Τα σημάδια δεν είναι καλά για τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Αλ Ασαντ και το δίκτυο των συγγενών του, των πρακτόρων ασφαλείας, του κόμματος Μπάαθ και των επιχειρηματιών που κυριαρχούν στη χώρα. Το καθεστώς της Συρίας απομονώνεται ολοένα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, αλλά παραμένει αποφασισμένο να πολεμήσει μέχρι τέλους. Το πώς θα τελειώσει αυτή η κρίση δεν είναι σαφές, το τέλος όμως δεν διαγράφεται τόσο μακρινό, ειδικά μετά τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας. Τα πιο χαρακτηριστικά εξ αυτών είναι τα ακόλουθα: Το ιρανικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε δημοσίως ότι το καθεστώς Ασαντ θα πρέπει να απαντήσει στις νόμιμες πολιτικές διεκδικήσεις των Σύρων πολιτών, εννοώντας ότι η στρατιωτική καταστολή που εφαρμόζει δεν είναι αρκετή να ηρεμήσει τα πνεύματα και να εξασφαλίσει τη διατήρηση του καθεστώτος στην εξουσία.
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, Χασάν Νασράλα, επίσης έκανε λόγο για την ανάγκη να συνεργαστούν όλα τα κόμματα και να επιλυθούν ειρηνικά οι διαφορές στη Συρία. Επίσης, η Τουρκία εξακολούθησε να πιέζει την κυβέρνηση Ασαντ και έφτασε μέχρι του σημείου να πει ότι αν αναγκαστεί να επιλέξει μεταξύ της ηγεσίας της Συρίας και του λαού της χώρας θα επιλέξει τον λαό. Ακόμη και ο Αραβικός Σύνδεσμος έκανε λόγο για τους κινδύνους που ενέχει η στρατηγική της κυβέρνησης της Συρίας και απέστειλε τον γενικό του γραμματέα στη Δαμασκό για να προτείνει σχέδιο επίλυσης της κρίσης.
Εν τω μεταξύ, οι Ευρωπαίοι έκαναν ένα ακόμη βήμα προς την επιβολή εμπάργκο στο πετρέλαιο και τα ενεργειακά προϊόντα της Συρίας, ενώ τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξακολουθούσαν να αναζητούν νέους τρόπους για να ασκήσουν πίεση στη Συρία.
Ιδιαιτέρως ανησυχητική για τον Ασαντ είναι η έκθεση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ σχετικά με το αν η απάντηση του καθεστώτος στη λαϊκή εξέγερση περιελάμβανε πράξεις που μπορούν να χαρακτηριστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – αφήνοντας να εννοηθεί ότι το καθεστώς Ασαντ μπορεί να παραπεμφθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Ακόμη πιο χαρακτηριστικές ήταν οι πρωτοβουλίες των ίδιων των Σύρων. Ομάδες της αντιπολίτευσης που συναντήθηκαν στην Τουρκία ανακοίνωσαν τη συγκρότηση ενός εθνικού μεταβατικού συμβουλίου. Ορισμένοι ακτιβιστές στη Συρία δήλωσαν ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να πάρουν τα όπλα εναντίον του κράτους, ενώ άλλες ομάδες στη Συρία απηύθυναν έκκληση στη διεθνή κοινότητα για να τους προστατεύσει από τη στρατιωτική καταστολή του καθεστώτος. Πρόκειται για μεμονωμένες, μικρές πρωτοβουλίες, οι οποίες όμως σε συνδυασμό με τις διεθνείς πρωτοβουλίες καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση της Συρίας δέχεται πιέσεις τόσο από το εσωτερικό όσο και από τη διεθνή κοινότητα.
Πολλοί, ανάμεσά τους και εγώ, υποστηρίξαμε επί μήνες ότι η κυβέρνηση της Συρίας έχει ισχυρά ερείσματα. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα ο Ασαντ και το σύστημά του είναι ότι έχουν απολέσει μεγάλο μέρος αυτής της στήριξης και ότι ο Ασαντ είναι τώρα «ισχυρός» με διαφορετικό τρόπο.
Το συριακό καθεστώς είναι τώρα ισχυρό κατά τον ίδιο τρόπο που μια ομάδα στρατιωτών είναι ισχυρή όταν βρίσκεται σε ένα στρατόπεδο, το οποίο είναι περικυκλωμένο από εχθρικές δυνάμεις. Το καθεστώς εξακολουθεί να διαθέτει αποφασιστικούς ηγέτες, υπηρεσίες ασφαλείας, δισεκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες στρατιώτες. Ολα αυτά όμως τα πλεονεκτήματα καταλαμβάνουν όλο και μικρότερο χώρο. Το συριακό καθεστώς μπορεί να συνεχίσει έτσι για μήνες. Αν κατορθώσει να απεμπλακεί από τις δυνάμεις που το περιορίζουν, ενδεχομένως να είναι σε θέση να οργανώσει μια σταδιακή αλλαγή προς ένα πιο ελεύθερο σύστημα δικυβέρνησης. Αυτό όμως προς το παρόν είναι απίθανο.