ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Η Γερμανία οφείλει να συμπεριφέρεται με μεγαλύτερο σεβασμό στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη και να πάψει τις νουθεσίες, λέει ο πρόεδρος της Μπούντεσταγκ, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Τι κάνει τους Γερμανούς να πιστεύουν ότι μπορούν να διδάξουν τη δημοκρατία στους Πολωνούς; Δεν πρέπει να ξεχνάμε το θάρρος των πολιτών της Κεντρικής Ευρώπης. Σκεφτείτε τον Βάτσλαβ Χάβελ. Χωρίς τους Πολωνούς, τους Ούγγρους, τους Τσεχοσλοβάκους, τίποτε από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό», προσθέτει, χειρονομώντας και δείχνοντας το γραφείο του στην Μπούντεσταγκ, που βρίσκεται σε κτίριο του πρώην Ανατολικού Βερολίνου.
«Οι διαφωνίες είναι απολύτως θεμιτές. Κάθε φορά που συναντώ τον Βίκτορ Ορμπαν, του εξηγώ με ακρίβεια όσα σφάλματα εκτιμώ ότι διαπράττει», αναφέρει σε συνέντευξή του στο περιοδικό Politico. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι τα ευρωπαϊκά δικαστήρια είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίσουν εάν οι πρωτοβουλίες του Ορμπαν είναι νόμιμες.
Ο Σόιμπλε, που απέκτησε τη φήμη του «νεκροθάφτη» της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, αποδεικνύει με τη στάση του απέναντι στην Κεντρική Ευρώπη ότι πρώτο του μέλημα είναι πάντα το συμφέρον της Ε.Ε. Εκλέγεται βουλευτής αδιαλείπτως από το 1972 μέχρι σήμερα –είναι ο μακροβιότερος ένοικος της Μπούντεσταγκ–, ενώ ούτε η απόπειρα δολοφονίας του, το 1990, ανέκοψε την πολιτική του σταδιοδρομία, παρότι τον καθήλωσε σε αμαξίδιο.
Παρά τις συχνές συγκρούσεις του με τη Μέρκελ, ο Σόιμπλε παρέμεινε πιστός στην καγκελάριο, παρότι η ίδια του αρνήθηκε τη μεγάλη του φιλοδοξία να γίνει πρόεδρος της χώρας. Χάρη στο πολιτικό του βάρος κατάφερε να μεταμορφώσει τον γραφειοκρατικό και εθιμοτυπικό θώκο του προέδρου της Βουλής σε πόλο άσκησης ουσιαστικής πολιτικής. Την ίδια ώρα, από τη θέση αυτή, κατάφερε να τιθασεύσει τα λαϊκίστικα ξεσπάσματα των βουλευτών του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Τη μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. έχει βάλει στο στόχαστρό του ο Σόιμπλε, εκτιμώντας ότι η Κομισιόν και τα κράτη-μέλη απέτυχαν στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Η Ευρώπη, λέει, οφείλει να γίνει πιο ευαίσθητη στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλά κράτη-μέλη, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την απόρριψη μεταναστών από συγκεκριμένες εθνικότητες ή θρησκείες.