Την απορία της γιατί τόσοι συνάδελφοί της στον τομέας της υγείας δεν εμβολιάζονται αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτής της δυσπιστίας εξωτερικεύει σε άρθρο της στους Νew York Ties η επιδημιολόγος Syra Madad.
Παθούσα η ίδια όπως και η οικογένειά της καθώς όλοι ασθένησαν τον περασμένο Απρίλιο από την Covid, χαρακτηρίζει την ασθένεια ως την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής της.
Τώρα, λέει, αντιμετωπίζει μία νέα πρόκληση «στο σπίτι και στη δουλειά μου, στα δημόσια νοσοκομεία της Νέας Υόρκης: Τη διστακτικότητα απέναντι στα εμβόλια, ειδικά μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.
Και εξηγεί:
«Στις αρχές Μαρτίου του 2021, έρευνες έδειξαν ότι σχεδόν οι μισοί από τους πρώτους εργαζόμενους στην υγειονομική περίθαλψη παρέμειναν χωρίς εμβολιασμό, παρόλο που αυτή η ομάδα ήταν επιλέξιμη για εμβόλιο Covid-19 ήδη από τον Δεκέμβριο του 2020.
Αντιμετώπισα αυτό το ζήτημα και στο σπίτι μου. Ο σύζυγός μου κι εγώ χρησιμοποιούμε τέσσερις νοσηλευτές όλο το εικοσιτετράωρο για ένα μέλος της οικογένειας που πάσχει. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, αρκετές εβδομάδες αφότου οι συγκεκριμένοι νοσηλευτές είχαν καταστεί επιλέξιμοι για το εμβόλιο, μόνο ένας αποφάσισε να εμβολιαστεί. Τον Απρίλιο μία ακόμη νοσηλεύτρια αποφάσισε να πάρει τη δόση της μετά από… πολύ κανάκεμα και ένας τρίτος μόλις συμφώνησε να το κάνει αυτό το μήνα. Ο τέταρτος παραμένει ανεμβολίαστος.
Εύλογα θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί: Γιατί δεν θέσαμε ως προϋπόθεση πρόσληψης τον εμβολιασμό; Υπάρχουν δύο λόγοι.
Πρώτον γιατί όλοι οι ενήλικες στην οικογένειά μας έχουν εμβολιαστεί.
Και δεύτερον επειδή έχω την πεποίθηση ότι οι νοσηλευτές που απασχολούνται σπίτι μας μπορούν να πειστούν, με μια κουβέντα που θα αντιμετωπίσει τις ανησυχίες τους και θα τους βοηθήσουν να εμβολιαστούν.
Αυτές οι συζητήσεις είναι κρίσιμες ακριβώς τώρα, αφού ένας μη εμβολιασμένος επαγγελματίας της υγείας μπορεί να αποτελεί πραγματική απειλή. Πρόσφατα σε ένα γηροκομείο στο Κεντάκι, μη εμβολιασμένος επαγγελματίας της υγείας που προσεβλήθη από τον ιό στάθηκε αιτία για ένα ξέσπασμα μολύνσεων, συμπεριλαμβανομένων 22 περιπτώσεων μεταξύ κατοίκων και εργαζομένων που είχαν εμβολιαστεί πλήρως. Ένας από τους ανθρώπους αυτούς πέθανε.
Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη είναι μερικές από τις πλέον αξιόπιστες πηγές πληροφοριών σχετικά με τα εμβόλια στο ευρύ κοινό. Εάν οι πρώτοι υπάλληλοι στον τομέα της υγείας παραμένουν μη πεπεισμένοι και απροστάτευτοι, αυτό συνιστά εμπόδιο για τον πλήρη εμβολιασμό όλων.
Η χαμηλή εμπιστοσύνη προς τα εμβόλια ανάμεσα στους εργαζομένους στον τομέα της υγείας οφείλεται στις ίδιες ανησυχίες που έχει οποιοδήποτε άλλο άτομο σχετικά με τα εμβόλια. Ερευνα του φετινού Μαρτίου, από από το Ίδρυμα «Kaiser Family», διαπίστωσε ότι οι κορυφαίοι λόγοι για την απροθυμία στους εργαζόμενους της υγείας περιλαμβάνουν ανησυχίες σχετικά με τον καινοτόμο χαρακτήρα των εμβολίων και τις πιθανές παρενέργειές τους, οι οποίες είναι συνήθεις λόγοι για αναβάλει κανείς τον εμβολιασμό.
Οι ίδιες αυτές ανησυχίες ισχύουν μεταξύ των συναδέλφων μου στην πρώτη γραμμή και των βοηθών οικιακής υγείας. Ανησυχούν για το πόσο ανθεκτικά θα είναι τα εμβόλια έναντι των παραλλαγών και πολλοί από αυτούς δεν έχουν εμπιστοσύνη σε αυτό που αποκαλούν «φαρμακοβιομηχανία που με μόνο στόχο τα κέρδη». Η δυσπιστία του ιατρικού κατεστημένου βασίζεται σε έναν δομικό ρατσισμό, διακρίσεις και την προσωπική εμπειρία.
Γι’ αυτό η εθελοντική προσέγγιση πειθούς παραμένει η καλύτερη στρατηγική αυτή τη στιγμή. Για παράδειγμα, τα νοσοκομεία και άλλες δομές υγείας χρησιμοποιήσουν ένα σύστημα, στο οποίο όλα τα μη εμβολιασμένα μέλη του προσωπικού μπορούν να αρνηθούν ένα αυτοματοποιημένο ιατρικό ραντεβού αν το θελήσουν. Τα προγράμματα κινήτρων επίσης, όπως η παροχή άδειας, χρήματα ή δώρα μπορούν να βοηθήσουν στον εμβολιασμό. Μια άλλη προσέγγιση είναι λέτε στους εργαζομένους στον τομέα της υγείας ότι είτε πρέπει να εμβολιαστούν είτε να συμφωνήσουν σε διαρκή τεστ.
Για όσους βρίσκονται συχνά σε επαφή με εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που διστάζουν να εμβολιαστούν, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε ως συνάδελφοι. Ακόη και το να θέτεις απλές ερωτήσεις όπως: «Ο τελευταίος χρόνος ήταν πολύ δύσκολος για όλους μας. Θέλετε να μιλήσουμε για την εμπειρία σας και το τι πιστεύετε για το εμβόλιο της Covid-19;» μπορεί να αποδειχθεί επιτυχές.
Ενα βράδυ, ρώτησα μία από τους νοσηλεύτριες που εργάζονται σπίτι μου και δεν έχει εμβολιαστεί ακόμη, εάν ήθελε να μοιραστεί μαζί μου κάποιες ανησυχίες της. Μου ανέφερε ότι ανησυχεί για σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις. Αφού επιβεβαίωσα τις ανησυχίες της, της είπα ότι τέτοιες αντιδράσεις είναι σπάνιες, συγκρίσιμες με εκείνες άλλων εμβολίων και ιάσιμες.
Ένας άλλος νοσηλευτής μού ανέφερε πρόσφατα ότι το εμβόλιο της Johnson & Johnson είχε χαμηλότερη αποτελεσματικότητα και επομένως δεν φαίνεται να αξίζει να το κάνει. Απάντησα ότι όλα τα υφιστάμενα εμβόλια Covid-19 είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην πρόληψη νοσηλείας και θανάτου.
Ένας κοινός μύθος που ακούω μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγείας στα νοσοκομεία όπου εργάζομαι είναι ότι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν μολυνθεί με την Covid-19, δεν χρειάζεται να κάνουν το εμβόλιο. Σε αυτήν την περίπτωση τους ενημερώνω ότι ακόμη και εκείνοι που είχαν μολυνθεί πρέπει να εμβολιαστούν, καθώς η φυσική προστασία που προσφέρεται από τη μόλυνση είναι μεταβλητή και μπορεί να μειωθεί με την πάροδο του χρόνου. Τα εμβόλια προσφέρουν πιο ανθεκτική, αξιόπιστη και καλύτερη προστασία έναντι των μεταλλάξεων.
Αυτές δεν είναι συζητήσεις που τελειώνουν μία και έξω. Ο διάλογος πρέπει να είναι συνεχής και επίμονος. Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή που να έμοιαζε σαν σημαντική κατάκτηση στις συνομιλίες μου με τους νοσηλευτές ή με τους συναδέλφους μου στην δουλειά. Δεν ξέρω τι άλλαξε τελικά στη γνώμη τους. Αλλά ξέρω ότι αυτές οι συνομιλίες έχουν σημασία. Ακριβώς επειδή ορισμένοι λένε ότι δεν θέλουν να εμβολιαστούν τώρα, δεν σημαίνει ότι δεν θα το πράξουν.
Και δεν είμαι πρόθυμη να τα παρατήσω.
*H Syra Madad είναι διευθύντρια στο πρόγραμμα NYC Health + Hospitals, το μεγαλύτερο δημόσιο σύστημα υγείας των ΗΠΑ.