ΠΑΡΙΣΙ. Κίνημα διαμαρτυρίας κατά της μόδας των λουκέτων -που οι ερωτευμένοι είθισται να αφήνουν στις γέφυρες του Σηκουάνα, ως σύμβολο μιας αγάπης «κλειδωμένης» και αιώνιας- έχει εκδηλωθεί στη γαλλική πρωτεύουσα. Οι Παριζιάνοι φέρονται να αμφισβητούν ότι όλα αυτά τα ζεύγη γνωρίζουν πράγματι τι σημαίνει έρωτας και συστήνουν στους ανά τον κόσμο εραστές να αναθεωρήσουν τα περί ιδιοκτησίας…
Για τους ερωτευμένους απ’ όλο τον κόσμο που επισκέπτονται το Παρίσι, αυτά τα λουκέτα είναι το σύμβολο της αιώνιας αγάπης τους. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και σε άλλες πόλεις, στη Σεούλ, τη Βουδαπέστη, τη Ρώμη και το Τόκιο. Ωστόσο, όπως γράφει η Ανιές Πουαριέ στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η μόδα των λουκέτων έχει κουράσει πολλούς. Στην αρχή, τα λουκέτα, περασμένα στο μεταλλικό κιγκλίδωμα, περνούσαν απαρατήρητα. Επειτα όμως άρχισαν να πυκνώνουν. Αν οι πρώτοι επισκέπτες δρούσαν νύχτα, σύντομα η μόδα εδραιώθηκε: τα ζεύγη φωτογραφίζονταν με το φως της ημέρας μπροστά στα λουκέτα τους και βιντεοσκοπούσαν τα κλειδιά καθώς βυθίζονταν στον Σηκουάνα. Πριν από δύο χρόνια, κάποιος αφαίρεσε όλα τα λουκέτα από μία γέφυρα. Σε λίγους μήνες, όμως, επανεμφανίστηκαν σε όλα τα μεγέθη και τα χρώματα. Συγκινητική αυτή η έξαρση τρυφερής κτητικότητας, αλλά οι Παριζιάνοι άρχισαν να προδίδουν εκνευρισμό. Ο έρωτας α λα γαλλικά, γράφει η Ανιές Πουαριέ, βασίζεται στην ιδέα της ελευθερίας. Οταν αγαπάς πραγματικά, θέλεις ο άλλος να είναι ελεύθερος. Για να κατανοήσει κανείς τη γαλλική αγάπη, πρέπει να γυρίσει πίσω στον 16ο αιώνα και στους ελευθερόφρονες (λιμπερτίνοι).
Αν σήμερα η λέξη σημαίνει «έκλυτος», στη Γαλλία έχει διατηρήσει το νόημα του 16ου αιώνα και παραπέμπει μάλλον στην τόλμη και την ελευθερία. Ο Ζαν Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ δεν ενώθηκαν ποτέ με τα δεσμά του γάμου και δεν έζησαν ποτέ μαζί, ενώ είχαν παράλληλες σχέσεις με άλλους ωραίους και λαμπρούς. Ερωτας σημαίνει διαρκής κίνδυνος, όπως γράφει στο βιβλίο του με τίτλο «Ερωτος Επαινος» ο Γάλλος φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού. Δεν υπάρχει ασφαλής, αιώνιος έρωτας.