και στα βασικά αγαθά για όλους τους πολίτες, αλλά και την «ελαχιστοποίηση των κοινωνικών ανισοτήτων».
«Ενα ερώτημα είναι αυτό που μας κρατάει όλους στους δρόμους», υποστηρίζει η 25χρονη σκηνοθέτις που ξεκίνησε αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας στο Facebook, Δάφνη Λιφ. «Αν όλοι δουλεύουμε το ίδιο σκληρά και όλοι πληρώνουμε τους φόρους μας, τότε ποιος απολαμβάνει τα κέρδη;» διερωτάται.
Αυτές οι οικογένειες -οι Οφερς, οι Ντάνκερς, οι Τσούβας και οι Φίσμανς μεταξύ, φυσικά, άλλων- ελέγχουν τους δέκα μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους του Ισραήλ και όλοι μαζί το 30% της οικονομίας της χώρας. Αναμφίβολα θα βρεθούν στο στόχαστρο των μαζικών διαδηλώσεων που έχουν προγραμματιστεί για σήμερα. «Είναι πια ξεκάθαρο για πολλούς ανθρώπους ότι το ζήτημα της συγκέντρωσης του πλούτου είναι σημαντικό», τονίζει η βουλευτής Εϊνάτ Ουίλφ. «Λόγω των διαδηλώσεων, η πολιτική βούληση για να διευθετηθεί το ζήτημα είναι σαφώς μεγαλύτερη απ’ ό,τι παλιότερα», εξηγεί η κ. Ουίλφ, η οποία πέρυσι είχε καταθέσει νομοσχέδιο για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων.
Αρκετοί διαφωνούν με την κ. Ουίλφ, υποστηρίζοντας ότι για το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα δεν ευθύνεται μόνο η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων, αλλά και ο προϋπολογισμός για τις αμυντικές δαπάνες, το σύστημα παροχών για τους υπερορθόδοξους Εβραίους και το κόστος της επέκτασης των εποικισμών στη Δυτική Οχθη. Εντούτοις, τα στοιχεία μελέτης που παρουσίασε η Τράπεζα του Ισραήλ είναι ανησυχητικά. Ενας μικρός αριθμός οικογενειακών επιχειρήσεων ελέγχει τράπεζες, αλυσίδες σούπερ μάρκετ, μέσα ενημέρωσης, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και ασφαλιστικούς ομίλους. Οι επιχειρήσεις αυτές δανείζονται τεράστια ποσά, γεγονός που αποτελεί ρίσκο για το σύνολο της οικονομίας, ενώ έχοντας δημιουργήσει ένα δίκτυο συνδεδεμένων μεταξύ τους εταιρειών καθιστούν δύσκολο σε οποιονδήποτε άλλο να εισέλθει στις αγορές όπου κυριαρχούν.