Ο γνωστός αφορισμός του Ουμπέρτο Εκο ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» διαψεύσθηκε φέτος (και) από την Αμερική. Η εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2012 πήρε φωτιά έξι μήνες πριν από τις πρώτες, επίσημες εκλογές στις Πολιτείες για το προεδρικό χρίσμα.
Στον ρόλο των «εμπρηστών», οι μέχρι χθες περιθωριακοί, αλλά σήμερα σοβαροί διεκδικητές του χρίσματος των Ρεπουμπλικανών, που ανήκουν ή ερωτοτροπούν με το υπερσυντηρητικό κίνημα «Πάρτι τσαγιού».
Οπως, επί παραδείγματι, ο κυβερνήτης του Τέξας Ρικ Πέρι, ο οποίος δεν δίστασε να μιλήσει για «προδοσία» του διοικητή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, Μπεν Μπερνάνκι, απειλώντας τον μάλιστα ότι τον περιμένει «αρκετά άσχημη» μεταχείριση αν επισκεφθεί την Πολιτεία του. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Μπερνάνκι διορίστηκε στη θέση του από τον… Ρεπουμπλικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους, το 2006!
Η μετατόπιση των Ρεπουμπλικανών σε ακραίες θέσεις αφήνει κατάπληκτους πολιτικούς σχολιαστές. Εκλεκτή του κινήματος είναι και η διεκδικήτρια του χρίσματος Μισέλ Μπάκμαν, ενώ ο ανθυποψήφιός της Ρον Πολ προτείνει, εντελώς σοβαρά, την πλήρη κατάργηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και την αποχώρηση από τον… ΟΗΕ!
Ανήσυχος για την πτώση της δημοτικότητάς του στο 40%, ο Μπαράκ Ομπάμα αναγκάστηκε να αναστείλει τις διακοπές του και να οργανώσει μέσα στο κατακαλόκαιρο τριήμερη περιοδεία στη «βαθιά Αμερική» των Μεσοδυτικών Πολιτειών.
Σε πρώτη φάση, ο Αμερικανός πρόεδρος επιχείρησε να ταυτίσει το ακραίο «Πάρτι τσαγιού» (λιγότερο συμπαθές, για τον μέσο Αμερικανό, ακόμη και από τις κατηγορίες «άθεος» και «μουσουλμάνος») με το σύνολο των Ρεπουμπλικανών, ώστε να απομακρύνει κεντρώους ψηφοφόρους από δυνητικά απειλητικότερους αντιπάλους του, όπως ο πρώην κυβερνήτης Μασαχουσέτης Μιτ Ρόμνεϊ.
Σε βάθος χρόνου, όμως, η επανεκλογή του Ομπάμα θα εξαρτηθεί από την ικανότητά του να ηλεκτρίσει και πάλι, όπως πριν από τέσσερα χρόνια, τα μη προνομιούχα στρώματα που συνήθως απέχουν από τις εκλογές, με την ελπίδα της Αλλαγής. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι ο άφθαρτος υποψήφιος, αλλά ο πρόεδρος που διαχειρίστηκε την κρίση, χωρίς να καταφέρει να δημιουργήσει τις ποθητές θέσεις εργασίας.
Η άμμος στην κλεψύδρα αρχίζει να εξαντλείται και το θρυλικό ρητό συμβούλου του Μπιλ Κλίντον δεν ήταν ποτέ τόσο επίκαιρο: «It’s the economy, stupid»!