Πόσοι άραγε πρέπει να πεθάνουν προτού οι Αμερικανοί πολιτικοί βάλουν τέλος στο ανεξέλεγκτο δικαίωμα στην οπλοκατοχή; Προφανώς κανένας αριθμός νεκρών δεν είναι αρκετά μεγάλος για να τους πείσει. Μπορεί το Κολοράντο να βάφτηκε στο αίμα, αλλά τόσο ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα όσο και ο Μιτ Ρόμνεϊ αρνούνται να δεσμευθούν στην επιβολή διεξοδικών ελέγχων στην αγορά όπλων.
Από πολιτική σκοπιά, αυτή η αδράνεια είναι αναμενόμενη, τουλάχιστον από τον Μιτ Ρόμνεϊ. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα διατηρεί άριστες σχέσεις με το λόμπι που τάσσεται υπέρ του δικαιώματος της οπλοκατοχής και την Εθνική Ενωση Κατόχων Οπλων.
Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη ούτε η αδράνεια του Μπαράκ Ομπάμα. Οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι η νομοθεσία περί οπλοκατοχής αποτελεί μια εκλογική «αχίλλειο πτέρνα».
Ο Μπιλ Κλίντον δήλωσε πρόσφατα στον δημοσιογράφο Ρον Μπράουνσταϊν, ότι η ήττα του Αλ Γκορ το 2000 οφείλεται στο ότι το λόμπι της ελεύθερης και ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής έπεισε τους ψηφοφόρους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στις πολιτείες όπου κανείς από τους δύο υποψηφίους δεν είχε σαφές προβάδισμα και τελικά έκριναν την προεδρική εκλογή.
Η τοποθέτηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ αντικατοπτρίζει τον φόβο των πολιτικών του Δημοκρατικού Κόμματος μήπως αποξενώσουν τους εκλογείς τους, προτείνοντας σκληρότερη νομοθεσία περί οπλοκατοχής, γενικότερα όμως οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μείωση αυτών που επιθυμούν η οπλοκατοχή να διέπεται από αυστηρότερη νομοθεσία. (Το 1990 αυτοί που ζητούσαν αυστηρότερη νομοθεσία ανέρχονταν σε 78%, ενώ το 2010 δεν ξεπερνούσαν το 44%). Πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Pew υποδεικνύει ότι οι λευκές γυναίκες με πανεπιστημιακή μόρφωση και όλοι οι μη λευκοί ψηφοφόροι τάσσονται υπέρ της θέσπισης αυστηρότερης νομοθεσίας περί οπλοκατοχής. Οι λευκοί χειρώνακτες που ζουν εκτός αστικών κέντρων είναι αντιθέτως πολέμιοι τέτοιων περιορισμών.
Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει μία μοναδική ευκαιρία να ανοίξει μία νέα σελίδα στο θέμα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, να ενεργοποιήσει την εκλογική βάση του σε ένα θέμα που απασχολεί την αμερικανική κοινωνία.
Αυτό, άλλωστε, προσήκει στην επομένη ημέρα του μακελειού στο Κολοράντο. Βέβαια, αυτή η στρατηγική ενέχει κινδύνους.
Οπως και να έχει, ο έλεγχος της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ τελικά θα γίνει πραγματικότητα. Ισως, όπως αναφέρει η αρθρογράφος Γκέιλ Κόλινς, να ακολουθεί τον αργό αλλά σταθερό δρόμο προς τη νίκη όπως έγινε με τα ατομικά δικαιώματα.