Καθώς η Βρετανία κρέμεται από τα χείλη του Ντόμινικ Κάμινγκς, αναζητώντας πληροφόρηση για το τι συνέβαινε στην Ντάουνινγκ Στριτ τους πρώτους κρίσιμους μήνες της πανδημίας, είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς ότι ο Κάμινγκς δεν είναι ένας αθώος παρατηρητής. Ηταν ο επικεφαλής των συμβούλων του Συντηρητικού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον και η κατάθεσή του πρέπει να αποκαλύψει τις ευθύνες της εξουσίας, όχι να μετατραπεί σε όχημα για την αποθέωση του ιδίου και της άποψης που συχνά επαναλαμβάνει, ότι δηλαδή όλοι είναι ηλίθιοι εκτός από αυτόν. Η παρατήρηση ανήκει στην αρθρογράφο της εφημερίδας «Γκάρντιαν» Γκάμπι Χίνσλιφ, η οποία προσπαθεί να μετριάσει τον ενθουσιασμό για τον ορυμαγδό αποκαλύψεων, επισημαίνοντας την τάση των μέσων ενημέρωσης να προστατεύουν από την κριτική τις πηγές αποκλειστικών ειδήσεων. «Ο Κάμινγκς μπορεί να κατάλαβε πιο γρήγορα από τον Μπόρις Τζόνσον την αξία του lockdown, μπορεί να αξιολόγησε την κατάσταση πιο ορθά από αυτόν και μπορεί να κατάλαβε ταχύτερα πόσο προβληματική ήταν η εφαρμογή ενός σχεδίου που είχε καταρτιστεί για επιδημία γρίπης, όχι κορωνοϊού. Αλλά αυτοί που έχουν δουλέψει μαζί του λένε ότι μπορεί μεν να είναι πανέξυπνος και να βρίσκει πρωτότυπες λύσεις εκεί όπου οι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αλλά όπως πολλοί άνθρωποι με πρωτότυπες ιδέες, κάποιες απ’ αυτές είναι τελείως άστοχες. Είναι σίγουρο ότι είχε και αποτυχίες, οι οποίες όμως θα αποσιωπηθούν, εφόσον ο αφηγητής της ιστορίας είναι ο ίδιος», σημειώνει η Χίνσλιφ.
Μία από τις αποτυχίες αφορά το γεγονός ότι ανέχθηκε τον Μπόρις Τζόνσον ακόμη και όταν εκείνος ανέβαλε την ενασχόληση με την πανδημία για να τελειώσει το βιβλίο που έγραφε για τον Σαίξπηρ. «Αν ακόμη και οι μισές από τις ιστορίες που κυκλοφορούν τώρα (σ.σ. για τους καταστροφικούς χειρισμούς του Τζόνσον) είναι αληθείς, πρέπει να εξεταστεί πώς αντέδρασαν οι συνεργάτες του σε αυτήν τη συμπεριφορά.
Αν ο Κάμινγκς θεωρούσε ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσει σωστά η Ντάουνινγκ Στριτ, είχε την επιλογή να παραιτηθεί και να δημοσιοποιήσει τις ανησυχίες του πολύ νωρίτερα. Θα μπορούσε να είχε αναζητήσει τη συνεργασία βουλευτών και υπουργών για να ενορχηστρώσει μια μεταβίβαση εξουσίας σε υπηρεσιακό πρωθυπουργό, διασώζοντας τα προσχήματα, ίσως με την επίκληση ιατρικών λόγων, δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός παραλίγο να πεθάνει από COVID την άνοιξη», επισημαίνει η αρθρογράφος. «Ομως ο Κάμινγκς επέλεξε να περιμένει μέχρι να τον απαλλάξει ο Τζόνσον από τα καθήκοντά του και μετά άνοιξε το στόμα του – η επιτροπή δεν πρέπει να φοβηθεί να ρωτήσει γιατί συνέβη αυτό».
Η Χίνσλιφ προειδοποιεί την κοινή γνώμη ότι χειραγωγείται από τον Κάμινγκς με τον ίδιο τρόπο που χειραγωγείται και ο Τύπος. «Οι πηγές εμπιστευτικών πληροφοριών που βρίσκονται κοντά στην εξουσία παραδοσιακά ανταμείβονταν με το να βρίσκονται ουσιαστικά στο απυρόβλητο. Ενας ρεπόρτερ που εξασφαλίζει μια ζουμερή διαρροή έχει ισχυρό κίνητρο να στρώσει το έδαφος για να υποδεχθεί τις επόμενες, γράφοντας με τέτοιο τρόπο ώστε η πηγή να εμφανίζεται ως καλή. Εχοντας τη μεγαλοφυή ιδέα να καταφύγει με σειρά αναρτήσεων στο Τwitter, o Κάμινγκς βάζει τη μισή χώρα να κάνει τον ίδιο συμβιβασμό. Εκείνος κινεί τα νήματα και η χώρα αναπηδά», προσθέτει και καταλήγει: «Μέχρι να διεξαχθεί επίσημη έρευνα, στην οποία θα ακουστούν όλες οι πλευρές, ο Κάμινγκς παραμένει η πιο καλά πληροφορημένη πηγή για όσα συνέβησαν σε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας της χώρας. Απλά, η πικρή εμπειρία διδάσκει ότι η πρόσβαση πολύ συχνά έχει τίμημα».