Ο Τζο Μπάιντεν θα επικρατήσει του Ντόναλντ Τραμπ, οι Δημοκρατικοί θα διατηρήσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων και θα κερδίσουν τουλάχιστον μία έδρα στη Γερουσία. Δεν είναι ένα κακό αποτέλεσμα – ο Μπάιντεν, μάλιστα, είναι ο πρώτος υποψήφιος του κόμματος, από τον FDR το 1932, που εκθρονίζει εν ενεργεία πρόεδρο χωρίς να συμμετέχει στην κούρσα μείζων υποψήφιος τρίτου κόμματος. Η διαφορά με την οποία θα κερδίσει σε εθνικό επίπεδο αναμένεται να φτάσει τα 5 εκατομμύρια ψήφους, ενώ έχει ήδη λάβει περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο στην Ιστορία των ΗΠΑ.
Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν αποτελεί απόρριψη των πολιτικών και της συμπεριφοράς του Τραμπ την τελευταία τετραετία. Ο τελευταίος έλαβε 10 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους σε σχέση με το 2016 (το δεύτερο μεγαλύτερο μέγεθος στα χρονικά) και βελτίωσε την επίδοσή του μεταξύ των μειονοτήτων και των λευκών γυναικών με πανεπιστημιακή μόρφωση. Ο τραμπισμός, με τον οικονομικό εθνικισμό, τη συναλλακτική εξωτερική πολιτική και τον σκεπτικισμό του για την επιστήμη, ζει και βασιλεύει στις ΗΠΑ – και δείχνει ότι θα βρίσκεται στο τιμόνι των Ρεπουμπλικανών για αρκετά χρόνια. Με την Αμερική τόσο διαιρεμένη, ο πρόεδρος Μπάιντεν θα δυσκολευτεί να κυβερνήσει στο εσωτερικό και να προβάλει την ισχύ των ΗΠΑ στο εξωτερικό.
Το αποτέλεσμα φέρνει την Ευρώπη σε δύσκολη θέση: Αναδεικνύει ότι η ευρωατλαντική κοινότητα αξιών επιβιώνει μόνο με ένα από τα δύο αμερικανικά κόμματα εξουσίας. Η ανάπτυξη της «στρατηγικής αυτονομίας» της Ευρώπης πρέπει συνεπώς να επιταχυνθεί, παρότι έχει πλέον ένα αδελφικό πνεύμα στον Λευκό Οίκο. Ακόμα και οι παραδοσιακά επιφυλακτικοί Γερμανοί πρέπει πλέον να συνειδητοποιήσουν ότι η εξάρτηση από τις ΗΠΑ σε θέματα ασφαλείας δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Στο κυριότερο θέμα εξωτερικής πολιτικής για τη νέα κυβέρνηση, τη σχέση με την Κίνα, ο Μπάιντεν θα επιχειρήσει την ανάσχεση της ανόδου της σε συνδυασμό με τους συμμάχους των ΗΠΑ – και ειδικά την Ευρώπη. Η δημοκρατία θα βρεθεί στο επίκεντρο ως ενωτική αρχή στην αντιπαράθεση με το αυταρχικό κινεζικό καθεστώς. Ο Μπάιντεν θα ζητήσει από την Ευρώπη να διαλέξει στρατόπεδο.
Θα υπάρξουν, επιπλέον, πιο δυναμικές παρεμβάσεις από την Ουάσιγκτον εναντίον απειλών κατά της δημοκρατίας στην Ευρώπη και στις παρυφές της, π.χ. στην Ουγγαρία ή στην Τουρκία. Η Ευρώπη, ως αντάλλαγμα, μπορεί να ζητήσει μια εμπορική συμφωνία (δεδομένου του σκεπτικισμού των Δημοκρατικών για το διεθνές εμπόριο, ίσως τέτοιες συμφωνίες να είναι εφικτές μόνο με άλλες εύπορες χώρες).
Η Ευρώπη πρέπει να επιδιώξει μια ευρεία τέτοια συμφωνία με τον Μπάιντεν. Ισως να μην έχει ποτέ ξανά έναν τόσο καλό φίλο στον Λευκό Οίκο.
* Senior fellow, German Marshall Fund of the United States.