Η ντετέκτιβ τέχνης στο Λούβρο αναζητεί κλεμμένα έργα

Η ντετέκτιβ τέχνης στο Λούβρο αναζητεί κλεμμένα έργα

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΠΑΡΙΣΙ. Σε μια φρενήρη 4ήμερη δημοπρασία στη μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου Σαβόι στη Νίκαια, τον Ιούνιο του 1942, αγοραστές «χτυπούν» έργα τέχνης, γλυπτά και σκίτσα από το «σαλόνι ενός Παριζιάνου φιλότεχνου». Μεταξύ των 445 έργων προς πώληση συγκαταλέγονται έργα των Ντεγκά, Ντελακρουά, Ρενουάρ και Ροντέν.

Ο υπεύθυνος της δημοπρασίας έχει διοριστεί από το καθεστώς του Βισί, που συνεργάζεται με τους ναζί. Οπως και ο επιμελητής των έργων στο Λούβρο, Ρενέ Χιγκ, ξέρει την αληθινή ταυτότητα του φιλότεχνου Αρμάν Ισαάκ Ντορβίλ. Πρόκειται για έναν επιτυχημένο δικηγόρο του Παρισιού, ο οποίος είναι Εβραίος. Αφότου ο στρατός του Χίτλερ εισέβαλε και κατέλαβε το Παρίσι το 1940, η κυβέρνηση του Βισί άρχισε να καταδιώκει Εβραίους. Αποκλεισμένος πλέον από την άσκηση του επαγγέλματός του, ο Ντορβίλ κατορθώνει να φύγει από το Παρίσι με προορισμό την ελεύθερη ζώνη, στη νότια Γαλλία. Τελικά πεθαίνει το 1941 από φυσικά αίτια. 

Ο Χιγκ εκ μέρους του Λούβρου αγοράζει 12 έργα από τη συλλογή του Ντορβίλ, χρησιμοποιώντας κυβερνητικά κονδύλια, ενώ οι Αρχές του Βισί κατάσχουν το σύνολο των εσόδων από τη δημοπρασία στο πλαίσιο των νόμων περί «αριοποίησης», που επέτρεπε την ανάληψη περιουσιακών στοιχείων των Εβραίων. Δύο χρόνια αργότερα, πέντε μέλη της οικογένειας του Ντορβίλ μεταφέρονται και πεθαίνουν στο Αουσβιτς. 

Η δημοπρασία Ντορβίλ

Η ιστορία της δημοπρασίας Ντορβίλ θα μπορούσε να είχε παραμείνει μυστική εάν δεν υπήρχε η Εμανουέλ Πολάκ, η 56χρονη ιστορικός τέχνης και ειδική στην αρχειακή έρευνα. Το «κλειδί» για την επιτυχία της είναι η οδός του χρήματος, που διευκολύνει τον εντοπισμό της προέλευσης των έργων που άλλαξαν χέρια με ύποπτο τρόπο στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η Γαλλία έχει δεχθεί επικρίσεις ότι υπολείπεται άλλων χωρών, όπως η Γερμανία και οι ΗΠΑ, για την αναγνώριση και την επιστροφή έργων τέχνης που κατασχέθηκαν στη διάρκεια του πολέμου. Πρόσφατα, το Λούβρο επιχείρησε να ανασκευάσει αυτήν την εικόνα. Στόχος του μουσείου είναι να βρει και να ενθαρρύνει τους απογόνους των αρχικών ιδιοκτητών έργων τέχνης να διεκδικήσουν την κυριότητά τους.

«Επί χρόνια καλλιέργησα έναν μυστικό κήπο για την αγορά τέχνης στη διάρκεια της κατοχής», λέει η Πολάκ σε συνέντευξή της. «Και τελικά αναγνωρίζεται σαν ένα κρίσιμο πεδίο για την έρευνα». «Η αλήθεια μάς απελευθερώνει», τονίζει από την πλευρά του ο Ζαν Λικ Μαρτινές, διευθυντής του Λούβρου.

Το 2020 προσέλαβε την Πολάκ ως ντε φάκτο δημόσια εικόνα της προσπάθειας του μουσείου να εντοπίσει την προέλευση των έργων. «Οταν μου πρόσφεραν δουλειά, σκέφτηκα μέσα μου “δεν είναι δυνατόν”. Και ξαφνικά βρέθηκα να εργάζομαι στην καρδιά των συλλογών του Λούβρου. Είναι πραγματική τιμή», λέει η ίδια. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή