ΠΑΡΙΣΙ. Δεν είναι μόνο ο έρωτας που περνάει από το στομάχι, αλλά ως φαίνεται από εκεί περνάει και η διεθνής πολιτική και διπλωματία. Εχοντας επίγνωση της σοβαρότητας του ρόλου τους, οι αρχιμάγειροι των ηγετών του κόσμου συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι προκειμένου να ανταλλάξουν εμπειρίες, συνταγές και μικρά μυστικά για τις προτιμήσεις των «αφεντικών» τους.
Η λέσχη των αρχιμαγείρων των ηγετών και βασιλέων του κόσμου( Club des Chefs des Chefs) ιδρύθηκε το 1977 από τον Γάλλο επιχειρηματία Ζιλ Μπραγκάρ που πίστεψε στα λόγια του Ουίνστον Τσόρτσιλ ότι «το στομάχι κυβερνάει τον κόσμο». «Οι πρόεδροι έρχονται και παρέρχονται» σκέφτηκε, αλλά οι αρχιμάγειροι μένουν.
Οι δεξιοτέχνες της κουζίνας ομολογουμένως κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου όχι επειδή κατέχουν τα μυστικά της διπλωματίας και της πολιτικής, αλλά επειδή διαθέτουν τα κλειδιά της γαστριμαργικής ευτυχίας αυτών που την ορίζουν.
«Η πολιτική χωρίζει, αλλά η μαγειρική, το φαγητό φέρνει τους ανθρώπους κοντά», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Μπραγκάρ στην τελευταία συνέντευξη Τύπου που δόθηκε επ’ ευκαιρία της ετήσιας συνάντησης της «Λέσχης των Αρχιμαγείρων των Αρχηγών» στο Παρίσι.
Φυσικά, οι μικρές αποκαλύψεις των αρχιμαγείρων αποτελούν θησαυρό για όποιον θελήσει να δει νέες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητας αυτών που διαφεντεύουν τη μοίρα του πλανήτη.
Η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, επισκέπτεται συχνά πυκνά το Παρίσι προκειμένου να απολαύσει τη γαλλική μαγειρική, ενώ ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσούα Ολάντ, ίσως να έκανε τα στραβά μάτια στις οικογενειακές ακριτομυθίες, αλλά ποτέ δεν θα δεχόταν να δοκιμάσει αγκινάρες.
Αυτή τη φορά στην Πόλη του Φωτός αλλά και της καλής κουζίνας μαζεύτηκαν αρχιμάγειροι από ανάκτορα και κέντρα εξουσίας όλου του κόσμου, τον Λευκό Οίκο, την Κίνα, τη Σρι Λάνκα και το Ισραήλ. Θα παραμείνουν επί τριήμερο στη γαλλική πρωτεύουσα, θα ανταλλάξουν συνταγές, θα δοκιμάσουν νέες γεύσεις και συστατικά που μελλοντικά θα περιλάβουν στα πιάτα που θα ετοιμάσουν για τους υψηλούς εργοδότες και τους καλεσμένους τους.
Ο Ταλεϋράνδος έλεγε στον Ναπολέοντα «δώσε μου έναν μάγειρα και θα σου δώσω μια καλή συνθήκη». Εκτός, όμως, από την καλή συνθήκη η επιλογή του μενού ή του πιάτου που θα προσφερθεί έχει ισχυρό συμβολισμό και ίσως να «μαρτυρεί» όσα δεν θέλουν οι ηγέτες να ομολογήσουν. Οι Γάλλοι σεφ που επιμελήθηκαν το δείπνο που παρέθεσε ο Φρανσουά Ολάντ στην καγκελάριο Μέρκελ αντέγραψαν το μενού που το 1962 προσέφερε ο στρατάρχης Ντε Γκωλ στον Γερμανό Κόνραντ Αντενάουερ.
Τότε, το βοδινό φιλέτο και τα μακαρόν βατόμουρου «γέννησαν» τη Συνθήκη των Ηλυσίων. Οι Γερμανοί συνάδελφοί τους, επ’ ευκαιρία της ορκωμοσίας του Γάλλου προέδρου, τον φιλέψαν μοσχαρίσιο σνίτσελ, σπαράγγια και γαλλικό κρασί.
Βέβαια, ελάχιστα είναι αυτά που γίνονται γνωστά για τις προτιμήσεις, τις μικρές ή μεγάλες παραξενιές κάθε ηγέτη. Η σχέση του σεφ με το εκάστοτε «αφεντικό» διέπεται από απόλυτη εχεμύθεια, ανάλογη με το ιατρικό απόρρητο.
Οταν, όμως, πρόκειται για τις παραξενιές των… πρώην, τότε τα παίρνει όλα ο άνεμος. Χαρακτηριστικό το περιστατικό που θυμάται ένας άνθρωπος που μαγείρεψε πολλές φορές στη βρετανική πρωθυπουργική κατοικία για αρκετούς πρωθυπουργούς. Κάποτε -θυμάται ο Αντον Μόσιμαν- η Μάργκαρετ Θάτσερ του ζήτησε να ετοιμάσει ένα δείπνο ικανό να εντυπωσιάσει τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν. «Ετοίμασα κάτι πρωτότυπο και πολύπλοκο» λέει ο σεφ, «φιλέτο με μανιτάρια μορίγ. Πολλά χρόνια μετά της θύμισα εκείνο το δείπνο. «Ναι ήταν υπέροχο» μου είπε και μετά το πρόσωπό της συνοφρυώθηκε· «αλλά ξέρετε ήταν πολύ ακριβό»».