«Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος». Με αυτή την φράση θα κατέληγε κάποτε, όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, κάθε συζήτηση για μία επικείμενη συνάντηση ή ένα προγραμματισμένο γεγονός. Σήμερα, κατά το μάλλον, απουσιάζει από τις καθημερινές εκφράσεις μας οι οποίες φιλοδοξούν να δείξουν χωρίς πολλά λόγια, με περιεκτικό και συνεκτικό τρόπο, την αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε έναν υπερβατικό παράγοντα και μία απρόβλεπτη συνθήκη. Εκφραζόμαστε πιο περιφραστικά, με περισσότερα λόγια και φτωχότερο τρόπο, γιατί η τρέχουσα δημοτική δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τις μετοχές και τα απαρέμφατα που έδιναν στην γλώσσα ζωντάνια και πνεύμα σε συνδυασμό με την προσωδιακή, μετρική και μελωδική εκφορά που συνδεόταν μαζί τους.
Ας είναι. Ακόμα και έτσι, το περιεχόμενο της φράσεως παραμένει σημαντικό. Κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα σχέδια του Θεού. Αν είναι κάποιος άθεος μπορεί στη θέση του Θεού να βάλει την τύχη, παρόλο που κι αυτή ακόμα για αιώνες έφερε θεϊκό όνομα. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την αλλαγή των καιρικών φαινομένων σε τέτοιο σημείο βεβαιότητας που να προγραμματίσει χωρίς λάθος, παρόλο που οι μετεωρολογικές υπηρεσίες διαθέτουν τεχνολογία η οποία τους παρέχει μεγάλη ακρίβεια.
Όμως για να συνεχίσουμε την ζωή μας, πρέπει να σταθούμε με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια απέναντι στο Θεό και τη Φύση. Πώς; Μία απάντηση μας δίνουν οι άνθρωποι της Formula 1.
Στη δεύτερη συνάντηση του έτους ο αγώνας θα ξεκινήσει με βροχή, για την ακρίβεια θα διεξαχθεί σε βρεγμένο οδόστρωμα. Τα σχέδια των ομάδων για την τακτική και την στρατηγική τους αναθεωρούνται και οι πιλότοι, οι τελικοί εκφραστές αυτών των σχεδίων, θα δοκιμαστούν από την τύχη που τους επιφυλάσσει το εγγύς μέλλον. Παραφράζοντας την καταληκτική φράση του Oswald Spengler, «Οι μεταπτώσεις της μοίρας οδηγούν τους θέλοντες και σέρνουν του μή θέλοντες», στο μνημειώδες βιβλίο του “Der Untergang des Abendlandes (1918)” –
Η παρακμή της Δύσης, θα μπορούσαμε να πούμε «οι αλλαγές των συνθηκών οδηγούν τους ικανούς και σέρνουν τους ανήμπορους».
Ο δεύτερος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός τριακοστός έβδομος (1037) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 18 Απριλίου 2021 στον αυτοκινητόδρομο της Imola, που ονομάζεται Autodromo Enzo e Dino Ferrari, όπως είναι γνωστός από το έτος 1988 προς τιμήν του ιδρυτή της Ferrari και του γιού και διαδόχου του Alfredo (Dino) που πέθανε σε ηλικία 24 ετών από μυϊκή δυστροφία.
H Ίμολα (Imola) είναι πόλη της βόρειας Ιταλίας. Βρίσκεται στην επαρχία της Μπολόνια (Provincia di Bologna), στην περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνα (Emilia Romagna) και έχει πληθυσμό 68.019 κατοίκους (εκτίμηση 2008).
Ο θεμέλιος λίθος της πίστας τοποθετήθηκε τον Μάρτιο του 1950, το πρώτο τεστ έγινε τον Οκτώβριο του 1952 και ο πρώτος αγώνας το 1953. Σήμερα έχει μήκος 4,909 χιλιόμετρα, περιλαμβάνει 19 στροφές (turns) και ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά από 63 γύρους (laps) αφού έχουν διανύσει οι πιλότοι και τα αυτοκίνητά τους, κυκλικώς, συνολικά 309,049 χιλιόμετρα. Το ρεκόρ πίστας για ένα γύρο αυτής είναι ένα λεπτό, δεκαπέντε δευτερόλεπτα και τετρακόσια σαράντα επτά χιλιοστά του δευτερολέπτου (1:31.447).
Το κατέχει ο Lewis Hamilton από το έτος 2020. Δυστυχώς η ιστορία της πίστας στιγματίζεται από το θάνατο δύο οδηγών και το σοβαρό τραυματισμό ενός τρίτου, στον αγώνα πού έλαβε χώρα από την 28η Απριλίου έως την 1η Μαΐου του 1994. Την Παρασκευή είχε τραυματιστεί σοβαρά ο Rubens Barrichello, το Σάββατο σκοτώθηκε ο πρωτοεμφανιζόμενος Roland Ratzenberger και την Κυριακή στον 7ο γύρο του αγώνα στο chicane ή variante (τεχνητή στροφή επιβράδυνσης) Tamburello, τραυματίστηκε θανάσιμα o Ayrton Senna, o πλέον αγαπητός πιλότος του αθλήματος όλων των εποχών. Σύμφωνα με την τελεσίδικη απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Ιταλίας στις 13 Απριλίου 2007, η αποτυχία στο σύστημα διεύθυνσης του αυτοκινήτου (δεν έστριψε) βαρύνει τον συνιδιοκτήτη και επικεφαλής των μηχανικών της Williams. Δεν υπήρξε απόδοση ποινής αφού το παράπτωμα είχε παραγραφεί. Πιθανόν, όμως, ο επικεφαλής να είχε ενεργήσει κατόπιν απαιτήσεως του πιλότου να γίνει μετατροπή στο τιμόνι για καλύτερα οδηγικά αποτελέσματα. Η πίεση για την επιτυχία στην Formula 1 είναι μεγάλη και, με δεδομένες τις ακραίες συνθήκες οδήγησης και ταχύτητας, κάθε λάθος μπορεί να καταλήξει θανάσιμο.
Στη σχάρα (grid) εκκίνησης, έτσι όπως διαμορφώθηκε στους αγώνες κατάταξης του Σαββάτου, στην πρώτη σειρά είναι ο Lewis Hamilton με τον Sergio Pérez, στη δεύτερη ο Max Verstappen με τον Charles Leclerc, στην τρίτη οι Pierre Gasly και Daniel Ricciardo, στην τέταρτη οι Lando Norris και Valtteri Bottas, στην πέμπτη ο Esteban Ocon με τον Lance Stroll. Στη συνέχεια παρατάσσονται: ενδέκατος ο Carlos Sainz, δωδέκατος ο George Russell (σπουδαία θέση για την πιό αργή ομάδα των αγώνων που είναι η Williams), δέκατος τρίτος ο Sebastian Vettel με την Aston Martin και το υπέροχο κυπαρισσί χρώμα της, δέκατος τέταρτος ο Nicholas Latifi, δέκατος πέμπτος ο Fernando Alonso με την πρώην Renault και νυν Alpine-Renault, δίπλα στον επίσης παγκόσμιο πρωταθλητή και κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο του Kimi Räikkönen (ετών 42), δέκατος έβδομος ο Antonio Giovinazzi, ο μοναδικός Ιταλός οδηγός. Δέκατος όγδοος είναι ο Mick Schumacher, γιος του σπουδαίου γερμανού πιλότου Michael Schumacher, του τελευταίου νικητή στην πίστα πριν αυτή κλείσει το 2006 ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά το 2013 στο σκι και πιθανόν να μπορεί να παρακολουθεί πλέον τις προσπάθειες του γιού του, χωρίς όμως να μιλάει ή να κινείται. Πέρυσι, μετά από όλα αυτά τα χρόνια αδρανείας της μεγάλης πίστας, νικητής ήταν ο Hamilton. Στην τελευταία σειρά είναι οι Nikita Mazepin και Yuki Tsunoda.
O Max Verstappen πραγματοποιεί εξαιρετική εκκίνηση και περνάει από την τρίτη στην πρώτη θέση αφήνοντας τον Lewis Hamilton δεύτερο, με μία άνευ σημασίας απώλειας ενός μικρού τμήματος του ρύγχους και τον Sergio Pérez τελικώς τέταρτο, αφού τον προσπερνά ο Charles Leclerc, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Τα αυτοκίνητα κινούνται εντός ενός σύννεφου νερού λόγω του βρεγμένου οδοστρώματος και φέρουν κατάλληλα ελαστικά για την περίσταση, intermediate green. Δεν ξέρουν ακόμα πώς θα εξελιχθεί ο καιρός. Αυτού του είδους τα ελαστικά έχουν λιγότερο πυκνές ραβδώσεις από τα wet blue, που είναι κατάλληλα στη ενεργή βροχή λόγω των εντονότερων ραβδώσεων που έχουν για να διώχνουν το νερό. Υποχρεωτικά οι ταχύτητες μειώνονται και τα μονοθέσια γυρίζουν βραδύτερα κατά πέντε δευτερόλεπτα σε σχέση με το στεγνό οδόστρωμα. Οι συνθήκες αυτές ευνοούν τις ασθενέστερες ομάδες και τους ικανότερους οδηγούς σε βροχή.
Είναι χαρακτηριστικό στοιχείο ότι οι πρωταθλητές κατά γενικό κανόνα ήταν και είναι καλοί σε συνθήκες βροχής. Η οδήγηση σε απλώς βρεγμένο οδόστρωμα ή υπό βροχή, αναδεικνύει πιλότους με σθένος, αυτοσυγκέντρωση και κυρίως υπομονή, υπό την έννοια της ισορροπημένης διαχείρισης του άγχους, δηλαδή του συντονισμού -του προσδοκώμενου ή του ευκταίου- με τον πραγματικό χρόνο. Η εσωτερική αίσθηση του χρόνου και η φυσική του μέτρηση είναι δύο διαφορετικές εκφράσεις, γιατί στην πρώτη περίπτωση έχουμε μία βιωματική καταγραφή του χρόνου και στη δεύτερη μία αντικειμενική. Ο συντονισμός της πρώτης με τη δεύτερη είναι ο καταλύτης, ο επιταχυντής της επιτυχίας, δηλαδή, τελικώς, η σταθερότητα του ρυθμού (pace) που είναι και το ζητούμενο στους αγώνες ταχύτητας και όχι μόνο. Νικητής είναι αυτός που έχει καλό, δηλαδή σταθερό ρυθμό. Νικητής είναι αυτός που δεν επηρεάζεται από τις συνθήκες.
Φυσικά οι συνθήκες αποσταθεροποίησης μπορεί να ευνοήσουν τους μειονεκτούντες. Τα ατυχήματα σε ένα οδόστρωμα που γλιστρά ειδικά στο όριο βρεγμένου-στεγνού (το λάθος αυτό έκανε ο Lewis Hamilton στον 31/63 γύρο) είναι σχετικά εύκολο να συμβούν οπότε οι καραδοκούντες εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Στον ίδιο γύρο η σύγκρουση ανάμεσα στον Valtteri Bottas και τον George Russell, τερματίζει οριστικά τη συμμετοχή των δύο οδηγών, επιβάλλει την προσωρινή διακοπή του αγώνα και την επιστροφή των αυτοκινήτων στα paddocks.
Η ευγένεια χάνεται όταν η λεκτική αντιπαράθεση των δύο οδηγών λήγει με την επίδειξη του μεσαίου δακτύλου από τον Φινλανδό. Ο Βρετανός αποχωρεί βαριεστημένα, αηδιασμένος από τη φτηνιάρικη αντίδραση του Valtteri Bottas και αποκτά τη συμπάθεια παρόλο που μάλλον ήταν ο υπαίτιος του ατυχήματος. Ο αγώνας θα ξεκινήσει από την αρχή με rolling start (κινούμενη εκκίνηση, ας αφήσουμε καλύτερα τον διεθνή όρο στα αγγλικά) και όχι με standing start ( όταν τα αυτοκίνητα παρατάσσονται στη θέση της αρχικής εκκίνησης) με συνέπεια την διαγραφή του μειονεκτήματος των βραδύτερων οδηγών που ήταν ήδη πίσω κατά έναν γύρο. Αυτό ευνοεί τον Lewis Hamilton αφού κερδίζει τουλάχιστον 80 δευτερόλεπτα και μπορεί να διεκδικήσει πάλι μία θέση στους τρείς πρώτους του βάθρου.
Οι, μέχρι εκείνη την στιγμή, αναδιατάξεις στις θέσεις αυτοκινήτων και οδηγών στην πίστα δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον υπό το πρίσμα της τελικής έκβασης του αγώνα.
Και οι δύο οδηγοί της Ferrari, ειδικότερα ο Charles Leclerc έχουν μία σταθερά καλή πορεία, μάλλον λόγω της σωστής επιλογής των ρυθμίσεων του κινητήρα για βρεγμένο οδόστρωμα όπως επισήμανε ο εν λόγω οδηγός μετά το τέλος του αγώνα. Ο Daniel Ricciardo αποδέχεται στωικά την εντολή από τον ασύρματο να παραχωρήσει τη θέση του στον teammate (ελληνιστί ομόσταυλος, μάλλον καλύτερος ο διεθνής όρος) Lando Norris ο οποίος πρωταγωνιστεί μέχρι τέλους καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Ο Sergio Pérez κάνει έναν αγώνα χωρίς ρυθμό, με λάθη που θα τον φέρουν τελικώς στην ενδέκατη θέση.
Κατά τη δεύτερη εκκίνηση, όλα τα αυτοκίνητα «φορούν» ελαστικά μεσαίας γόμας (για στεγνό οδόστρωμα), εκτός του Lando Norris που του έχουν επιλέξει μαλακά ελαστικά και ξεκινάει δεύτερος στην σειρά. Οι φίλοι και οπαδοί του Max Verstappen καρδιοχτυπούν βλέποντας τον να κάνει spinning (συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε το ρήμα σπινιάρω στα ελληνικά) με κίνδυνο να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου όντας ήδη επικεφαλής και έτοιμος να οδηγήσει αυτό το κομβόι ανθρώπων και μηχανών προς την καρό σημαία. Ο Lewis Hamilton ξεκινά όγδοος, στον 38/63 γύρο περνάει άκοπα στην έβδομη θέση λόγω εξόδου του Sergio Pérez, ο οποίος κατρακυλάει αρκετές θέσεις. Μετά από ένα γύρο προσπερνά τον Lance Stroll. Στον 42ο γύρο αφήνει πίσω του οριστικά τον Daniel Ricciardo. Στους 55ο και 55ο γύρους υπερκεράζει τις δύο Ferrari και τρείς γύρους πριν από το τέλος ξεπερνά το εμπόδιο του Lando Norris ο οποίος, από την πίεση που αισθανόταν από το παρατετεμένο κυνηγητό, νόμιζε ότι είχε χαλάσει ο συμπλέκτης (clutch) και δημιουργούσε προβλήματα στη μετάδοση στο κιβώτιο των ταχυτήτων μέχρι που του είπε ο μηχανικός του, ότι μάλλον από την νευρικότητά του ακουμπά τον αριστερό μοχλό στο τιμόνι του. Ο Lewis Hamilton τερματίζει δεύτερος 20 δευτερόλεπτα πίσω από τον Max Verstappen, ο οποίος αύξανε σταθερά τη διαφορά όλο αυτό το διάστημα.
Το τέλος έμοιαζε με τέλος ελληνικής ταινίας. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε. Όλα έγιναν σύμφωνα με τα προσδοκώμενα. Στο τελευταίο stint (το διάστημα μετά από το τελευταίο pit stop ως τον τερματισμό) δεν υπήρξε καμία έκπληξη, τίποτα που θα μπορούσε να διαταράξει τη φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Όμως, προσοχή να μη γίνει κάποια παρεξήγηση. Αυτό το καθησυχαστικό αίσθημα που μία παραδοσιακή κοινωνία επιδιώκει απέναντι στην υπαρξιακή αγωνία, βασίζεται στην αναμενόμενη έκβαση των γεγονότων ενός ίδιου τελετουργικού, συνεχώς επαναλαμβανόμενου: στο τέλος όλα θα πάνε καλά και αν δεν πάνε καλά δεν θα είναι το τέλος.
Στην περίπτωσή μας πρόκειται για την ακατάβλητη προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να σταθεί με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια απέναντι στον Θεό και τη Φύση, διεκδικώντας το προβάδισμα της συνειδήσεως έναντι των συνθηκών.