ΠΑΡΙΣΙ. Γεμάτο από διακριτική και εξαιρετική διακόσμηση, το κουτύρ σόου του οίκου Chanel για την άνοιξη – καλοκαίρι του 2012 απογειώθηκε με φτερά – αυτά ενός αεροπλάνου, του οποίου το περίβλημα είχε κατασκευαστεί μέσα στο Grand Palais για να λειτουργήσει σαν σκηνικό της επίδειξης.
Το να επιβιβαστείς στο αεροσκάφος απαιτούσε τη συνηθισμένη ρουτίνα του αεροδρομίου για ένα μακρύ και κουραστικό ταξίδι. Αλλά μόλις οι ταξιδιώτες της μόδας βρήκαν τις θέσεις τους, τα στυλάτα τρόλεϊ με τα ποτά τους θύμιζαν ότι αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα με το αεροπλάνο – ακόμη κι αν τα μοντέλα ήταν ντυμένα όλα στα μπλε, τόσο στυλάτες και κομψές, σαν αεροσυνοδοί που γεννήθηκαν στη φαντασία του σχεδιαστή. Η σικ αυστηρότητα των πιο κοντών φορεμάτων της συλλογής, που ήταν ενδεικτικά του διαχρονικού στυλ Chanel και γεμάτα από κουτύρ λεπτομέρειες, ερχόταν σε αντίθεση με το άγριο στυλ στα χτενίσματα που έμοιαζαν σαν να είχαν πιαστεί στην περιδίνηση της μηχανής. Αλλά η χρωματική παλέτα ήταν ήπια και σταθερή.
«Είναι η μπλε περίοδός μου», αστειεύθηκε ο Καρλ Λάγκερφελντ. Το μπλε επεκτάθηκε σε όλες τις κατευθύνσεις: σε αξεσουάρ στο χρώμα του ζαφειριού, που κρέμονταν από τα αυτιά των μοντέλων και σε φούστες που έφταναν μέχρι τον αστράγαλο για να συνδυαστούν με τζάκετ που είχαν αλλάξει μήκος. Τα μανίκια φούσκωναν στους ώμους, έμοιαζαν τόσο ελαφριά και αιθέρια, σχεδόν σαν σύννεφα, καθώς λωρίδες από ύφασμα τόνιζαν ακόμη περισσότερο τα ξεχωριστά ντεκολτέ.
Οπου κι αν στρεφόταν το βλέμμα του κοινού, έβρισκε μία επιπλέον λεπτομέρεια υψηλής ραπτικής – από τη χαρακτηριστική καμέλια του οίκου, σε μπλε, βιολετί και όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις μέχρι κρυστάλλινες χάντρες φορεμένες κάτω από δαντέλα, σε φορέματα πάνω από το γόνατο. Το κέντημα ήταν τόσο διακριτικό και ντελικάτο ώστε να χρειαζόταν να έχει κανείς μεγεθυντικό φακό για να μπορέσει να παρατηρήσει την πολυπλοκότητά του.
Ο συνειρμός του κ. Λάγκερφελντ για τον μπλε ουρανό δημιούργησε μια κομψή κολεξιόν, με καλοραμμένα ρούχα, που έμοιαζαν κατάλληλα για την εποχή μας. Αλλά η απρόσμενα πιστή υποταγή στην κληρονομιά της Κοκό Σανέλ ήταν ίσως υπερβολική αυτή τη σεζόν, γιατί η συλλογή δεν έφτασε ποτέ στο απόγειο της φαντασίας που τόσο συχνά φτάνει ο σχεδιαστής στη μόδα από άλλον πλανήτη. Η σπάνια τεχνοτροπία είναι η βάση για την υψηλή ραπτική στον Ζιβανσί και έλαμψε ξεκάθαρα στη συλλογή των 10 εντατικά δουλεμένων στυλ που ο σχεδιαστής Ρικάρντο Τίσι παρουσίασε σε παρισινό ξενοδοχείο.
Οταν βλέπεις από κοντά ένα φόρεμα, διαπιστώνεις ότι ήταν τελικά φτιαγμένο από δέρμα κροκοδείλου ραμμένο πάνω σε ημιδιάφανο τούλι: κάτι που χρειάστηκε για να φτιαχτεί 350 ώρες. «Υστερα από εφτά χρόνια στον Ζιβανσί, έμαθα πολλά – είναι σαν ένα ταξίδι», είπε ο κ. Τίσι. Αυτό ήταν εμφανές στη συλλογή, που αποκάλυψε φαντασία και τέχνη.
Αφετηρία για τον κ. Τίσι αποτέλεσαν οι εικόνες από το φιλμ του 1927 του Φριτς Λανγκ, «Μετρόπολις». Βαθύτερη έρευνα οδήγησε τον κ. Τίσι στη ρωσική ταινία του 1924, «Aelita: Queen of Mars» με σάουντρακ που λέγεται ότι ενέπνευσε την τέκνο μουσική της δεκαετίας του ’70.
Η περίοδος του ’20 γέννησε διαφορετικές ιδέες γι’ αυτήν την κολεξιόν: η λαμπερή γοητεία της περιόδου ζωντάνεψε σε ένα φόρεμα με κρόσσια, φορεμένο πάνω από τοπ, στη στολή εργασίας προστέθηκε ένα μαύρο παντελόνι με μια αστραφτερή μπλούζα. Η κουτύρ Ζιβανσί επιδιώκει ένα αεροδυναμικό σχήμα – και μια στενή σχέση με πελάτισσες που μπορούν να υιοθετήσουν το όραμα του κ. Τίσι.