Καθώς η πανδημία συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά, τα ζώα βοήθησαν πολλούς ανθρώπους να αντέξουν τους δύσκολους 12 μήνες που προηγήθηκαν ειδικά στη διάρκεια των σκληρών lockdowns. Από σκύλους και γάτες έως και κοτόπουλα, τα ζώα βοήθησαν τους ιδιοκτήτες τους να αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα στην εποχή του κορωνοϊού.
«Οι γονείς μου συνέλεξαν το κουτάβι μας, την Ντόλι, στα τέλη Φεβρουαρίου και έχει μειώσει το άγχος μας κατά ένα τεράστιο ποσοστό μέσα στην απαγόρευση. Ο αδελφός μου και εγώ ξαφνικά αποκοπήκαμε από την ενεργή κοινωνική μας ζωή και τα αθλήματα, αλλά η Nτόλι έκανε την απώλεια της εξωτερικής δραστηριότητας πολύ πιο ανεκτή», δήλωσε στην εφημερίδα Guardian η Φρίγια Μακ Μάρεϊ, ασκούμενη δικηγόρος στο νοτιοδυτικό Λονδίνο.
Η Σάρα Ντοβ από το Μπάζινγκστοκ στις αρχές Ιουνίου, απελπισμένη για κάτι νέο, αναζωογονητικό και λίγο εκπαιδευτικό για τις κόρες της, πήρε σπίτι δύο νεαρά κοτόπουλα. «Δεν είχε περάσει ποτέ το μυαλό μου να εκθρέψω κοτόπουλα, αλλά μας γοήτευσαν τόσο πολύ, που όταν έφτασε η ώρα να τα επιστρέψουμε στο αγρόκτημα από το οποίο τα δανειστήκαμε, απλώς δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Το αγρόκτημα συμφώνησε να μας τα πουλήσει και πλέον είναι μόνιμα μέλη της οικογένειας», δήλωσε. «Τα κοτόπουλα μας έδωσαν κίνητρο να περνάμε καθημερινά χρόνο στον κήπο και τα κορίτσια ανυπομονούσαν να τελειώσουν τη μέρα με τα κοτόπουλα στην αγκαλιά τους. Επειτα από όλους αυτούς τους μήνες, η φροντίδα των κοτόπουλων συνεχίζει να μου δίνει λόγο να είμαι έξω στον καθαρό αέρα».
Για την Ανι Λόρι και την κόρη της, ο γάτος που έσωσαν κατέληξε να σώσει τις ίδιες. «Δυστυχώς χάσαμε τον σύζυγό μου Μικ από κορωνοϊό τον Απρίλιο. Ημασταν εντελώς απομονωμένες στην καραντίνα. Ο Μικ ήταν ένας επιβλητικός χαρακτήρας που πάντα γελούσε και πλέον το σπίτι μας ένιωθε άδειο χωρίς αυτόν. Αποφασίσαμε να πάρουμε μια αδέσποτη γάτα για να αποσπά την προσοχή μας από τη θλίψη και βρήκαμε τον Μίλο σε καταφύγιο στη νότια Ουαλλία. Ο Μίλο μας διασκέδασε και μας έκανε να γελάμε κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης. Ηταν υπέροχη παρέα και ήταν υπέροχο να έχω άλλη ενέργεια στο σπίτι. Εχει λιώσει τις καρδιές μας και αποσπά αγκαλιές και προσοχή. Ακόμα και αν αρχικά τον σώσαμε εμείς, κατά κάποιον τρόπο νομίζω ότι μας έσωσε τελικά εκείνος», δήλωσε η Ανι.
«Είναι το μόνο ζωντανό πλάσμα που επιτρέπεται να αγκαλιάσω» δήλωσε η Αννα από το Μπέλφαστ. «Ζω μόνη μου και επειδή πάσχω από τη νόσο του Crohn, είμαι σε ανοσοκαταστολή. Στην πρώτη απαγόρευση, συνειδητοποίησα ότι είχα μήνες μπροστά μου χωρίς κανείς να με αγκαλιάσει και μπορούσα να νιώσω τα επίπεδα οξυτοκίνης μου να πέφτουν σε κρίσιμα επίπεδα. Ετσι, αποφάσισα και πήρα έναν συγκάτοικο. Ο Φρέντι μετακόμισε μαζί μου και αμέσως είχα μια ζεστή, χνουδωτή απόσπαση από την πανδημία, την ασθένειά μου και έναν πρόσφατο χωρισμό. Μου άρεσε πολύ να ξυπνάω και να με χαιρετά από την πόρτα νιαουρίζοντας για να μου ζητήσει το πρωινό του. Παρόλο που βρίσκομαι σε μια φούσκα προστασίας, εξακολουθεί να είναι το μόνο πλάσμα που μου επιτρέπεται να αγκαλιάσω και δεν θα ήμουν εδώ τώρα χωρίς αυτόν».