Pentagon Papers, παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα

Pentagon Papers, παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν οι Times ξεκίνησαν τη δημοσίευση των Pentagon Papers (εγγράφων του Πενταγώνου) πριν από 50 χρόνια, δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.

Ως νέος ανθυπολοχαγός που υπηρετούσε στο Βιετνάμ, δεν χρειαζόμουν απόρρητα έγγραφα για να συνειδητοποιήσω ότι η αμερικανική αποστολή ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Στο έδαφος, ο εχθρός παραμόνευε.

Εξίσου επικίνδυνες ήταν και οι παθολογίες που εισήχθησαν στο πεδίο της μάχης από τις ΗΠΑ: η χρήση ναρκωτικών, το δηλητηριώδες φυλετικό μίσος και η περιφρόνηση προς κάθε εξουσία, αλλά και τον λαό του Βιετνάμ από τον μέσο Αμερικανό στρατιώτη.

Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν, η εκτίμησή μου για τα έγγραφα του Πενταγώνου αυξήθηκε σημαντικά. Η εικόνα της κυβερνητικής ηγεσίας, η οποία λάμβανε άστοχες αποφάσεις, αποκρύπτοντας παράλληλα τα σφάλματά της πίσω από προπέτασμα μυστικότητας, δεν έχει πάψει να με εκπλήσσει δυσάρεστα.

Η 50ή επέτειος της δημοσίευσης των εγγράφων πρέπει, όμως, να μας κάνει να σκεφτούμε πόσο λίγη σημασία είχαν τελικά.

Μισόν αιώνα μετά την αποκάλυψη της εγκληματικής πολιτικής της Ουάσιγκτον στη ΝΑ Ασία, οι ψευδαισθήσεις γύρω από τον ρόλο των ενόπλων δυνάμεων διατηρούνται άθικτες. Στους σύγχρονους κύκλους των υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας, η πεποίθηση πως ο στρατός κατέχει το «κλειδί» για την επίλυση των γόρδιων δεσμών της Ιστορίας παραμένει ισχυρή.

Στο Βιετνάμ, η φυλή, η θρησκεία, η εθνικότητα, η ιδεολογία, η γεωπολιτική και η εθνική ταυτότητα, σε συνδυασμό με το τραύμα του αποικιακού παρελθόντος, ήταν μερικές από τις περίπλοκες εξισώσεις που οι ΗΠΑ εκκλήθησαν να επιλύσουν.

Οι κυβερνήσεις Κένεντι και Τζόνσον επέλεξαν να αγνοήσουν τις ιδιαιτερότητες αυτές, εμμένοντας στη στήριξη του καθεστώτος της Σαϊγκόν. Οι παράνομες ενέργειες της Ουάσιγκτον, όπως ο βομβαρδισμός της Καμπότζης και του Λάος από την κυβέρνηση Νίξον και το πρόγραμμα δολοφονιών στελεχών των Βιετμίνχ, γνωστό ως πρόγραμμα Φοίνιξ, αποτέλεσαν προηγούμενο για συστηματικές παρανομίες μετέπειτα αμερικανικών κυβερνήσεων.

Η πώληση όπλων στο Ιράν από την κυβέρνηση Ρέιγκαν, με στόχο τη χρηματοδότηση των ανταρτών Κόντρας στη Νικαράγουα, η μυστική στήριξη της Ουάσιγκτον προς τον Σαντάμ Χουσεΐν κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν – Ιράκ τη δεκαετία του 1980, η θνησιγενής εισβολή των ΗΠΑ στη Σομαλία επί προεδρίας Κλίντον, που κατέληξε στη διαβόητη σφαγή στο Μογκαντίσου τον Οκτώβριο του 1993, η χειραγώγηση των μυστικών υπηρεσιών από τον πρόεδρο Μπους για τη δημιουργία κατάλληλης αφορμής για την εισβολή στο Ιράκ, το 2003, και η υιοθέτηση της τακτικής των «στοχευμένων δολοφονιών» από τον πρόεδρο Ομπάμα είναι μερικές από τις έκνομες αυτές ενέργειες. Ο κατάλογος κλείνει με τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί στο Ιράκ.

Ως ενεργοί πολίτες, ελπίζουμε ότι οι πρόσφατες στρατιωτικές αποτυχίες μας δίδαξαν τον πρόεδρο Μπάιντεν και την ομάδα του για την αναγκαιότητα αυτοσυγκράτησης και ειλικρίνειας, όταν ερμηνεύουμε την πολύπλοκη διεθνή σκηνή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή