Ο Ντέιλ Λιντς, διευθυντής του ζωολογικού κήπου του Ντένβερ, δεν δικαιούται να έχει «αγαπημένο είδος ζώου» λόγω της θέσης του. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να νιώθει (κρυφή) προτίμηση για τους ελέφαντες. Ο κ. Λιντς, υπεύθυνος για την επιλογή των ελεφάντων που θα «στελεχώσουν» τον νέο «Ασιατικό Κήπο», κόστους 50 εκατ. δολαρίων, δεν μπορεί να συγκρατήσει τη χαρά του. «Είναι τιμή μου να βρίσκομαι κοντά σε ελέφαντες. Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες να τους κοιτάω», λέει ο ενθουσιώδης διευθυντής.
Τα εγκαίνια του νέου τομέα του κήπου, έκτασης 40 στρεμμάτων, έστρεψαν τα μάτια των ειδικών όλου του κόσμου στην πόλη του Ντένβερ. Την ώρα που οι μικροί επισκέπτες θα απολαμβάνουν τα παιχνίδια των ελεφάντων, άλλοι ζωολογικοί κήποι σε όλο τον κόσμο θα καταγράφουν τις καινοτομίες στην κτηνιατρική, αλλά και στην παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, που ακολουθεί ο ζωολογικός κήπος του Ντένβερ.
Ομως, η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από την επιτυχία του κήπου, που έκλεισε φέτος τα 115 χρόνια λειτουργίας, έχει να κάνει με τη σχέση αγάπης μεταξύ ανθρώπων και ζώων. «Πολλοί επισκέπτες με ρωτούν αν τα ζώα αναγνωρίζουν το προσωπικό. Ασφαλώς και μας γνωρίζουν, από τη μυρωδιά, τη φωνή και την όψη μας. Κάθε ζώο έχει πολύ διαφορετική σχέση με κάθε άνθρωπο», λέει ο κ. Λιντς. Παρά τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των εργαζομένων στον ζωολογικό κήπο του Ντένβερ, όλοι μοιράζονται μεγάλη αγάπη για τα ζώα.
Η διευθύντρια του τομέα μεγάλων θηλαστικών Μπέκι Μακλόσκι αγαπά πολύ τους ελέφαντες και τους ρινόκερους, αλλά παραδέχεται ότι νιώθει ιδιαίτερη αδυναμία για τις λεοπαρδάλεις και άλλα μεγάλα αιλουροειδή. «Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή να λέω στη μητέρα μου ότι κάποια μέρα θα έχω ένα λιοντάρι που θα κοιμάται στο κρεβάτι μου», λέει η κ. Μακλόσκι.
Αν και αυτό της το όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε, η κ. Μακλόσκι μπορεί να επαίρεται ότι συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία επαναστατικού προγράμματος αναπαραγωγής αιλουροειδών τσίτα, που μέσα σε πέντε χρόνια οδήγησε σε 29 γεννήσεις μικρών. Η κ. Μακλόσκι προσπαθεί τώρα να εφαρμόσει τις επιτυχημένες μεθόδους της στις λευκές ασιατικές λεοπαρδάλεις. «Η Λισού είναι πολύ σέξι σήμερα. Αν ο Τάτζι, ο αρσενικός, συμφωνήσει, θα μπορέσουν να αποκτήσουν οικογένεια» λέει η κ. Μακλόσκι.
Ο αντιπρόεδρος συλλογών ζώων, Μπράιαν Οκόουν, λέει ότι βαθιά μέσα του είναι «άνθρωπος – φίδι». Εχοντας εργαστεί σε ηλικία 9 ετών σε κατάστημα κατοικίδιων ζώων, ο κ. Οκόουν συνέχισε έκτοτε να ασχολείται με τα ζώα, για να γίνει ένας από τους καλύτερους ειδικούς ερπετών στις ΗΠΑ.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι εργαζόμενοι που έχουν τις προτιμήσεις τους. Το ίδιο ισχύει και για τα ζώα. «Κάθε σχέση μεταξύ εργαζομένου και ζώου είναι ιδιαίτερη. Ο σύνδεσμος αυτός είναι πολύ σημαντικός. Η εμπιστοσύνη και το πνεύμα συνεργασίας είναι αυτά που μας επιτρέπουν να τα φροντίζουμε» λέει ο πρόεδρος του ζωολογικού κήπου Κρεγκ Πάιπερ. Τα νέα εκθέματα των ελεφάντων θα δώσουν την ευκαιρία στους επισκέπτες να παρακολουθήσουν από κοντά την εκπαίδευση των ζώων. Ο κήπος του Ντένβερ επιλέγει προσέγγιση βασισμένη αποκλειστικά στη θετική ενθάρρυνση. «Μόνο καρότο και καθόλου μαστίγιο» όπως χαρακτηριστικά λέει η κ. Μακλόσκι, που σπεύδει να προσφέρει ένα κομμάτι ζάχαρη κάθε φορά που κάποιος από τους ελέφαντες υπακούει σε διαταγή.
Σε περίπτωση ανάγκης
Τα ζώα εκπαιδεύονται κυρίως για περιπτώσεις ανάγκης. Στο άκουσμα συγκεκριμένης σφυρίχτρας, που θα ηχήσει σε περίπτωση φυσικής ή άλλης καταστροφής, τα ζώα πρέπει να μετακινηθούν γρήγορα σε άλλο σημείο του ζωολογικού κήπου. Για την άσκηση αυτή, η κ. Μακλόσκι κουβαλάει στην πλάτη της σακίδιο γεμάτο γλυκίσματα. Στο μεταξύ, τα ίδια τα ζώα έχουν την τελευταία λέξη, που σημαίνει ότι μπορούν να «ζητήσουν» από τους εκπαιδευτές τους τη διακοπή των ασκήσεων ή των επιδείξεων για τους επισκέπτες, επειδή κουράστηκαν. «Οι φύλακες και οι εκπαιδευτές γνωρίζουν πολύ καλά τις διαθέσεις των ζώων και πάντα «ακούμε» την άποψή τους» λέει η κ. Μακλόσκι.