Αν κανείς προσγειωθεί τώρα στο Λονδίνο και κάνει μια βόλτα στο κέντρο της πόλης ή στις γειτονιές του ανατολικού Λονδίνου, δεν πρόκειται να καταλάβει ότι μόλις μία εβδομάδα πριν ξέσπασαν εδώ οι χειρότερες κοινωνικές αναταραχές που έζησε η χώρα μετά τη διακυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ, τριάντα χρόνια πριν. Τα κουφάρια των καμένων κτιρίων στο Τότεναμ, το Κλάπαμ τζάνξιον και το Κρόιντον μοιάζουν περισσότερο με μνημεία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που έχουν αφεθεί εκεί, να θυμίζουν κάποιο ιστορικό γεγονός, παρά σαν εστίες μιας νωπής κοινωνικής έκρηξης.
Ο λόγος δεν είναι τόσο η αποτελεσματική κρατική παρέμβαση, αλλά η ευρεία κοινωνική κινητοποίηση. Μετά τις πρώτες ημέρες, οπότε χιλιάδες Βρετανοί κατέβηκαν στους δρόμους να καθαρίσουν τις ζημιές, τώρα μια σειρά από κοινωνικές και κοινοτικές πρωτοβουλίες δίνουν τον τόνο, είτε αυτές αφορούν σε προσφορά υλικών ή αποζημιώσεων στους πληγέντες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, τεχνίτες προσφέρουν δωρεάν εργασία για την αποκατάσταση των μικρών καταστημάτων.
Εντούτοις, η βρετανική κοινωνία παραμένει στη δίνη της πρόσφατης κρίσης, η οποία πλέον αντανακλάται με ένταση στον χώρο της πολιτικής και δείχνει ότι θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο και να καθορίζει τις εξελίξεις. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, στις δημόσιες εμφανίσεις του αρχικά μιλούσε για πάταξη των ταραχοποιών και απέδιδε τις αιτίες στην «κοινή εγκληματικότητα» που ανθεί σε κάποιες περιοχές, ενώ την περασμένη Τρίτη δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δεν σκοπεύει να φανεί «λίγος» στην εγγύηση της ασφάλειας των νομοταγών πολιτών.
Στην πράξη οι δηλώσεις αυτές μεταφράστηκαν σε μαζικές διώξεις κατηγορουμένων (περισσότερες από 2.600 προσαγωγές).
Η αρχική στήριξη που προσέφεραν στην κυβέρνηση τόσο οι συγκυβερνώντες Φιλελεύθεροι, όσοι και οι Εργατικοί του Εντ Μίλιμπαντ, τώρα δοκιμάζεται, αφού φαίνεται πως τα σκληρά μέτρα δεν σκοντάφτουν μόνο στην αντίδραση πολλών ΜΚΟ, αλλά έδειξαν για λίγο να ξυπνάνε και ρατσιστικά αντανακλαστικά. Σε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο, ο ιστορικός Ντέιβιντ Στάρκι ερμήνευσε τις δηλώσεις Κάμερον λέγοντας στο BBC πως το πρόβλημα είναι ότι οι «λευκοί συμπεριφέρονται σαν μαύροι», ενώ και ο Αμερικανός αστυνόμος Μπιλ Μπράντον, στον οποίο ο Κάμερον ετοιμάζεται να αναθέσει την αναδιοργάνωση της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, ζήτησε την πρόσληψη περισσότερων μη λευκών αστυνομικών. Σύσσωμος ο βρετανικός Τύπος καταδίκασε τις δηλώσεις Στάρκι ως ρατσιστικές.
Μετά από αυτό, ο Εντ Μίλιμπαντ, πρόεδρος των Εργατικών, επισκέφθηκε το σχολείο στο οποίο φοίτησε στο βόρειο Λονδίνο, στην είσοδο μιας μεγάλης περιοχής εργατικών κατοικιών, όπου πραγματοποιήθηκαν συμπλοκές και λεηλασίες, και δήλωσε πως ενώ η καταδίκη ήταν αρχικά απαραίτητη, τώρα θα πρέπει να αναγνωριστούν τα κοινωνικά της αίτια. «Θα πρέπει να προσφέρουμε μερίδιο συμμετοχής στην κοινωνία μας και στους αποκλεισμένους», δήλωσε χαρακτηριστικά και ζήτησε τη διεξαγωγή εθνικού διαλόγου.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του κόμματος των Φιλελευθέρων, Νικ Κλεγκ, δήλωσε ανήσυχος για την ελευθερία της έκφρασης στο Διαδίκτυο, διαχωρίζοντας τη θέση του από αυτήν του Κάμερον, ο οποίος στα τέλη της εβδομάδας παραδέχτηκε πως υπάρχουν πολύπλοκα κοινωνικά αίτια. Σε μια χαρακτηριστική αποστροφή του λόγου του, είπε ότι θα πρέπει οι πολιτικοί να αποκαταστήσουν τη «σπασμένη κοινωνία».