Οι λαϊκιστές (όρος που στην πραγματικότητα συνιστά ευφημισμό για την Ακροδεξιά) υποβάθμισαν την COVID-19, πέφτοντας τελικά θύματά της, καθώς η πανδημία αποκάλυψε την κυβερνητική τους ανικανότητα. Η παραπάνω εκτίμηση είναι μία γενίκευση που βασίζεται σε λίγα παραδείγματα και κυρίως σε αυτό του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Οπως αποδεικνύεται, ωστόσο, ο Τραμπ είναι η εξαίρεση. Συγκριτική μελέτη των ακροδεξιών κομμάτων στην Ε.Ε. δείχνει ότι αυτά τα συμπεράσματα είναι λανθασμένα, καθώς οι αντιδράσεις τους στην υγειονομική κρίση ποικίλλαν.
Τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, σε αντίθεση με τον Αμερικανό πρόεδρο, έγκαιρα επισήμαναν τον μεγάλο κίνδυνο που εγκυμονούσε ο κορωνοϊός, συχνά αγγίζοντας τα όρια της κινδυνολογίας, ενώ κάποια παραπληροφορούσαν συστηματικά τους πολίτες. Ο Ματέο Σαλβίνι και η Λέγκα του, στην Ιταλία, παραδείγματος χάρη, θεώρησαν πολύ επικίνδυνο τον κορωνοϊό, άποψη που με το πέρασμα του χρόνου διαφοροποιήθηκε. Αιτία αυτής της αντίδρασης ήταν ότι οι ιταλικές περιφέρειες που επλήγησαν σκληρότερα από την COVID-19 βρίσκονταν διοικητικά στα χέρια της Λέγκας. Ετσι, από τις κινδυνολογικές εκκλήσεις του Σαλβίνι για κλείσιμο των συνόρων και απαγόρευση της κινεζικής Πρωτοχρονιάς, φτάσαμε στις δηλώσεις του περιφερειάρχη της Λομβαρδίας ότι ο κορωνοϊός δεν ήταν και τόσο τρομερός.
Μία ακόμα λανθασμένη αντίληψη είναι ότι τα ακροδεξιά κόμματα υπήρξαν οι μεγάλοι χαμένοι της πανδημίας. Η μελέτη των 31 ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων υποδεικνύει ότι στο πρώτο πανδημικό κύμα, μόνο τα μισά κόμματα αυτού του πολιτικού φάσματος έχασαν εκλογικό έρεισμα. Από τα υπόλοιπα, πέντε ενίσχυσαν τη θέση τους, ενώ για τα άλλα δέκα παρέμενε αμετάβλητη η υποστήριξη. Φαίνεται, όμως, ότι εξαιτίας του συνεχιζόμενου δεύτερου πανδημικού κύματος, οι ακροδεξιοί χάνουν ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, αλλά πάντα εντός του περιθωρίου στατιστικού λάθους. Οι ακροδεξιές κυβερνήσεις Πολωνίας και Ουγγαρίας ενισχύθηκαν στο πρώτο κύμα, αλλά απώλεσαν τα κέρδη τους στο δεύτερο. Επίσης, τα κράτη με ακροδεξιές κυβερνήσεις επέβαλαν αυστηρότερους περιορισμούς, με αποτέλεσμα τα κρούσματα και οι θάνατοι να είναι λιγότερα.
Αραγε, η πανδημία φανέρωσε τη διοικητική ανικανότητα της Ακροδεξιάς; Τίποτε δεν υποδεικνύει κάτι τέτοιο. Πρέπει να συνεκτιμηθεί, ωστόσο, ότι οι ευρωπαϊκές ακροδεξιές κυβερνήσεις αφορούν κυρίως την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, όπου η πανδημία δεν χτύπησε με τόσο μένος.
Συμπερασματικά, ο δημόσιος διάλογος για την Ακρα Δεξιά, τον λαϊκισμό και την COVID-19 είναι λανθασμένος. Η Ακρα Δεξιά ούτε υποβάθμισε την COVID-19, ούτε εκλογικό της θύμα υπήρξε, ούτε αποκαλύφθηκε από την πανδημία ως ανίκανη κυβερνητικά. Πρέπει να σταματήσουμε να προσεγγίζουμε την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά μέσα από το πρίσμα του απερχόμενου προέδρου Τραμπ, ο οποίος φαίνεται να είναι η εξαίρεση στον κανόνα όσον αφορά την ακροδεξιά πολιτική. Ενώ εγκαταλείπει τον Λευκό Οίκο, η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά παραμένει ισχυρός παίκτης στην πολιτική σκακιέρα.