Η ανάδειξη στο αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ δεν είναι περίπατος στην εξοχή. Προϋποθέτει αδυσώπητες και ενίοτε «βρώμικες» εκστρατείες. Όμως στη γραμμή του τερματισμού ο ηττημένος πάντα αναγνωρίζει τον νικητή, στον οποίο παραχωρεί τη θέση του χωρίς δεύτερες σκέψεις, μετά την ετυμηγορία της κάλπης. Είτε είναι Δημοκρατικός, είτε είναι Ρεπουμπλικανός.
3 Νοεμβρίου 1992. Μετά από μια πραγματικά σκληρή προεκλογική εκστρατεία, ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος χάνει τις εκλογές από τον Μπιλ Κλίντον και συναντά το συγκεντρωμένο πλήθος. Αφού καταφέρνει να επιβάλει τη φωνή του εν μέσω θερμών επευφημισμών από τους οπαδούς του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, το μήνυμα είναι καθαρό:
«Πώς το βλέπω εγώ λοιπόν. Οι πολίτες μίλησαν. Και σεβόμαστε το μεγαλείο του δημοκρατικού συστήματος. Μόλις κάλεσα τον κυβερνήτη Κλίντον και του πρόσφερα τα συγχαρητήριά μου. Έτρεξε μια δυνατή εκστρατεία. Του εύχομαι ό,τι καλύτερο στον Λευκό Οίκο. Θέλω όλη η χώρα να ξέρει ότι η διοίκησή μας θα δουλέψει στενά με την ομάδα του για να διασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση της εξουσίας».
Η αξιοσημείωτη επίδειξη πολιτικού πολιτισμού από τον ηττημένο Ρεπουμπλικανό δεν σταμάτησε εκεί. Σε γράμμα του προς τον Δημοκρατικό διάδοχο στον Λευκό Οίκο, με το ημερολόγιο να γράφει 20 Ιανουαρίου 1993, σημείωνε τα εξής:
«Αγαπητέ Μπιλ,
Όταν μπήκα σε αυτό το γραφείο μόλις τώρα ένιωσα τον ίδιο θαυμασμό και σεβασμό που αισθάνθηκα τέσσερα χρόνια πριν. Το ξέρω ότι θα το νιώσεις κι εσύ. Σου εύχομαι κάθε ευτυχία εδώ. Ποτέ δεν ένιωσα τη μοναξιά την οποία κάποιοι πρόεδροι περιέγραψαν.
Θα υπάρξουν πολύ δύσκολες στιγμές, που θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολες από κριτική που ίσως θεωρήσεις ότι δεν είναι δίκαιη. Δεν είμαι πολύ καλός στις συμβουλές. Όμως απλώς μην αφήσεις τους επικριτές σου να σε πτοήσουν ή να σε τραβήξουν εκτός πορείας.
Θα είσαι ο πρόεδρός μας όταν διαβάσεις αυτό το σημείωμα. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, σε εσένα και στην οικογένειά σου. Η επιτυχία σου είναι τώρα επιτυχία της χώρας μας. Σε στηρίζω.
Καλή τύχη,
Τζορτζ».
4 Νοεμβρίου 2008. Ακόμη μία έντονη προεκλογική περίοδος έφτασε στο τέλος της. Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν χάνει τις εκλογές από τον Μπαράκ Ομπάμα και αντικρίζει τον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του. Εκείνοι αποδοκιμάζουν τον Δημοκρατικό νικητή των εκλογών, μέχρι τη στιγμή που ο ηττημένος της βραδιάς επιβάλλεται στο συγκεντρωμένο πλήθος για να εκπέμψει το μήνυμα χωρίς αστερίσκους:
«Είχα την τιμή να καλέσω τον γερουσιαστή Μπαράκ Ομπάμα για να τον συγχαρώ για το γεγονός ότι εξελέγη ο επόμενος πρόεδρος της χώρας που και οι δύο αγαπάμε. Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες αυτής της εκστρατείας, και μόνο η επιτυχία του επιτάσσει τον σεβασμό μου στις ικανότητές του».
Αρκεί μια γρήγορη ματιά στο παρελθόν για να εμπεδώσει κανείς ότι ένας πολιτικός της κοπής του Ντόναλντ Τραμπ, αν μην τι άλλο, δεν ξέρει να χάνει. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος σπάει μια παράδοση η οποία αποκτήθηκε με κόπο και θυσίες, για να τη σπαταλήσει στον βωμό του ασύδοτου λαϊκισμού, γυρνώντας πίσω τον πολιτικό πολιτισμό στις ΗΠΑ. Είναι όμως η πιο θλιβερή και ως τέτοια καταγράφηκε στο μητρώο του ιστορικού κόμματος των Ρεπουμπλικανών. Ας είναι και η τελευταία.