Ο Ερίκ Ζεμούρ, ο Γάλλος ακροδεξιός δοκιμιογράφος και τηλεαναλυτής, είναι γνωστός στη χώρα του για την ποιητική του ηττοπάθεια και τον ωραιοποιημένο ρατσισμό του. Το νέο του βιβλίο που κυκλοφόρησε χθες, και βρίσκεται ήδη στην κορυφή της γαλλικής λίστας μπεστ σέλερ, τιτλοφορείται «Η Γαλλία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη». Ο τίτλος του θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως το σύνθημα για μια προεδρική εκστρατεία που δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, ενώ το εξώφυλλό του, όπου ο Ζεμούρ ποζάρει με φόντο τη γαλλική τρίχρωμη σημαία, θυμίζει έντονα αφίσα προεκλογικής καμπάνιας. Παρότι ο ίδιος δηλώνει πως θα αποφασίσει σε ένα μήνα αν θα συμμετάσχει στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, οι δημοσκοπήσεις αυτής της εβδομάδας δίνουν στον 63χρονο ακροδεξιό συγγραφέα από 8% έως 10% της ψηφοφορίας στον πρώτο γύρο.
Ο Ζεμούρ έχει καταφέρει να διπλασιάσει τα ποσοστά του από τον περασμένο μήνα, παρότι εξακολουθεί να απέχει σημαντικά από το 20 και πλέον τοις εκατό που υπολογίζεται ότι απαιτείται για τον δεύτερο, επαναληπτικό γύρο μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων. Ο Ζεμούρ αντλεί τους περισσότερους ψηφοφόρους από την ακροδεξιά ηγέτιδα Μαρίν Λεπέν, την οποία περιφρονεί ως χυδαία και αδύναμη, παρότι φαίνεται πως απολαμβάνει επίσης και τη στήριξη ορισμένων υποστηρικτών της παραδοσιακής Κεντροδεξιάς, την οποία επίσης περιφρονεί ως αδύναμη και προδοτική. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις είναι αρκετά πιθανό η συμμετοχή του να ενισχύσει τη θέση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στον πρώτο γύρο της αναμέτρησης. Το νέο βιβλίο του 63χρονου δοκιμιογράφου αποτελεί μια σύνοψη του πολιτικού του μανιφέστου και περιέχει ταυτόχρονα δεκάδες ανέκδοτα και καυστικά σχόλια, αλλά και υποτιθέμενες αποκαλυπτικές στιγμές όπου εκφράζονται «αντιγαλλικές» απόψεις από σημαντικά πολιτικά πρόσωπα. Στις σελίδες του αναφέρει μεταξύ άλλων πως το Ισλάμ είναι ασυμβίβαστο με την έννοια της «γαλλότητας» και ότι όλοι οι μετανάστες πρέπει είτε να ασπαστούν τη γαλλική κουλτούρα είτε να φύγουν.
Παρότι στο βιβλίο του περιγράφει ένα περιστατικό όπου μια θαυμάστρια τον αποκαλεί «Γάλλο Τραμπ», οι αναλυτές θεωρούν πως ο Ζεμούρ φιλοδοξεί περισσότερο να εξελιχθεί σε μια πολιτική προσωπικότητα παρόμοια με τον Νάιτζελ Φάρατζ, καθώς ελπίζει να δημιουργήσει ένα νέο, ευρωσκεπτικιστικό αφήγημα της εναλλακτικής Δεξιάς στη χώρα.