Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και εκατομμύρια άλλοι έχασαν την εργασία τους εξαιτίας της πανδημίας στη Νότια Αφρική. Η οικονομική καταστροφή της COVID άπλωσε βαθιές ρίζες σε ολόκληρη την ήπειρο, πλήττοντας κυρίως τα εκατομμύρια των μεροκαματιάρηδων. Σε έκθεσή του το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ εκτιμά ότι φέτος 270 εκατομμύρια άνθρωποι θα απειληθούν με υποσιτισμό, αριθμός που πριν από την πανδημία δεν ξεπερνούσε τα 150 εκατομμύρια. Την ίδια στιγμή, 41 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν φέτος άμεσα από λιμό. Την περασμένη χρονιά ήταν 35 εκατομμύρια.
Κοινή μελέτη του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος και του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών προειδοποιεί ότι «οι πόλεμοι, οι οικονομικές συνέπειες της COVID και η κλιματική κρίση, το επόμενο τετράμηνο, θα ενισχύσουν δραματικά τη διατροφική ανασφάλεια σε τουλάχιστον 23 γεωγραφικές ζώνες, όπου ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα λιμού» – κυρίως στην Αφρική αλλά και στην Κεντρική Αμερική, στη Βόρεια Κορέα και στο Αφγανιστάν.
Καθώς η πανδημία μαίνεται, η κατάσταση γίνεται περισσότερο ανησυχητική. Στην Αφρική ο λιμός απειλεί κυρίως την Αιθιοπία και τη νότια Μαδαγασκάρη, όπου η παρατεταμένη ξηρασία έχει στερήσει τα τρόφιμα από εκατομμύρια ανθρώπους.
Παρότι το πρόβλημα του λιμού δεν είναι νέο, τα τελευταία χρόνια οι επισιτιστικές ελλείψεις σε όλο τον πλανήτη επιδεινώνονται, καθώς οι πένητες του κόσμου μαστίζονται από ένοπλες συρράξεις, ακραία ένδεια, αλλά και μακρές περιόδους ξηρασίας και πλημμυρών εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Ομως η πανδημία και οι οικονομικές επιπτώσεις της επιδείνωσαν το πρόβλημα. Εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, σε πλούσια και φτωχά κράτη, και εξαρτώνται από άλλους για το καθημερινό τους σιτηρέσιο.
Επέστρεψε η πείνα
Ακόμα και στη Νότια Αφρική, όπου η διατροφική ασφάλεια θεωρείτο δεδομένη, η πείνα ξανάκανε την εμφάνισή της. Πολλοί από εκείνους που μέχρι χθες κέρδιζαν το ψωμί τους πέθαναν από COVID, αφήνοντας τις οικογένειές τους με μηδενικό εισόδημα. Ταυτόχρονα, τα μακροχρόνια κλεισίματα των σχολείων στέρησαν από εννέα εκατομμύρια παιδιά το σχολικό γεύμα. Την ίδια στιγμή, τα δρακόντεια lockdowns διέλυσαν τα τοπικά δίκτυα εμπορίας τροφίμων στις φτωχότερες γειτονιές, εξαναγκάζοντας τους κατοίκους να τα αναζητήσουν αλλού, σε πολύ υψηλότερες τιμές.
Η πείνα πλέον έχει γίνει βασικό χαρακτηριστικό του χάσματος ανάμεσα στα πλούσια κράτη, που επιστρέφουν στην κανονικότητα, και στα φτωχά, που βυθίζονται περισσότερο στην υγειονομική κρίση.