Το πρώτο πλωτό πάρκο της Νέας Υόρκης εγκαινιάζεται αυτές τις ημέρες, χάρη σε δωρεά 260 εκατ. δολαρίων του μεγιστάνα Μπάρι Ντίλερ. Το «Μικρό Νησί», όπως ονομάστηκε το πάρκο, βρίσκεται στον ποταμό Χάντσον, στο ύψος της 13ης οδού.
Καθώς τίποτα στη Νέα Υόρκη δεν χτίζεται χωρίς αγώνα, οι πολέμιοι του πρωτότυπου πάρκου προσπάθησαν να διακόψουν τις εργασίες με δικαστικές προσφυγές. Οι δημιουργοί του χώρου ήθελαν να αντικαταστήσουν την προβλήτα 54, η οποία υποδέχθηκε το 1912 τους διασωθέντες του ναυαγίου του «Τιτανικού» με το υπερωκεάνιο «Καρπάθια». Η προβλήτα, που φιλοξενούσε δημόσιες εκδηλώσεις, όπως συναυλίες, επρόκειτο να κατεδαφιστεί. Στελέχη της υπηρεσίας πάρκων της πόλης προσέγγισαν τον Ντίλερ και του πρότειναν να αναλάβει την ανακαίνιση του χώρου.
Η διαφωνία άλλου κτηματομεσίτη μεγιστάνα, όμως, απείλησε το σχέδιο, η επιβίωση του οποίου οφείλεται στη διαμεσολάβηση του κυβερνήτη της πολιτείας της Νέας Υόρκης, Αντριου Κουόμο. Το αρχικό σχέδιο για το πλωτό πάρκο, αλλά και την υπόλοιπη έκταση του Χάντσον, προβλέπει τη δημιουργία μικρής κατάφυτης νησίδας, την οποία οι επισκέπτες θα προσεγγίζουν χάρη σε ξύλινη γέφυρα. Αμφιθέατρο 687 θέσεων θα κατασκευαστεί στην όχθη του ποταμού προσφέροντας μοναδική θέα στο ηλιοβασίλεμα.
Η οικογένεια Ντίλερ έχει δεσμευθεί να αναλάβει το κόστος συντήρησης του πάρκου για την ερχόμενη 20ετία ή έως ότου ο Ντίλερ βρει αξιόπιστους φιλάνθρωπους επενδυτές για τη διατήρηση του ιδιότυπου χώρου πρασίνου. Ο Ντίλερ εκτιμά ότι το συνολικό κόστος για το πλωτό πάρκο θα ξεπεράσει τα 380 εκατ. δολάρια, ποσό-ρεκόρ για δωρεά ιδιώτη για αστικό πάρκο.
Από την κορυφή της τεχνητής νησίδας, ανάμεσα στα προσεκτικά επιλεγμένα αγριολούλουδα, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει θέα 360 μοιρών του ποταμού και της πόλης, ανάμεσα σε αζαλέες, τουλίπες και λεβάντες. Από τα μέσα του καλοκαιριού, εκατοντάδες δωρεάν συναυλίες, ρεσιτάλ χορού και παιδικά επιμορφωτικά προγράμματα είναι προγραμματισμένα για το πάρκο-νησί. Η Τρις Σαντίνι, διευθύντρια του πάρκου, λέει ότι οι συνεργάτες της έχουν έλθει σε επαφή με οργανώσεις γειτονιάς, προκειμένου η πρόσβαση σε παιδιά χαμηλόμισθων νοικοκυριών να παραμείνει δωρεάν.
Η Δυτική Πλευρά της Νέας Υόρκης, σημερινή Μέκκα της αστικής τάξης, φιλοξένησε ένα από τα πλέον πολύβουα λιμάνια των ΗΠΑ τον 19ο αιώνα. Η κυψέλη από ξύλινες προβλήτες εκτεινόταν από το νότιο άκρο του Μανχάταν, το Πολυβολείο (Battery), μέχρι και την 70ή οδό. Η παρακμή ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με το τέλος των υπερωκεανίων και την επικράτηση των αεροπορικών μετακινήσεων. Η βιομηχανία εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη, ενώ η εφεύρεση του εμπορευματοκιβωτίου κατέστησε ακατάλληλο το παλιό λιμάνι στη δυτική όχθη του Χάντσον. Η εκστρατεία «καθαρισμού» και αστικής ανάπλασης του Ουέστ Σάιντ στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έδιωξε από τη συνοικία τις παρέες νέων καλλιτεχνών, που είχαν βρει εκεί καταφύγιο και άνοιξε τον δρόμο στις σημερινές ρηξικέλευθες προτάσεις αξιοποίησης του χώρου.