Η αλήθεια είχε τραυματιστεί στη Λιβύη πολύ πριν από την έναρξη του τελευταίου πολέμου και βέβαια οι μάχες των τελευταίων μηνών δεν βελτίωσαν την κατάσταση.
Η Λιβύη ανέκαθεν ήταν η «δημοκρατία του ψεύδους» παρότι ο συνταγματάρχης Καντάφι επέμενε ότι επρόκειτο για τη «μοναδική δημοκρατία στον κόσμο». Ο ίδιος υπήρξε απόλυτος δικτάτορας και όπως σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς υπαγόρευε πώς πρέπει να σκέπτεται ο λαός. Σε αυτά τα καθεστώτα όσο πιο εξωφρενικό ή παράδοξο είναι ένα ψέμα, τόσο το δέχεται ο κόσμος ως αλήθεια εξαιτίας της απομόνωσης και της καταπίεσης. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο ότι οι αντάρτες συχνά μιλάνε σαν τον Καντάφι. Είναι ο μόνος ηγέτης που γνώρισαν.
Πολλοί, εξάλλου, από αυτούς τον βοήθησαν στο παρελθόν να διαδώσει το όραμά του και τη δική του εκδοχή περί αληθείας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «εναλλακτικής» πραγματικότητας, οι ισχυρισμοί τους ότι συνέλαβαν τον Σαΐφ Καντάφι, γιο του συνταγματάρχη και πιθανό διάδοχό του. Λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις, ο γιος Καντάφι κυκλοφορούσε στις γειτονιές της Τρίπολης και διέδιδε ότι οι αντάρτες που μπήκαν στην πρωτεύουσα δεν είχαν κερδίσει αλλά είχαν πέσει σε παγίδα.
Σε κάθε πόλεμο η αλήθεια είναι το μεγάλο θύμα. Η προπαγάνδα είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο που προκαλεί τρόμο ή συσπειρώνει τους οπαδούς γύρω από τον πρωταγωνιστή της διαμάχης. Στη Λιβύη με τις φατρίες, τις φυλές, τις ομάδες με τις διαφορετικές προτεραιότητες, η παραπληροφόρηση γνωρίζει νέες δόξες.
Κατά τους έξι μήνες του πολέμου τόσο ο συνταγματάρχης όσο και οι αντάρτες παραπληροφορούσαν για τις πόλεις που κατέλαβαν, την πρόοδο των επιχειρήσεών τους στα πεδία των μαχών, για τα πάντα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι κατηγορίες που εκτόξευσε ο Καντάφι κατά την έναρξη του πολέμου κατά των ανταρτών ότι «έπιναν γάλα και νεσκαφέ με παραισθησιογόνα φάρμακα». Οταν αυτό δεν έπιασε, ο Καντάφι δοκίμασε να σπείρει τον φόβο. «Οι αντάρτες», έλεγε «είναι πάντα έτοιμοι να πατήσουν τη σκανδάλη, ιδιαίτερα όταν έχουν πάρει τη δόση τους». Για να είναι πιο πειστικός, ένας από τους εκπροσώπους του έδειξε στους δημοσιογράφους «τα 36 εκατομμύρια δόσεις παραισθησιογόνων που είχαν κατασχεθεί». Τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν απλά αναλγητικά χάπια.
Αλλά και οι αντάρτες δεν έχασαν την ευκαιρία να διαδώσουν τις δικές τους αλήθειες. Μίλησαν για ομαδικούς βιασμούς, μαζική χορήγηση Viagra στα κανταφικά στρατεύματα, χωρίς να προσκομίσουν ουσιαστικές αποδείξεις. Ενώ επαναλάμβαναν ότι ο Καντάφι χρησιμοποιούσε Αφρικανούς μισθοφόρους, χωρίς κάτι τέτοιο να αποδειχθεί ποτέ, αφού τους χιλιάδες αιχμαλώτους που υποτίθεται ότι είχαν πιάσει, δεν τους είδε κανείς δημοσιογράφος.